به گزارش بازار به نقل از ایبنا، فرصت کمی تا ارسال لایحه بودجه سال آینده به مجلس شورای اسلامی زمان باقی مانده است. در این میان، رئیس جمهور کشورمان بر قطع وابستگی مستقیم بودجه به نفت تاکید دارد. رئیس سازمان برنامه و بودجه نیز گفته است میزان وابستگی بودجه ۱۴۰۰ به نفت، کمتر از ۱۰ درصد خواهد بود.
اما سوال اساسی در این شرایط این است که در صورت قطع وابستگی به منابع نفتی و دلارهای حاصل از فروش نفت، کدام ظرفیت‌ها در اقتصاد ایران، توان درآمدزایی به عنوان جایگزین دلارهای نفتی را دارند؟
فرشید فرزانگان رئیس اتاق بازرگانی مشترک ایران و امارات گفت: وضعیت فعلی اقتصاد ایران به گونه ای است که ضرورت دارد این نوع کارهای اقتصادی برای قطع درآمد نفتی در اقتصاد، با یک رویکرد واقعی انجام شود. هرچند باید به نکته نیز توجه داشت که تاکید دولت بر قطع بودجه از نفت، از سر ناچاری است. متاسفانه تجربه‌های گذشته نشان می‌دهد که در صورت بازگشت درآمدهای نفتی، دوباره بودجه‌ریزی بر مبنای دلارهای نفتی انجام خواهد شد. به عبارت دیگر، تجربه چند ساله اقتصادی ایران نشان می‌دهد، دولت‌ها موقعی که ناچار هستند به دنبال درآمدهای غیرنفتی می‌روند و موقعی که از موانع صادرات نفت عبور می‌کنند، به یک باره کل بودجه را نفتی می‌بندند. در نتیجه باید این نوع کارهای اقتصادی به تدریج و طی اسناد چشم انداز و با برنامه‌ریزی بصورت حساب شده و بطور موثر و رو به جلو انجام شود.
رئیس اتاق بازرگانی مشترک ایران و امارات در ادامه افزود: منظور از فرآیند تدریجی این است که باید به آرامی و درصد به درصد، کاهش منابع نفتی در بودجه‌ریزی را شاهد باشیم و جایگزین آن، صادرات غیرنفتی شود. به طور کلی، برای حرکت در این مسیر، آنچه که برای کشورمان اهمیت دارد، اشتغال و تولید است.
فرزانگان معتقد است: برای یک ایجاد یک اشتغال پایدار در کشورمان، در حال حاضر ۴۰۰ تا ۵۰۰ میلیون تومان نیاز است. در حالی که دو سال پیش این رقم، بین ۱۰۰ تا ۱۵۰ میلیون تومان بود. حال با توجه به اینکه کشور به ایجاد حداقل یک میلیون شغل در سال نیاز دارد و هر یک شغل هم حدود ۴۰۰ میلیون تومان پول نیاز دارد، تقریبا ۲۰ میلیارد دلار باید در سال هزینه کنیم.
وی افزود: خب این رقم از کجا باید تامین شود؟ اگر از صادرات می‌خواهد تامین شود، باید منابع ناپایدار در بستر پایدار (برای تجهیز و گسترش زیر ساخت) استفاده بشوند، آن هم به تدریج؛ باید سهم صادرات غیرنفتی را بالا ببریم و سهم نفت را پایین بیاوریم و برای اینکه سهم صادرات غیرنفتی افزایش یابد لازم است به کلیه محدودیت و موانعی که توسط اتاق بازرگانی و کنفدراسیون صادرات و تشکل‌های صادراتی بر سر راه صادرات ایجاد شده، توجه شود و طی رویکرد و استراتژی منضبطی بر تولید صادرات محور تاکید شده و این مهم در برنامه توسعه قرار گیرد.
این فعال بخش خصوصی با طرح این سوال که چه موقع می‌توانیم سهم صادرات را بالا ببریم، گفت: موقعی که تمام قواعد محیط کسب و کار، شاخص‌های کلان اقتصادی بهتری داشته باشد و کلیه مولفه‌های حکمرانی خوب را رعایت بکنیم و در نهایت وقتی که گام به گام پیش رفتیم، در واقع می‌توانیم بتدریج از سلطه نفت به واقع رها شویم.
فرزانگان در پایان تاکید کرد: تا زمانی که انواع مولفه‌های آزادی اقتصادی، حمکرانی خوب مولفه‌های حوزه کسب و کار، بهتر و بهتر نشوند و همچنین صادرات محصولات با پیچیدگی بهتر و با کیفیت را به عنوان محصول تمام شده نداشته باشیم، نمی‌توانیم به افزایش موثر ارزش صادرات امیدوار باشیم. از سوی دیگر، زمانی می توانیم صادرات موثر و چشم گیری داشته باشیم که روابط بهتری با جامعه جهانی برقرار کنیم و جهانی فکر کنیم و جهانی انتخاب نمائیم و سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی در بستر تولید و صادرات ریسک نموده و سرمایه‌گذاری نماید تا بتوانیم شاهد رشد تولید و صادرات محصولات داخلی در بازارهای جهانی و منطقه‌ای باشیم.
نظر شما