فرامرز توفیقی؛ رئیس کمیته دستمزد شورای عالی کار: رئیس دولت دوازدهم در روزهای اخیر تمامی افراد را ملزم به اعلام بیماری خود در محل کار، ادارات، کارخانجات، جمع خانوادگی و... و. کرده و عدم اعلام ابتلا به بیماری کرونا از سوی افراد را جرم تلقی کرده است ولی سوال اساسی این است که نیروی انسانی مبتلا به کرونا با توجه به عدم مسئولیت پذیری دولت در قبال هزینه های درمان، حقوق و دستمزد افراد، تاخیرهای چند ماهه سازمان تامین اجتماعی برای پرداخت حقوق بیکاری و هزینه های سرسام آور تامین معیشت چطور نیروی کار مبتلا به ویروس کرونا می تواند بیماری خود را اعلام کرده و تا زمان بهبود در قرنطینه بماند!؟
برای الزام افراد به اعلام ابتلا به ویروس کرونا، رعایت پروتکل های بهداشتی و ماندن در قرنطینه ابتدا لازم است تا برای حمایت مادی و معنوی از افراد مبتلا به ویروس کرونا یک سیستم اجتماعی-اقتصادی حمایتی ایجاد شود که به طور اتوماتیک از مبتلایان به ویروس کرونا تا زمانی حصول بهبود کامل حمایت های لازم را به عمل بیاورد ولی بدون تردید در صورت عدم ایجاد چنین سیستم حمایتی نمی توانیم وارد مرحله راستی آزمایی صداقت مبتلایان افراد مبتلا به ویروس کرونا شد.
از زمان شیوع ویروس کرونا تعداد زیادی از نیروی انسانی شاغل به گروه افراد بیکار ملحق شده اند و بررسی عملکرد سازمان تامین اجتماعی در حمایت از افراد بیکار شده، نحوه پرداخت حقوق بیکاری و انجام شرح وظایف قانونی نشان می دهد که در شرایط تامین معیشت افرادی که مدتها بیمه بوده و حق بیه به سازمان تامین اجتماعی پرداخته اند و امروز لازم است تا از حقوق بیمه بیکاری استفاده کنند مشکلات جدی ایجاد شده است و آشفته بازاری در شرایط اقتصادی و دریافت حقوق بیمه بیکاری افرادی که به دلیل شیوع ویروس کرونا بیکار شده اند، ایجاد شده است و اعتراضات بسیاری نیز در این زمینه وجود دارد.
در حالی که شرایط اقتصادی کشور به دلیل تحریم ها و تبعات اقتصادی شیوع ویروس کرونا کاملا مشخص است و همین عوامل موجب شده تا بسیاری از افراد بیکار امروز در صف انتظار حقوق بیکه بیکاری قرار بگیرند از یک سو و همچنین عملکرد سازمان تامین اجتماعی در حمایت از افرادی که بیکار شده اند نشان می دهد که در چنین شرایطی نمی توان از نیروی انسانی مبتلا به ویروس کرونا انتظار داشت که به صراحت بیماری خود را اعلام کند.
با توجه به شیوع ویروس کرونا و آغاز موج سوم این اپیدمی بدون تردید تعداد افراد مبتلا به کرونا افزایش پیدا می کند و همین امر می تواند علاوه بر بهداشت جسمی و روانی افراد در شرایط اقتصادی و معیشتی افراد بسیاری تاثیر بگذارد بنابراین لازم است تا اقدامات لازم برای جلوگیری از شیوع بیشتر ویروس کرونا صورت بگیرد که برخی از راهکارهای آن توسط سازمان بهداشت جهانی و مراکز علمی معتبر بیان شده است که از جمله آنها می توان به رعایت فاصله اجتماعی، استفاده از ماسک، استفاده از برخی مکمل های دارویی اشاره کرد ولی مساله اساسی این است که از سوی دولت حتی ابتدایی ترین مقدمات جلوگیری از شیوع ویروس کرونا فراهم نشده است.
در شرایطی که هنوز زیرساخت های حمل و نقل عمومی، تامین ماسک با نرخ مناسب و یا به صورت یارانه ای برای اقشار کم درآمد مهیا نشده است و نیروی کار که همواره جزو اقشار کم درآمد بوده و به ناچار باید از وسایل حمل و نقل عمومی استفاده کنند و همچنین سیستم حمایتی از نیروی کار در دوران بیماری و بیکاری وجود ندارد چگونه می توان از نیروی انسانی مبتلا به ویروس کرونا انتظار داشت که بتواند دوران قرنطینه را رعایت کند و یا بیماری خود را به محل کار اعلام کرده و تا پایان دوران بهبودی در قرنطینه بماند.
جلوگیری از شیوع ویروس ناشناخته کرونا با توجه به اینکه هنوز درمانی برای آن شناخته نشده است صرفا با رعایت پروتکل های بهداشتی و قرنطینه محقق می شود و لازم است تا با استفاده از شیوه های تنبیهی از افرادی که منجر به تشدید شیوع این ویروس می شوند، میزان ابتلا به کرونا را مهار کرد ولی نکته اصلی این است که پیش از تنبیه مردم از سوی دولت لازم است دولت خود را به دلیل عدم تامین نیازهای ابتدایی مردم برای رعایت پروتکل های بهداشتی و عدم ایجاد سیستم حمایتی برای نیروی انسانی تنبیه کند.
کرونا تقریبا هشت ماه است که در دنیا فراگیر شده است و مقایسه عملکرد دولتها در حمایت از افراد جامعه بخصوص اقشار آسیب پذیر نشان می دهد که مسئولان ما از مردم صرفا با پرداخت وام با بهره ۱۲ درصدی حمایت کردند و همین امر موجب شد تا یارانه ۴۵ هزار تومانی اقشار آسیب پذیر نیز پیش خور شده و در نهایت شرایط زندگی برای انها سختتر شود.
کنترل مرگ و میر ناشی از شیوع ویروس کرونا مهمترین اقدامی است که باید از سوی مسئولان صورت بگیرد ولی این امر با صدور بخشنامه و دستورالعمل محقق نمی شود؛ اگر مسئولان به دنبال کنترل شیوع ویروس کرونا با رعایت دستورالعمل های بهداشتی و اعلام بیماری و رعایت دوره قرنطینه هستند ابتدا باید گامی برای حمایت از مردم بردارند نه اینکه حتی از شرایط فعلی برای درآمدزایی استفاده کنند.
اگر دولت به دنبال خود اظهاری و راستی آزمایی سلامت نیروی انسانی به واسطه خود اظهاری است ابتدا لازم است گامی برای حمایت از کارگران بردارد زیرا اگر این امر محقق نشود نمی توان با توجه به شرایط کنونی بازار کار از نیروی انسانی شاغل که با چنگ و دندان فرصت شغلی خود را حفظ کرده اند انتظار داشت که در صورت ابتلا به ویروس کرونا این مساله را اعلام و در قرنطینه بمانند.
کارگران به درستی می دانند که اگر به ویروس کرونا مبتلا شوند و پس از اعلام آن در محل کار ملزم به ماندن در قرنطینه می شوند و اگر چنین شود آنها نه امیدی به دریافت حقوق از سوی سازمان تامین اجتماعی دارند و نه کارفرمایان خود را ملزم به پرداخت حقوق به آنها می دانند بنابراین بیماری خود را اکثرا اعلام نکرده و در قرنطینه نمی مانند.
نظر شما