بازار؛ گروه بین الملل: امروزه تغییر اقلیم چالشی اساسی برای حکومت جهانی و بقای انسان است. با این حال به دلیل هزینه گزاف کاهش انتشار کربن، تعداد اندکی از کشورها از لحاظ اقتصادی و سیاسی نشان داده اند که می خواهند انتشار کربن را کاهش دهند.
اخیراً تعدادی از بزرگترین انتشار دهنده های کربن - ایالات متحده آمریکا، چین، اتحادیه اروپا، ژاپن و کره جنوبی - وعده های خنثی شدن کربن خود را اعلام کردند. اتحادیه اروپا اول از همه به خنثی سازی کربن متعهد شد که ممکن است باعث تحریک دیگران شود.
چین بزرگترین تولید کننده کربن در جهان است که حدود ۲۸ درصد از انتشارات کربن جهانی را به خود اختصاص داده است. پکن از اجلاس آب و هوای کپنهاگ ۲۰۰۹ که تحت نظارت و فشار بین المللی برای کاهش انتشار سریع گازهای گلخانه ای خود قرار گرفت تاکنون، در حالت دفاعی بوده است. چین و ایالات متحده آمریکا - دومین عامل انتشار دهنده کربن در جهان - مدتهاست که کم کاری کشورهای دیگر در این زمینه را بهانه ای برای محدود کردن میزان تولید گازهای گلخانه ای داخلی می کنند.
اما از زمان روی کار آمدن رئیس جمهور «شی جین پینگ»، به دلیل فوریت بحران جهانی آب و هوا و وضعیت آلودگی داخلی چین؛ این کشور با تامل در مورد تعهدات در زمینه بحران آب و هوا شروع به همکاری با ایالات متحده کرد.
در نشست آب و هوایی پاریس ۲۰۱۵ ، چین متعهد شد تا سال ۲۰۳۰ میزان انتشار کربن را تاحد ممکن کاهش دهد. رئیس جمهور چین در سپتامبر ۲۰۱۵ به ایالات متحده آمریکا سفر کرد و بیانیه مشترکی را در مورد تغییر اقلیم با «باراک اوباما» رئیس جمهور وقت آمریکا امضا کرد تا قبل از رفتن به پاریس اجماع را ایجاد کند.
با سرکوب یافته های علمی در زمینه آب و هوا توسط دولت ترامپ و کنار گذاشتن اقدامات اقلیمی، چنین همکاری هایی مختل شد. در سال ۲۰۲۱ پس از دیدار «جان کری»، فرستاده ویژه رئیس جمهور بایدن در زمینه آب و هوا به چین، رئیس جمهور چین با شرکت در اجلاس مجازی تغییر آب و هوا که به میزبانی بایدن رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا برگزار شد، همکاری های آب و هوایی را از سر گرفت. این همکاری ممکن است گفت وگوی دوجانبه را برای تدوین اقدامات مشخص بین دو کشور آغاز کند، که درآمدی بر اجلاس آب و هوای سازمان ملل در نوامبر ۲۰۲۱ در گلاسگو است.
با افزایش تولید گازهای گلخانه ای، چین هنوز آمادگی لازم را برای رهبری حوزه آب و هوای جهانی ندارد. با این حال رهبران ارشد در این زمینه وعده های برجسته چین را ابزاری موثر برای اثبات اینکه چین یک قدرت بزرگ مسئول بوده و روزی ممکن است رهبری جهانی را بدست آورد، می دانند.
رئیس جمهور چین، قدرتمندترین رهبر چین از زمان مائو تسه تونگ، خواستار این شد که چین طرح اصلاح سیستم حکمرانی جهانی را رهبری کند و نهادها و هنجارها را به شیوه هایی منعکس کند که ارزش ها و اولویت های پکن را منعکس کند. چین درک می کند که پذیرش هنجارهای بین المللی زیست محیطی و حمایت از توافق نامه پاریس می تواند قدرت نرم آن را افزایش دهد.
همکاری آب و هوایی چین با ایالات متحده آمریکا، اتحادیه اروپا و دیگر قدرت ها در زمینه تغییرات اقلیمی جهت افزایش نفوذ یا رهبری بین المللی در طولانی مدت برای این کشور ضروری است. چین در تعامل خود با کشورهای در حال توسعه در اقیانوس هند-اقیانوس آرام و سایر کشورها، تعهدات مربوطه را کاهش نمی دهد. همچنین چین سعی نمی کند سایر کشورهای در حال توسعه را جهت بر عهده گرفتن تعهدات خنثی سازی کربن تحت فشار قرار دهد.
