به گزارش بازار، الحلبوسی متولد ۱۹۸۰ و برخاسته از استان الانبار است؛ استانی که هم پایگاه اجتماعی اوست و هم میدان اصلی منازعات امنیتی و سیاسی عراقِ پساداعش.
تحصیلات دانشگاهی در حد کارشناسی دارد، اما وزن واقعیاش از شبکهٔ عشایری، نفوذ حزبی و تجربهٔ پارلمانی میآید. سالها ریاست کمیسیون نفت و انرژی پارلمان، او را به سیاستمداری آشنا با اقتصاد، نفت و بدهبستانهای قدرت در بغداد تبدیل کرده است. هیبت الحلبوسی از مؤسسان «حزب تقدم» و یکی از معماران تثبیت قدرت اهل سنت در پارلمان ششم است.
در قبال ایران، حزب او در سطح گفتار عمومی منتقد «نفوذ خارجی» است و این موضعگیری را برای مصرف انتخاباتی و مخاطب سنی بهکار میگیرد؛ اما در عمل، سیاست «پراگماتیسم محتاطانه» را دنبال میکند.
در برابر محور مقاومت و حشد شعبی، اختلاف او عمیقتر و ساختاری است. الحلبوسی با نقشآفرینی حشد در استانهای سنینشین مانند الانبار و نینوا مخالف است و وعده داده در پارلمان ششم، قانون تفکیک «حشد عشایری» از «حشد شعبی» را بهطور جدی پیگیری کند.
در نگاه او، آمریکا شریک است و از ادامهٔ همکاری امنیتی و آموزشی با واشینگتن دفاع میکند. او بر خروج تدریجی و مشروط، متناسب با توان ارتش عراق تأکید دارد و آمریکا را عاملی برای توازن قوا و بازسازی زیرساختهای انرژی میداند.
قانون عفو عمومی، شاید مهمترین پروندهٔ داخلی که هیبت الحلبوسی آن را به محور دورهٔ ریاست خود گره زده است. الحلبوسی وعده داده تصویب عفو عمومی را در ماههای نخست پارلمان ششم به سرانجام برساند و آن را «خط قرمز سیاسی» خود معرفی کرده است؛ وعدهای که میتواند نقطهٔ اصطکاک جدی او با بخشی از جریانهای شیعی و نهادهای امنیتی باشد.
نظر شما