به گزارش بازار، وب سایت کنگره آمریکا موسوم به هیل در گزارشی تحلیلی روابط ایران و کشورهای آسیای مرکزی را بررسی کرده است.
در مطلب هیل آمده است: براساس ادعای آمریکا، ایران حامی تروریسم و سرچشمه خطر گسترش سلاح هسته ای است اما جمهوری اسلامی برای همسایگان آسیای مرکزی اش یک فرصت سرمایه گذاری و تجاری محسوب می شود.
ایران توجهش را بر آسیای مرکزی متمرکز کرده و دیپلمات هایش در ماه های اخیر به عنوان بخشی از سیاست نگاه به شرق، به پنج کشور سفر کرده اند. در آوریل ۲۰۲۱، ایران و تاجیکستان توافق کردند تا همکاری های نظامی را ارتقاء دهند.
در واقع، کشورهای آسیای میانه نیز در تلاش اند تا تجارت با ایران را گسترش دهند. قزاقستان به عنوان بزرگ ترین اقتصاد آسیای میانه، اخیرا پیرامون افزایش همکاری ها با ایران سخن گفته است که احتمالا فراتر از سامانه داد و ستدی است که ایران در سال ۲۰۲۰ پیشنهاد داد و در پی ایجاد روابط عمیق تر از گذر گفتگوهای «پیمان دریای خزر در سال ۲۰۱۸» می باشد. کل گردش تجاری(صادرات به علاوه واردات) به اندازه ۳۷۵ میلیون دلار در سال ۲۰۱۹ بوده است.
ازبکستان با بیشترین جمعیت در آسیای میانه، در سال ۲۰۲۰ یک توافق دو جانبه با ایران امضا کرد. این کشورِ محصور در خشکی علاقمند است تا از بندر چابهار ِایران در دریای عمان به عنوان دروازه تجاری استفاده کند. کل گردش تجاری در سال ۲۰۱۹ به اندازه ۴۰۰ میلیون دلار بود.
ترکمنستان که بیش از ۷۰۰ مایل مرز مشترک با ایران دارد، اخیرا یک ایستگاه بازرسی مرزی دیگر برای تجارت با ایران بازگشایی کرده است. ترکمنستان همچنین عضو پیمان دریای خزر سال ۲۰۱۸ است. کل گردش تجاری اش با ایران بیش از ۴۰۰ میلیون دلار در سال ۲۰۱۸ بود.
سیاست های ایالات متحده برای تحریم و منزوی کردن ایران نوعی تحمیل مالیات بر منطقه است و ممکن است این نگرانی را ایجاد کند که واشنگتن نسبت به تاثیرات منطقه ای برنامه های خود بی توجه است و اهمیتی به آن نمی دهد.
با این حال، باید توجه داشت که اگر چه منافع ایالات متحده در منطقه پراکنده است اما روابط تجاری سالم بین ایران و شرکای آسیای میانه به این کشورها اطمینان می دهد تا استقلال خود را حفظ و به ثبات منطقه کمک کنند تا بتوانند از اهداف ایالات متحده پشتیبانی نمایند.
ایران جای پایش را در آسیای مرکزی محکم کرده و به نظر می رسد تا زمانی که بر قدرت است رفتارش به همین روال خواهد بود. تحریم ها موجب شد تا ایران برای واردات غذا دچار مشکل شود، چرا که بسیاری از بازرگانان از ترس تحریم ها تمایلی به تجارت با ایران نداشتند.
ایالات متحده همواره می تواند به عنوان یک راهبرد بازدارنده در برابر ایران کشورهای کوچک تر را قوی کند، اما در عوض باید این پیام را صادر کند که به سود ثبات از تجارت منطقه ای پشتیبانی خواهد کرد. این اقدام همچنین می تواند بر جمعیت منطقه ای که به روسیه و چین اعتماد بیشتری دارند، تاثیر مثبتی داشته باشد.
سیاست نگاه به شرق ایران بازگشتی به منافعش در آسیای میانه در دهه ۱۹۹۰ است که در آن زمان سیاست هایش توسط کشورهای تازه استقلال یافته که از انقلاب اسلامی هراس داشتند، رد شد.
در آستانه بی ثباتی آینده افغانستان و موقعیت مخاطره آمیز مالی ایران، این کشور نیازمند همکاری با کشورهای آسیای میانه است. بنابراین عاقلانه است که این بار دوراندیشانه عمل کنیم.
تحریم ها، اقتصادِ ایران را فلج کرده و ساز و کار فشار حداکثری دولت ترامپ ذخایر نقدی دلاری ایران در انتهای سال ۲۰۲۰ را تنها به ۴ میلیارد دلار رساند. دولت ایران بدنبال توافق هسته است، اما این توافق به تنهایی برای تسکین فوری و گسترده مشکلات کافی نیست.
نتیجه این فعالیت ها برای آسیای میانه این است که ایران مشتاق گسترش تجارت با آنهاست. هم برای آنکه جایگاهش در رابطه با چین را تقویت کند و هم برای آنکه چهره دوستانه ای از خود را در میان همسایگانش به نمایش بگذارد.
تجارت ایران با کشورهای آسیای میانه به ثبات منطقه ای کمک می کند که پس از خروج آمریکا از افغانستان دچار آشفتگی خواهد شد و این اطمینان را می دهد که کشورهای کوچک می توانند در برقراری توازن قدرت بین چین، روسیه، ترکیه و ایران، نقش ایفا کنند.
نظر شما