بازار؛گروه بین الملل: تجارت الکترونیک به صورت خرید و فروش کالا و خدمات با استفاده از شبکه های کامپیوتری و استوار بر دنیای آنلاین تعریف می شود. هدف اصلی این طرح دریافت و ثبت سفارش برای کالاهایی است که در فرایند بازاریابی آنلاین به مشتری معرفی شده است.
تجارت الکترونیک می تواند بین شرکتهای مختلف با هم انجام شود یا چندین خانوار در این فرایند دخیل باشند یا افراد خاص حضور داشته باشند. در دنیای امروزی تجارت الکترونیک کالاهایی که در سطوح بالای دولتی یا سازمانهای بزرگ استفاده می شود هم رواج زیادی دارد.
اینترنت زمینه را برای افزایش مبادلات آنلاین فراهم کرده است و البته هزینه این مبادلات را نیز تقلیل داد. در واقع با به کار گیری اینترنت، شرایطی فراهم شد که قبل از توسعه استفاده از آن در دنیا وجود نداشت.
از طرف دیگر نفوذ اینترنت در بخش های دورافتاده کشورها هم سبب شد تا حتی کسب و کارهای کوچم و خانگی هم امکان عرضه محصولات خود به بازار را داشته باشند و درآمد زیادی از این محل کسب کنند.
در نتیجه با افزایش ضریب نفوذ اینترنت در دنیا، به تدریج تعداد مشاغل آنلاین و تعداد تجارتهای الکترونیک در دنیا رشد کرد و در فاصله سالهای ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۹ در کشورهای صنعتی دنیا ما شاهد رشد بالغ بر ۱۹ درصدی تجارت الکترونیک بودیم.
بر طبق گزارش منتشر شده در «کتابخانه سازمان توسعه و همکاریهای اقتصادی» تجارت الکترونیک می تواند برای دریافت و ثبت سفارشی به کار برود که کالا یا خدمت نهایی آن در خارج از فضای آنلاین به مشتری ارایه می شود.
البته ثبت سفارش برای کالا یا خدمتی که به صورت انلاین عرضه می شود هم از طریق فضای آنلاین انجام می شود. در مورد اول یعنی شرایطی که کالا یا خدمت به صورت فیزیکی عرضه می شود می توان به خرید کالاهای مصرفی به صورت آنلاین اشاره کرد و در مورد دوم یعنی حالتی که کالا یا خدمت به صورت انلاین عرضه شود می توان به خرید کتاب آنلاین یا دریافت خدمات آموزشی به صورت آنلاین را نام برد.
اما مدلهای تجارت الکترونیک در دنیا بسیار متنوع است و بسته به وضعیت خریدار و فروشنده، مدل کاربردی در تجارت الکترونیک هم تغییر می کند. سازمان توسعه و همکاریهای اقتصادی مهمترین مدلهای تجارت الکترونیک را این طور نام برد:
اول: مدل B2B
بخش بزرگی از تجارت الکترونیک در دنیا شامل مبادله کالاها بین کسب و کارها یا بیزینس ها است. به عنوان مثال یک بیزینس کالا یا خدمتی را به بیزینس دیگر می فروشد که این مدل تجاری بیزینس به بیزینس یا به طور اختصار B2B نامیده می شود.
این مدل تجاری هم می تواند شامل فروش مواد اولیه یا کالاهای میانی باشد هم ارایه خدماتی مانند حمل و نقل و انبار و توزیع را در بر بگیرد. این روش تجاری برای شرکتهای ارایه دهنده خدمات به اپلیکیشن شامل هاستینگ یا مدیریت بسته های نرم افزاری از یک تاسیسات مرکزی را نیز شامل می شود. برون سپاری فرایند پشتیبانی از امنیت شبکه های کامپیوتری یا فرایند تجارت الکترونیک هم بخش دیگری است که باید مد نظر قرار بگیرد.
دوم: مدل B2C
مدل بیزنس به مشتری یا B2C از اولین مدلهای استفاده شده در دنیای تجارت الکترونیک بود. در این مدل کالاها و خدمات به افرادی که در حوزه کاری بیزینس فعالیت نمی کردند، فروخته می شد.
این مدل هم بخش های مختلفی داشت که در یک حالت فروشنده آنلاین بدون اینکه انباری فیزیکی برای کالاها داشته باشد به عنوان واسطه کالا را به مشتری می فروخت و سپس با خرید کالا و ارسال آن به مشتری کسب درآمد می کرد.
در واقع کالاهایی که در بازار وجود داشت بدون اینکه مالک آن باشد به مشتری عرضه می شد. در حالت دوم انبار فیزیکی وجود داشت و کالاهای موجود در انبار برای فروش عرضه می شد و در حالت سوم تولیدکننده کالا با استفاده از خدمات فضای مجازی امکان مشاهده کالاها به مصرف کنندگان را می داد و خود بدون واسطه اقدام به خرده فروشی یا عمده فروشی می کرد.
سوم: مدل C2C
این مدل، مشتری به مشتری نام دارد که در سالهای اخیر رواج بیشتری پیدا کرده است. در واقع این روش تجارت الکترونیک وضعیتی مانند عملکرد واسطه ها را دارد و به افراد امکان می دهد تا دارایی ها خود را بفروشند یا اجاره دهند. به عنوان مثال فروش یا اجاره کوتاه مدت املاک تجاری، مسکونی، خودرو، موتورسیکلت که از طریق وب سایتهای مختلف امکان پذیر است را می توان در این بخش قرار داد.
در این روش افراد اطلاعات مد نظر خود را در وب سایتها قرار می دهند و مشتریان بالقوه را شناسایی می کنند. بازار آنلاین امکان مذاکره بین خریدار و فروشنده را نیز فراهم می کند.
نظر شما