به گزارش بازار، اعتصاب سراسری در ایتالیا که روز جمعه ۳ اکتبر (۱۲ مهر) به دعوت دو اتحادیه بزرگ کارگری این کشور، «اتحادیه عمومی کارگران CGIL» و «اتحادیه پایه USB» برگزار شد، اقتصاد این کشور را فلج و نزدیک به یک میلیارد یورو زیان به بخش‌های مختلف وارد کرد.
این اعتصاب با شعار «بیایید همه چیز را متوقف کنیم» در اعتراض به یورش رژیم صهیونیستی به کاروان دریایی «ناوگان صمود» و بازداشت فعالان ایتالیاییِ شرکت‌کننده در آن و نیز در همبستگی با مردم غزه برگزار شد.
اقتصاد در ایست کامل
روزنامه «ایل جورناله» در گزارشی نوشت، توقف گسترده فعالیت‌ها در بخش‌های حمل‌ونقل، آموزش، بهداشت و ادارات دولتی، زیانی در حدود ۹۷۰ میلیون یورو به اقتصاد ملی ایتالیا وارد کرد که معادل هشت درصد تولید ناخالص روزانه این کشور است.
در بخش حمل‌ونقل، لغو و تأخیر گسترده قطارها و کامیون‌ها حدود ۲۶۰ میلیون یورو خسارت مستقیم به همراه داشت. اختلال در شبکه ریلی باعث شد شرکت‌ها ناچار به بازپرداخت بلیت‌ها شوند و صنایع با تأخیر در زنجیره تأمین و توقف خطوط تولید مواجه گردند. بنادر و انبارها نیز در پی توقف جابه‌جایی کالاها عملاً فلج شدند.
از سوی دیگر، تعطیلی هزاران مدرسه و ناتوانی والدین در حضور به محل کار موجب کاهش بهره‌وری و افزایش هزینه‌های غیرمستقیم شد. ادارات دولتی و شهرداری‌ها نیز با توقف خدمات عمومی، درگیر انباشت پرونده‌ها و رکود موقت اداری شدند؛ این بخش به‌تنهایی ۱۳۰ میلیون یورو زیان دید.
بحران در نظام درمانی
به گزارش روزنامه تخصصی «کواتیدیانو سانیتا»، اعتصاب یک‌روزه منجر به لغو بیش از ۱.۲ میلیون خدمت پزشکی از جمله ۱۵ هزار عمل جراحی و ۱۰۰ هزار آزمایش تخصصی شد. ارزش مالی این وقفه حدود ۵۷۹ میلیون یورو برآورد می‌شود. کارشناسان هشدار داده‌اند که خسارت واقعی فراتر از این ارقام است، زیرا تعویق درمان بیماران مزمن و تأخیر در عمل‌های حیاتی، هزینه‌های بلندمدت و انسانی سنگینی به نظام سلامت تحمیل می‌کند.
این حرکت اعتراضی که در شهرهای بزرگ از جمله رم، میلان، ناپل و بولونیا برگزار شد، با استقبال گسترده اقشار مختلف روبه‌رو شد. استفانیا آسکاری، نماینده جنبش پنج‌ستاره در پارلمان، در گفت‌وگو با روزنامه «العربی‌الجدید» گفت: «من هم در این اعتراض شرکت کردم، زیرا زمان آن رسیده بود که ایتالیا بگوید بس است؛ بس است از نسل‌کشی در غزه، از اشغال غیرقانونی کرانه باختری و از همراهی دولت ما با رژیم اسرائیل.»
او تأکید کرد که «تحریم‌ها، بایکوت اقتصادی و اعتصاب‌ها مؤثرترین ابزار فشار هستند، چون منافع اقتصادی را هدف می‌گیرند. وقتی هزینه اقتصادی بالا می‌رود، دولت‌ها ناچار به تغییر موضع می‌شوند.»
به گفته وی، «حتی اقدامات روزمره مانند تحریم شرکت‌های همکار با اسرائیل یا خروج سرمایه از بانک‌هایی که جنگ را تأمین مالی می‌کنند، اثری واقعی بر سیاست و اقتصاد می‌گذارند. در نهایت، همان‌طور که جولیان آسانژ گفته بود، جنگ هم نوعی تجارت است و صنایع تسلیحاتی از تداوم آن سود می‌برند.»
خشم دولت و دفاع اتحادیه‌ها
در مقابل، ماتئو سالوینی، وزیر حمل‌ونقل و رهبر حزب راست‌گرای «لیگا»، این اعتصاب را «غیرقانونی» خواند و اعلام کرد قصد دارد قوانین سخت‌گیرانه‌تری برای محدود کردن اعتصاب‌های عمومی وضع کند. او گفت اتحادیه‌ها موظف بودند ده روز پیش اطلاع‌رسانی کنند و این اقدام بدون مجوز انجام شده است.
اما ماوریتسیو لاندینی، دبیرکل اتحادیه CGIL، در پاسخ گفت: «قانون به ما اجازه می‌دهد در موارد اضطراری که نظم عمومی یا امنیت کارگران را تهدید می‌کند، بدون مهلت ده‌روزه دست به اعتصاب بزنیم. این اعتراض واکنشی مشروع به اقدام خطرناک علیه فعالان صلح بود.»
همچنین «ایلی شلاین»، رهبر حزب دموکرات، از حق قانونی مردم برای اعتصاب دفاع کرد و دولت را متهم نمود که می‌خواهد این حق اساسی را محدود کند.
تحلیلگران اقتصادی ایتالیا هشدار داده‌اند که اثر این اعتصاب تنها به رقم یک میلیارد یورو محدود نمی‌شود؛ زیرا بی‌اعتمادی سرمایه‌گذاران، تعویق پروژه‌ها و کاهش رقابت‌پذیری صنایع می‌تواند آثار بلندمدتی بر اقتصاد ایتالیا بگذارد. با این حال، از نگاه بسیاری از معترضان، این هزینه «بهای همبستگی با مردم غزه» است که جامعه ایتالیا حاضر شد برای دفاع از عدالت و انسانیت بپردازد.
نظر شما