مرتضی افقه: هدف انتخابات در جامعه اعمال حاکمیت مردم بر خودشان است. در واقع چون همه مردم نمی توانند در مدیریت جامعه حضور داشته باشند، از بین خود افرادی را انتخاب میکنند تا خواست ها و سلائق شان در اداره جامعه و کشور اعمال شود.اما چون افراد منتخب نمی توانند نماینده همه نگرش ها و سلائق باشند به ناچار افرادی باید انتخاب شوند که نماینده اکثریت جامعه باشند.
با این وصف هدف همه اعم از منتخبین و انتخاب کنندگان باید پیشرفت و رفاه کل جامعه در همه ابعاد باشد.میتوان با قاطعیت گفت‌که انجام انتخابات آدابی دارد که هم نامزدها و هم رای دهندگان باید از این آداب اگاه باشند:
۱. نامزدها باید بدانند که تفویض این قدرت از سوی مردم برای پیشرفت کشور است نه سوء استفاده از این فرصت برای کسب منافع شخصی، فامیلی و حزبی.
۲. منتخب باید بداند که نماینده اکثریت است و باید ضمن لحاظ کردن حقوق همه افراد جامعه در جهت منافع ملی، نظر، خواست و سلیقه اکثریت افراد جامعه را باید سرلوحه حرکت خود قرار دهد.
۳. به رای دهندگان هم باید آگاهی داده شود که فرد منتخب در وهله اول منافع ملی را باید مد نظر داشته باشد. با این وصف با لحاظ کردن منافع ملی، در پی اقداماتی است که به پیشرفت و رفاه مردم حوزه انتخابیه خود منجر شود.
۴. رای دهندگان باید بدانند که قرار نیست نماینده منتخب، با استفاده از قدرت حاصله، منافع خاص اقوام و فامیل و طایفه یاوحزب و گروه خود را بر منافع ملی یا منطقه ای ترجیح دهد و این انتظار را نیز از نماینده خود نداشته باشند.
۵. به منتخبین باید یادآور شد که بودجه کشور از مالیات مردم (یا منابعی که به مردم تعلق دارد) تامین می شود، بنابراین منابع بودجه ای باید صرف خواست ها و تمایلات اکثریت مردم شود نه سلائق و خواست اقلیت جامعه یا حاکمانی که دیدگاهی خلاف سلائق و نظر اکثریت دارند.
۶. اگر قرار است سیستم پارلمانی به پیشرفت و رفاه کشور و جامعه کمک کند، نامزدها و سپس منتخبین باید خود شناخت کافی از تاریخ کشور، از قابلیت ها و قوت ها و نیز ضعف ها و ناتوانی های داخلی اطلاعات کافی داشته باشند. به جایگاه کشور در جغرافیای سیاسی جهان آگاهی داشته باشند.
۷. اگر خود نیز به همه این دانش ها احاطه ندارند، باید این بینش و فهم و هوش را داشته باشند که در مواردی که تخصص ندارند از مشاورین کمک بگیرند.
۸. نمایندگانی میتوانند به پیشرفت و رفاه جامعه کمک کنند که
۸.۱. زندگی مادی و معیشت مردم برایشان مهم باشد.
۸.۲. انسان (به ما هو انسان نه گروه خاصی از انسان ها) و تمام ابعاد وجودی اش (جان و مال، سلامت، معیشت، شان و حرمت و حقوق، و آزادی) هدف اصلی کلیه تصمیمات و اقدامات نمایندگان و مجلس منتخب باشد.
۸.۳. و در نهایت (در کنار اهمیت حیات مادی و انسان) حفظ محیط زیست برای نسل کنونی و نسل های بعد، از اولویت بالائی در جهان بینی منتخبین برخوردار باشند.
۹. همین جهان بینی (اهمیت حیات مادی، انسان و محیط زیست او) باید بر رای دهندگان (توده مردم یا حداقل نخبگانی که راهنمای توده هستند) حاکم باشد تا بتوانند نمایندگانی با این ویژگی ها را شناسائی و انتخاب کنند.
۱۰. با این وصف، شواهد نشان میدهد که هم رای دهندگان و هم نامزدها و بسیاری از منتخبین از فرهنگ انتخابات، از هدف انتخاب اکثریت و از وظایف افرادی که از قِبَل انتخاب مردم صاحب قدرت و اختیارات شده اند، فاصله زیادی دارند.
۱۱. متاسفانه نه رسانه ها و نخبگان تا کنون توانسته اند این فرهنگ را در بین جامعه رواج دهند، و نه دستگاه های نظارتی توانسته اند انحرافات بینشی حاکم بر مردم و منتخبین را تغییر دهند.
۱۲. حاصل آنکه مجالس گذشته تا کنون به ندرت از ظرفیت کافی برای پیشرفت و رفاه جامعه (توسعه) برخوردار بوده اند.
نظر شما