به گزارش خبرنگار بازار، حشمت الله انتخابی در بیست و دومین کنگره علمی انجمن متخصصان دندانپزشکی ترمیمی ایران در جمع خبرنگاران با اشاره به نقش حیاتی زاینده رود در هویت، تاریخ و حیات اجتماعی اصفهان، بر لزوم درک مسئولیت اجتماعی و مشارکت همگانی برای احیای این شاهرگ حیاتی تأکید و اظهار کرد: با اشتیاق و شوق فراوان خوشحالیم که در کنار مباحث علمی، موضوعی ملی و حیاتی همچون زاینده رود در دستور کار این کنگره قرار گرفته است.
وی افزود: این اقدام ارزشمند نشان از درک مسئولیت اجتماعی هر شهروند اصفهانی دارد، زیرا امروز هیچ مسئله ای برای این شهر مهم تر از زاینده رود نیست.
شاهرگ حیاتی اصفهان آسیب جدی دیده است
کنشگر و فعال محیط زیست با اشاره به جایگاه ممتاز اصفهان در کشور و جهان «اصفهان را قلب ایران» توصیف و بیان کرد: از نظر جغرافیایی، تاریخی، اجتماعی و هنری، این شهر جایگاهی بی بدیل دارد و این قلب، شاهرگی حیاتی به نام زاینده رود دارد. شاهرگی که امروز به شدت آسیب دیده است و متأسفانه برخی حتی برای آن فاتحه می خوانند و به جای اندیشیدن به احیا، در فکر زندگی بدون آن هستند.
وی در بخش دیگری از سخنان خود تأکید کرد: بسیاری از حتی تحصیل کردگان و مسئولان ما زاینده رود را آن‌گونه که باید نمی شناسند. زاینده رود فقط یک بستر آبی نیست؛ بلکه همچون درخت نارونی است که ریشه و شاخه هایش در تار و پود شهر گسترده است.
انتخابی تصریح کرد: واژه مادی که از شاخه های این رود گرفته شده، واژه‌ای کهن تر از زبان فارسی است و نشان می دهد از دیرباز، این رود در جان شهر جریان داشته است. از هر مادی، جوی ها و جدول هایی منشعب می‌شد که آب را به خانه ها، باغ ها، مدارس، مساجد، حمام ها، یخچال ها و غسالخانه ها می‌رساند و هیچ نقطه ای از شهر از آن بی‌نیاز نبود.
بدون زاینده رود، اصفهانی وجود ندارد
وی افزود: زاینده رود فقط رودخانه و جریان آبی نیست، بلکه حافظه تاریخی و فرهنگی اصفهان است. چالشی مهم تر از زاینده رود برای این شهر وجود ندارد. از برگزارکنندگان این کنگره سپاسگزارم که این موضوع را در کنار مباحث علمی قرار دادند، چرا که زاینده رود مسئله‌ی همه ما است. اگر از آن غافل شویم، دیگر اصفهانی باقی نخواهد ماند.
در طول بیش از هزار سال گذشته، تنها یک بار ــ در سال ۱۲۸۸ هجری قمری ــ زاینده رود برای مدتی خشک شد. پس از آن تا سال ۱۳۷۹ هیچ نسل اصفهانی رودخانه خشک ندیده بود. متأسفانه در ۹۰ درصد روزهای سال بستر رود خشک است و هنوز هم بسیاری از مسئولان درک درستی از عمق فاجعه ندارند.
کنشگر و فعال محیط زیست با اشاره به نقش انسان در ایجاد و نیز حل بحران زاینده رود اظهار داشت: این بحران، حاصل بی‌خردی انسان هاست و به‌طور قطع، با رجوع به خرد انسانی می توان آن را اصلاح کرد. درست است که تغییر اقلیم و کاهش بارش ها سهمی در این وضعیت دارد، اما این سهم بیش از ۲۰ درصد نیست؛ بخش عمده ی مشکل ناشی از تصمیم های غلط و مدیریت نادرست است.
مسئولان درک درستی از عمق فاجعه زاینده رود ندارند
وی با یادآوری پیشینه تاریخی زاینده‌رود گفت: در طول بیش از هزار سال گذشته، تنها یک بار ــ در سال ۱۲۸۸ هجری قمری ــ زاینده رود برای مدتی خشک شد. پس از آن تا سال ۱۳۷۹ هیچ نسل اصفهانی رودخانه خشک ندیده بود. من خودم در آن سال برای نخستین بار شاهد خشکی کامل زاینده رود بودم و با تلخی به نوجوانان همراهم گفتم که این صحنه را در ذهن بسپارید؛ زیرا شاید دیگر تکرار نشود. اما امروز، متأسفانه در ۹۰ درصد روزهای سال بستر رود خشک است و هنوز هم بسیاری از مسئولان درک درستی از عمق فاجعه ندارند.
احیای زاینده رود مسئولیتی انسانی، فرهنگی و ملی است
انتخابی خاطرنشان کرد: زاینده‌رود شاهرگ حیات اصفهان است. اگر این رود نباشد، هیچ توسعه ای، نه در گردشگری، نه در صنعت و نه در فرهنگ، معنا نخواهد داشت. از همه مردم و مسئولان می‌خواهم حتی برای لحظه‌ای از زاینده رود غافل نشوند. احیای این رودخانه نه فقط وظیفه ای زیست‌محیطی، بلکه مسئولیتی انسانی، فرهنگی و ملی است.
نظر شما