برجسته ترین کارت چین در روابط با کشورهای جهان سوم ابتکار عمل «یک کمربند یک جاده» است که بر ایجاد زیرساخت ها در مقیاس بزرگ، همکاری های مالی و تسهیل تجارت تأکید دارد. هنگامی که طرح یک کمربند یک جاده با تلاش آب و هوایی چین هماهنگ شود، سرمایه گذاری بیشتری به سمت زیرساخت های مربوط به سازگاری و کاهش تغییرات آب و هوایی متمایل خواهد شد از جمله امکانات جهت تأمین آب، بهداشت عمومی، حفاظت از ساحل و تولید برق تجدید پذیر.
به دلیل نگرانی در مورد انتشار روزافزون کربن و ساختار انرژی تحت سلطه ذغال سنگ در چین، بسیاری از رهبران به ظرفیت های چین برای رهبری آب و هوای جهان شک دارند. اما چین به تدریج در توسعه انرژی های تجدیدپذیر و کاهش تجارت کربن پیش قدم شد. چین با افزایش سهم جهانی در تولید توربین های بادی و تولید صفحات خورشیدی در زمینه تولید برق تجدیدپذیر جهانی و تولید تجهیزات مرتبط پیشرو است.
از ۲۰-۲۰۱۰، ظرفیت توربین های بادی نصب شده توسط چین نه برابر افزایش یافته و از ۳۱ به ۲۸۰ گیگاوات رسیده است. هزینه های ذخیره انرژی خورشیدی ، بادی و باتری از سال ۲۰۱۰ به میزان قابل توجهی در این کشور کاهش یافته و انتظار می رود در آینده نزدیک به روند کاهشی خود ادامه دهد، بنابراین ادامه کار در چین برای جایگزینی نیروگاه های زغال سنگ با پروژه های انرژی تجدیدپذیر در مقیاس بزرگ واقع بینانه است. استراتژی یک کمربند یک جاده شرکت های چینی را به نصب امکانات انرژی تجدیدپذیر در کشورهای در حال توسعه تشویق می کند.
انتظار می رود چین در آینده پول بیشتری صرف تحقیق و توسعه انرژی پاک و سایر فناوری های سبز کند. برآورد شده است که برنامه خنثی سازی کربن این کشور طی ۳۰ سال آینده به حدود ۱۵ تریلیون دلار آمریکا سرمایه گذاری نیاز دارد.
طی سالهای گذشته چین از طریق شرکت در مکانیزم توسعه پاک - طرح تجارت آلاینده های سازمان ملل متحد - دانش و درآمد بسیار زیادی کسب کرده است. این طرح به یک کشور صنعتی دارای تعهد کاهش انتشار کربن تحت پروتکل کیوتو اجازه می دهد تا یک پروژه کاهش انتشار در توسعه کشورها را دنبال کند.
علاوه بر این چین تا ژوئن ۲۰۲۱ در سراسر کشور بازار تجارت فاقد کربن را در شانگهای راه اندازی خواهد کرد. این طرح به چین کمک می کند تا در تجارت جهانی کاهش کربن و تأمین مالی ضد کربن نقش اصلی را بازی کند و این امر بخشی ضروری از تلاش پکن برای رهبری آب و هوای جهانی است. در طولانی مدت چین ممکن است از بازیکنان خارجی از جمله ایالات متحده و اروپا برای تجارت اعتبارات کاهش کربن در این سیستم عامل استقبال کند.
در طی دهه های اخیر قدرت های بزرگ از کم کاری دیگران به عنوان بهانه ای برای محدود نکردن میزان انتشار کربن خود استفاده می کردند. اکنون در پی افزایش نفوذ و رهبری جهانی قدرت نرم، قدرتهای بزرگ اهداف کاهش کربن خود را دنبال می کنند.
از یک طرف چین و کشورهای غربی به رقابت در بخشهای تجدیدپذیر و سایر بخشهای فناوری سبز ادامه خواهند داد، در حالی که از سوی دیگر مجبورند در زمینه کاهش کربن و کنترل انتشار گازهای گلخانه ای به توافق برسند.
نظر شما