گروه بین الملل: بازارها و سیاست آرژانتین یک‌بار دیگر تکان خورد. پیروزی حزب «آزادی پیش‌رو» در انتخابات میان‌دوره‌ای، نه‌فقط نتیجه‌ای انتخاباتی، بلکه رأی دوباره‌ای به نسخه اقتصادی خاویر میلی است؛ اقتصادی که بر پایه کوچک‌سازی دولت، حذف موانع بازار و جذب سرمایه شکل گرفته است اما با وجود تورم سنگین و فشارهای اجتماعی، پرسش کلیدی اینجاست: آیا این پشتوانه مردمی می‌تواند موتور اصلاحات پرهزینه میلی را روشن نگه دارد؟
تقویت جایگاه میلی در قدرت
نتایج رسمی نشان می‌دهد حزب حاکم با کسب حدود ۴۱ درصد آرا از پرونیست‌ها فاصله گرفته و حضور خود را در کنگره تقویت کرده است. این پیروزی در حالی رقم خورد که اقتصاد با ریزش ارزش پزو، با بی‌ثباتی مالی و فرار سرمایه دست‌وپنجه نرم می‌کرد. میلی این روز را «تاریخی» نامید؛ زیرا اکنون با پشتوانه اجتماعی بالاتری می‌تواند برنامه‌های ساختارشکنانه‌ای مانند آزادسازی بازار کار، حذف یارانه‌ها و اصلاح مالیات‌ها را پیش ببرد.
چالش پارلمان و بن‌بست‌های احتمالی
با وجود پیروزی در انتخابات، حزب «آزادی پیش‌رو» خاویر میلی هنوز اکثریت مطلق در هیچ‌یک از مجلس نمایندگان یا سنا را در اختیار ندارد. این ساختار سیاسی چندپاره، به‌معنای آن است که دولت برای تصویب قوانین کلیدی ـ از آزادسازی بیشتر اقتصاد تا خصوصی‌سازی و اصلاح ساختار مالی دولت ـ ناگزیر به ائتلاف‌سازی و جلب حمایت جریان‌های میانه‌رو خواهد بود.
تحلیلگران تأکید می‌کنند که اصلاحات اقتصادی بدون مصالحه سیاسی ممکن نیست. مسیر اصلاحات در آرژانتین نه‌فقط در اقتصاد که در بازی قدرت تعریف می‌شود؛ جایی که هر گام تهاجمی و هر تنش سیاسی، می‌تواند مسیر تغییر را به بحران حکمرانی تبدیل کند.
میلی اکنون در نقطه‌ای تعیین‌کننده قرار دارد: یا باید از رادیکالیسم انتخاباتی فاصله بگیرد و فرایند اقناع و مشارکت سیاسی را تقویت کند، یا اینکه با ادامه مسیر تقابل با پارلمان و احزاب مخالف، ریسک توقف اصلاحات و حتی احیای پوپولیسم را افزایش دهد.
در واقع، رأی مردم به معنای چک سفید امضا نیست؛ بیشتر یک فرصت زمانی محدود است تا دولت ثابت کند که آزادی اقتصادی می‌تواند با ثبات سیاسی همراه شود. کوچک‌ترین لغزش در مدیریت این معادله، می‌تواند هزینه‌های اجتماعی را تشدید کند و سرمایه سیاسی دولت را فرسایش دهد.
پشتیبانی آمریکا؛ رقابت ژئوپلیتیک در پس اصلاحات
کمتر از یک‌سال پس از آغاز سیاست‌های تهاجمی خاویر میلی، اکنون نقش ایالات متحده بیش از هر زمان دیگری در اقتصاد آرژانتین پررنگ شده است. وزارت خزانه‌داری آمریکا یک بسته حمایتی تا سقف ۴۰ میلیارد دلار برای تقویت ثبات اقتصادی آرژانتین مطرح کرده و تاکنون ۲ میلیارد دلار نیز به‌منظور دفاع از پزو و کاهش التهابات ارزی تزریق شده است؛ رقمی که اگرچه در برابر حجم نیاز اقتصاد آرژانتین کوچک است، اما دارای پیام سیاسی مهمی است.
به گزارش فایننشال‌تایمز، واشنگتن، میلی را متحدی تازه‌نفس در منطقه‌ای می‌بیند که سال‌هاست به عرصه رقابت ژئواستراتژیک میان آمریکا و چین تبدیل شده است؛ از سرمایه‌گذاری‌های عظیم پکن در پروژه‌های زیرساختی آرژانتین تا تلاش برای دسترسی به معادن لیتیوم و گسترش نفوذ مالی از طریق یوان؛ همه این‌ها انگیزه‌های آمریکا را برای حمایت حداکثری از اصلاحات میلی تقویت کرده است.
در واقع، موفقیت اقتصادی میلی تنها به معیارهای اقتصاد آزاد سنجیده نمی‌شود؛ بلکه بخشی از معادله توازن قدرت در آمریکای لاتین است.
واکنش بازارها؛ امیدی تازه در کوتاه‌مدت
پیروزی میلی در انتخابات میان‌دوره‌ای، بلافاصله تأثیر خود را بر بازارها نشان داد. پزو در بازارهای غیررسمی و مبتنی بر رمزارز حدود ۹ درصد تقویت شد؛ حرکتی که به‌نوعی کاهش نااطمینانی و بازگشت بخشی از اعتماد سرمایه‌گذاران را بازتاب می‌دهد. تحلیلگران انتظار دارند که با این حمایت سیاسی و افزایش مشروعیت داخلی دولت، بانک مرکزی بتواند ثبات بیشتری به بازار ارز تزریق کند و ذخایر ارزی را با فشار کمتر مدیریت کند؛ هرچند تأکید می‌شود که این تغییرات هنوز بیشتر روانی و انتظارات‌محور است تا نتیجه اصلاحات ساختاری. خطر بازگشت تورم و نارضایتی اجتماعی نیز همچنان سایه انداخته است و مسیر احیا را شکننده نگه می‌دارد.
انتخابات میان‌دوره‌ای، برای میلی تنها یک پیروزی سیاسی نیست؛ سنجش‌نامه مردمی مسیر اقتصاد آزاد است. او اکنون با اعتماد دوباره جامعه و حمایت خارجی، فرصت دارد ساختارهای فرسوده اقتصاد آرژانتین را بازسازی کند. اما همه چیز به یک عامل گره خورده است: آیا می‌توان هزینه‌های سخت اصلاحات را با منطق سیاست، قابل‌تحمل کرد؟
نظر شما