پایان دوران برتری نفت

به گزارش بازار، پایگاه اینترنتی فارن پالسی در گزارشی با عنوان «پایان دوره برتری نفت» نوشت: دونالد ترامپ در ماه مه ۲۰۱۶، زمانی که هنوز بعید بود در رقابت‌های ریاست جمهوری در آن سال شرکت کند، به اصطلاح سلطه انرژی را هدف سیاست استراتژیک برای آمریکا اعلام کرد.

چند ماه بعد سه مقام برجسته دولت ترامپ، از جمله وزیر انرژی سابق ریک پری، این مفهوم را به عنوان یک ملت متکی به خود و ایمن، فارغ از آشفتگی ژئوپلیتیک سایر کشورهایی که به دنبال استفاده از انرژی به عنوان یک سلاح اقتصادی هستند تعریف کردند.

ترامپ به محض ورود به کاخ سفید، برای حذف قوانینی که تولید داخلی را خفه کرده بود، کارزاری تهاجمی را کلید زد و ضمن برچیدن مقررات زیست محیطی اراضی فدرال و مناطق فراساحلی و فلات قاره بیشتری را برای حفاری آزاد کرد.

در دسامبر ۲۰۱۷ و چند ماه پس از اعلام خروج آمریکا از توافق نامه آب و هوایی پاریس، رئیس جمهور از طریق سند استراتژی امنیت ملی خود روشن ساخت که استیلای انرژی با مبارزه با گرم شدن کره زمین سازگار نخواهد بود و اینکه آمریکا در عوض تمرکز خود را بر مقابله با یک دستور کار مخالف با توسعه و رشد انرژی که به ضرر منافع اقتصادی و امنیت انرژی امریکاست معطوف خواهد ساخت.

اکنون در صورت انتخاب مجدد، ترامپ همچنان یک مزیت برای صنعت نفت داخلی خواهد بود. وی با حفظ برخی از نفوذها بر اوپک پلاس از طریق ارتباطات مستحکم خود با رهبری عربستان سعودی برای جلوگیری از کاهش قیمت‌ها از یک حد مشخص، به تلاش‌های نظارتی که مشخصه اولین دوره ریاست جمهوری وی بود، ادامه خواهد داد.

در مقابل دولتی که به ریاست معاون قبلی رئیس جمهور جو بایدن، رقیب دموکرات ترامپ، بر مسند قدرت بیاید، با تقویت سرمایه گذاری‌های سبز، تنظیم مجدد صنعت نفت شیل و پیوستن مجدد به توافقنامه آب و هوایی پاریس، موضوع تغییرات اقلیمی و محیط زیست را در کانون برنامه سیاست خود قرار خواهد داد.

سرمایه گذاران تلاش دولت وی را برای دستیابی به یک معامله جدید سبز احتمالاً به مثابه پایان دوره سلطه نفت بر انرژی قلمداد می‌کنند که روند نزولی قیمت‌های نفت را در پی خواهد داشت و دنیای انرژی را متحول می‌کند.

رویکردهای گوناگون این دو نامزد نسبت به تغییرات آب هوایی، نگرش کاملاً متفاوت رأی دهندگان جمهوری خواه و دموکرات را نسبت به این موضوع نشان می‌دهد. طبق نظرسنجی اخیر Pew، سهم آمریکایی‌هایی که معتقدند تغییرات آب و هوایی در جهان تهدید بزرگی برای رفاه آمریکاست، از ۴۴ درصد در سال ۲۰۰۹ به ۶۰ درصد در سال ۲۰۱۹ افزایش یافته است.
اما این افزایش نگرانی در درجه اول در دموکرات‌ها بوده است. نظر جمهوری خواهان در مورد این موضوع تا حد زیادی بدون تغییر باقی مانده است. حدود ۹ نفر از هر ۱۰ دموکرات (۸۸ درصد) تغییرات آب و هوایی را تهدیدی بزرگ برای کشور می‌دانند در حالی که فقط سه جمهوری خواه از ده نفر اینطور فکر می‌کنند (۳۱ درصد).

