سرمایه‌داری رفاقتی لفظی است که اقتصادی را توصیف می‌کند که در آن موفقیت در کسب و کار به ارتباطات نزدیک بین اهالی کسب و کار با مقامات دولت بستگی دارد. نمود آن ممکن است در استثنا قائل شدن در توزیع مجوزهای قانونی، امتیازات دولتی، معافیت‌های مالیاتی ویژه و یا دیگر اشکال کنترل دولتی امور باشد که خدمت عمومی را فاسد میکند. لفظ سرمایه داری رفاقتی، برای اولین بار به عنوان توضیحی برای بحران مالی آسیا بیان شد و پس از آن اثر قابل توجهی در عرصه عمومی محافل اقتصادی از خود به جای گذاشت.