به گزارش بازار، وضعیت سیستم بانکی کشور، در شرایط بسیار مساعدی قرار گرفته است.
همانطور که در نمودار می بینید سیستم بانکی(۱۲ بانک بزرگ بازار) از نظر شرایط تراز درآمدی(سود تسهیلات منهاب سود سپرده) روند رو به رشدی را در طی ۴ سال اخیر طی کرده است، با ساماندهی موسسات غیرمجاز، اصلاح ساختار بانکها و مدیریت نرخ سود سپرده های بانکی و حذف مدیرانی که به مصوبات بانک مرکزی عمل نمی کردند، دیگر رقابتهای منفی برای جذب سپرده با نرخهای بالا در بین سیستم بانکی را شاهد نیستیم.
آیا ما مجدد به عقب بر خواهیم گشت؟
هر زمان نرخ بهره در اقتصاد بالا رفته و یا سود سپرده ها افزایشی بوده فشار مضاعفی بر سیستم بانکی وارد شده است که نتیجه آن رقابت در جذب سپرده و افزایش نرخ بهره در اقتصاد بوده است.
آیا مجدد بانک مرکزی، چراغ سبز به افزایش نرخ سود بانکی خواهد داد؟ و حبس نقدینگی در سپرده های بانکی و آن تجربه تلخ دوره اول دولت فعلی و انباشت سود روی سپرده و تلاطم های شدید بعد از آن دوره را شاهد خواهیم بود.
آیا برای تامین کسری بودجه، دولت با فروش اوراق بصورت گسترده و بی محابا و بدون توجه به کشش بازار بدهی، نرخ بهره را افزایش خواهد داد؟ تا هم اقتصاد، هم سیستم بانکی، هم تولید کننده و هم بازار سرمایه تحت شرایط سخت و دشواری قرار بگیرند؟
آیا دولت می تواند نسبت به جذاب نمودن بازار سرمایه و فروش دارایی در آن اقدام نماید؟
چگونه می توان بجای سیاست افزایش نرخ بهره و فروش اوراق و نیز بجای پولی کردن کسری بودجه، هم بازار سرمایه را جذاب نمود و هم کسری بودجه را تامین نمود
جواب این سوال در نرخ بهره و دستان همتی است.
بیش از چندین دهه است که نرخ بهره در اقتصاد ما در ۲۰% لنگر انداخته، با تلورانس ۲۰%، یعنی عمدتا ۲۰% بوده و در کمترین مقدار خود حدود۱۶% و در بیشترین مقدار تا ۲۴% (رسمی) رفته است. آیا ارمغانی جز فشار بر تنِ نحیف اقتصاد و مردم آورده؟
آیا بخاطر همان رقابت منفی، مجبور به چاپ هزاران میلیارد پول برای بازندگان موسسات غیرمجاز نشدیم؟
چرا وقتی ما از همه معبرهای سخت عبور کرده ایم باید یک سیاست اشتباه را تکرار، تکرار و تکرار کنیم.
چرا اقتصاد دانان راهکاری غیر از افزایش نرخ سود سپرده ارائه نمی دهند؟ چرا در کتاب کلان ۱ ایست کرده اند؟
مگر دولت دارایی و سهام کم دارد؟ مگر نمی تواند از محل فروش دارایی های خود با جذاب نمودن بازار سرمایه اقدام کند!؟
بله درست است دولت یک بار فرصت طلاییِ فروش سهام را در بازار از دست داده است ولی این فرصت می تواند مجدد احیا شود.
آیا باید به عقب برگردیم؟
تا کی باید شمشیربران نرخ سود سپرده بر فرق سهامدار و تولید کننده و با تاخیر و تورمی افسار گسیخته بر گردن مردم فرود بیاید!؟
ما امروز تاوان همین سودهای سپرده ای را میدهیم که سالهای سال بر پول های انباشته در سیستم بانکی پرداخت می شود.
سالی حدود ۲۵۰ هزار میلیارد تومان سود سپرده
هر یک درصد افزایش در نرخ سود بانکی، ۲۵ هزار میلیارد تومان به آن اضافه می نماید بصورت مستقیم/ بصورت غیر مستقیم هزینه تامین مالی دولت را افزایش می دهد، اگر دولت سالی ۱۰۰ هزار میلیارد تومان اوراق منتشر کند، با هر یک درصد افزایش در نرخ بهره، هزار میلیارد تومان باید بیشتر هزینه بدهد.
این چه اجباری هست که ما باید فقط با نرخ بهره به جنگ با اقتصاد برویم؟
آیا ابزارهای دیگه در اقتصاد و دنیا تعریف نشده است؟ جواب این سوال را شما می دانید.
نظر شما