طبق بررسی‌های موسسه مطالعاتی بروکینگز، از سال ۲۰۱۷ دولت ترامپ ۷۴ اقدام تنظیم کننده قانون را اتخاذ کرده است که باعث ضعف حمایت از محیط زیست شده است. این درحالیست که به موجب آخرین شماره گزارش چشم انداز اقتصاد جهانی صندوق بین المللی پول، از دهه ۱۹۸۰ هر دهه گرمتر از دهه قبل بوده است. سال‌های ۲۰۱۵-۲۰۱۹ گرمترین دوره گزارش شده بود. سال ۲۰۱۹ نیز احتمالاً به عنوان دومین گرم‌ترین سال ثبت شده است.

البته سابقه این عدم تعهد و پایبندی آمریکا به مقوله کربن زدایی در قبل از ریاست جمهوری ترامپ نیز وجود داشته است. بین سال‌های ۱۹۷۰ تا ۲۰۰۸، سرانه انتشار کربن در آمریکا به طور مداوم بیش از دو برابر بیشتر از اتحادیه اروپا بود.

فقط در دهه گذشته میزان انتشار به طور قابل توجهی کاهش یافته است، اما شکاف با اروپا همچنان زیاد است. این شکاف در دوره دوم ریاست جمهوری ترامپ که در آن سلطه انرژی به عنوان یک اصل راهنما باقی می‌ماند، احتمالاً افزایش خواهد یافت. ترامپ برای به حداکثر رساندن تولیدات داخلی، به احتمال زیاد سعی می‌کند برنامه مقررات زدایی خود را تکمیل و حق ایالت‌های آمریکا را برای پایبندی به بیش از حداقل استانداردهای زیست محیطی فدرال محدود کند. وی تولید سوخت فسیلی داخلی را بیش از منابع تجدیدپذیر در اولویت قرار داده و مصوبات جدیدی را برای زیرساخت‌های صادرات گاز طبیعی مایع در اختیار قرار می‌دهد. کنترل جمهوریخواهان بر سنا برای پیشبرد این ابتکارات ضروری است، به ویژه در تأیید منصوبان اصلی سیاسی در آژانس‌های فدرال متولی اقدامات تنظیم مقررات.

در صورت برنده شدن بایدن، توافق نامه جدید سبز وی که با هدف رساندن آمریکا به سطح صفر انتشار خالص کربن حداکثر تا سال ۲۰۵۰ تهیه شده است، کل دوره ریاست جمهوری وی را به گونه‌ای شکل می‌دهد که مقوله انرژی را از صدر دستور کار سیاسی وی خارج می‌سازد. به ویژه، بایدن خواستار سرمایه گذاری گسترده در ظرفیت انرژی خورشیدی و بادی برای بهبود بهره وری انرژی و تحمیل استانداردهای انرژی پاک برق شده است. علاوه بر این بایدن قول داده است که صدور مجوزهای جدید حفاری را در زمین‌های فدرال و در آب‌های فدرال ممنوع کند.

مبارزه با تغییرات آب و هوایی نیز به احتمال زیاد به مولفه‌ای جدایی ناپذیر در سیاست خارجی بایدن تبدیل خواهد شد. وی متعهد شده است که دوباره به توافق نامه آب و هوایی پاریس بپیوندد و قول داده به کشورهایی مانند چین اجازه ندهد با تبدیل شدن به اقتصاد مقصد برای آلوده کنندگان، سیستم را به بازی بگیرند. بایدن همچنین ممنوعیت تخصیص یارانه‌های سوخت فسیلی در سراسر جهان و ایجاد صادرات انرژی‌های پاک و ابتکارات سرمایه گذاری اقلیمی را برای گسترش بهترین روش‌ها و فن آوری‌ها در سراسر جهان خواستار شده است.

در نهایت توانایی بایدن در پیشبرد توافقنامه جدید سبز به شدت به این بستگی دارد که دموکرات‌ها کنترل کنگره را به طور کامل به دست بگیرند، زیرا برنامه وی هزینه‌های عمومی جدیدی را پیش بینی کرده است که مستلزم تصویب کنگره خواهد بود.