به گزارش بازار، در پایین‌ترین طبقه برجی براق و شیشه‌ای در شمال تل‌آویو، رازی پنهان بود که حتی بیشتر ساکنان آن هم از وجودش خبر نداشتند. نام برج «داوینچی» بود؛ ساختمانی مدرن که در ظاهر چیزی بیش از یک مجتمع اداری و مسکونی معمولی نبود. اما زیر زمینِ آن، در عمقی چند طبقه پایین‌تر از خیابان، مرکز فرماندهی و کنترل اطلاعاتی مشترک آمریکا و رژیم صهیونیستی فعالیت می‌کرد؛ سایتی با عنوان «۸۱»، آن‌قدر محرمانه که گوگل حتی مختصات جغرافیایی‌اش را از نقشه‌های ماهواره‌ای حذف کرده بود.
ساخت این مرکز از سال ۲۰۱۱ آغاز شد؛ پروژه‌ای با حمایت مستقیم مالی و فنی واشنگتن، که بنا بر ایمیل‌های فاش‌شده میان فرمانده پیشین ناتو و گابی اشکنازی، رئیس سابق ستاد ارتش رژیم صهیونیستی، زیر نظر شرکت‌های آمریکایی پیش رفت. اسناد رسمی از مساحت شش‌هزار متر مربعی «سایت ۸۱» سخن می‌گفتند، اما هیچ سندی مکان دقیق آن را مشخص نمی‌کرد.
همه چیز تا پاییز امسال در سکوت ادامه داشت تا اینکه جک هولتون، یکی از مهندسان ارشد هوش مصنوعی گوگل، در اعتراض به همکاری این شرکت با رژیم صهیونیستی استعفا داد. او در اقدامی، وب‌سایتی برای افشای همکاری‌های نظامی پشت پرده راه‌اندازی کرد و ۲۳ مهر مختصات دقیق همان مرکز زیرزمینی را منتشر ساخت.
افشای او یک راز دیگر را نیز روشن کرد، این که ایران، چهار ماه پیش از انتشار این اطلاعات، در جریان جنگ دوازده‌روزه، همین مرکز فوق‌سری را هدف موشک‌های خود قرار داده بود.
منابع آگاه می‌گویند مختصات این ساختمان مدت‌ها پیش از آن در اختیار ایران قرار گرفته بود؛ اطلاعاتی که سربازان گمنام امام زمان(عج) در نفوذی پیچیده به شبکه‌های امنیتی رژیم کشف کرده و در اختیار یگان‌های موشکی سپاه قرار داده بودند. در همان روزهای پرتنش، یکی از موشک‌های ایرانی به‌دقت زیرزمین برج داوینچی را هدف گرفت و انفجار مهیبی، مرکز فرماندهی مشترک را از کار انداخت.
این حمله تنها به یک ساختمان محدود نماند. دو برج مجاور، متعلق به نیروی هوایی رژیم صهیونیستی نیز هدف قرار گرفتند. بعدها وزیر اطلاعات ایران در مراسم رونمایی از اسناد کشف‌شده از سرزمین‌های اشغالی اشاره کرد که بخشی از اماکن حساس نظامی و علمی رژیم، با کاربردهای دوگانه، در جریان همان جنگ هدف قرار گرفته‌اند.
پس از حمله، خبرنگاران خارجی با محدودیت شدید مواجه شدند. خبرنگار فاکس‌نیوز اجازه ورود به محل را نیافت و فرانس۲۴ در گزارشی نوشت که «سانسور گسترده‌ای بر منطقه اعمال شده است». تصاویری که بعدها از سوی سایت افشاگر منتشر شد نشان می‌داد مرکز سری در کمتر از صد متری زمین بازی کودکان قرار داشت؛ در دل منطقه‌ای پرتراکم که خانواده‌ها در آن زندگی می‌کردند. این تصاویر گواه آن بود که رژیم صهیونیستی بار دیگر از غیرنظامیان به عنوان سپر انسانی استفاده کرده است.
در همان عکس‌ها، استقرار سامانه‌های گنبد آهنین در محوطه اطراف برج‌ها هم دیده می‌شد؛ نشان از اهمیت راهبردی این مجموعه برای تل‌آویو. اما پس از حمله موشکی ایران، ارتش و سرویس‌های اطلاعاتی رژیم دست به جابه‌جایی گسترده زدند و مراکز فرماندهی خود را با ظاهری بهداشتی و آموزشی بازآرایی کردند. با این حال، منابع امنیتی ایران می‌گویند که حتی این بار هم نگاه تیزبین وزارت اطلاعات از آن‌ها دور نمانده است.
کارشناسان معتقدند که حمله به برج داوینچی فقط یک عملیات موشکی نبود؛ نشانه‌ای بود از پایان دوران پنهان‌کاری امنیتی رژیمی که حتی زیر زمین هم دیگر جایی برای پنهان شدن ندارد.
نظر شما