شرط اول خصوصی سازی،سودآوری صنعت ورزش است

بازار؛ گروه بین الملل: طی یک دهه گذشته نرخ خصوصی سازی باشگاه های ورزشی در کشورهای صنعتی دنیا ۵۰ درصد رشد کرده است ولی سرعت رشد خصوصی سازی این باشگاه ها در کشورهای در حال توسعه کمتر از ۱۵ درصد بود.نشریه علمی imdb با اشاره به این مطلب که در فرایند خصوصی سازی باشگاه های ورزشی در کشورهای صنعتی، شرایط اقتصادی و پیش بینی سود اهمیت زیادی دارد، نوشت:« در کشورهای صنعتی سرمایه گذاری در باشگاه های ورزشی به خصوص باشگاه های فوتبال در زمره سودآورترین سرمایه گذاریها است ولی این وضعیت در کشورهای در حال توسعه دیده نمی شود. به عنوان مثال هم اکنون صنعت ورزش ارزشی بالغ بر ۴۰۰ میلیارد دلار در امریکا دارد و یکی از ۱۰ صنعت برتر و بزرگ این کشور است در حالیکه در اغلب کشورهای در حال توسعه از این صنعت درآمد قابل توجهی کسب نمی شود و سرمایه گذاران خصوصی هم تمایلی برای حضور در این صنعت ندارند.اهمیت صنعت ورزش در اقتصاد امریکا و کشورهای توسعه یافته اروپایی باعث شدکه تمرکز روی سیاستهای مناسب برای رشد این صنعت بسیار زیاد باشد.از طرف دیگر سودآوری و انتظار کسب درآمد برای سرمایه گذاران در این صنعت بسیار بالا است. به همین دلیل است که سرمایه گذاران بزرگ و قدرتمند وارد عرصه سرمایه گذاری در باشگاه های ورزشی می شوند و هم خود از این سرمایه گذاری سود زیادی به دست می آورند و هم باشگاه می تواند با استفاده از منابع مالی موجود ،بهترین سیاستگذاریها و تصمیم گیری ها را برای تیم انجام دهد و نتایج بهتری به دست آورد.»

مطالعات نشان داده است حضور سرمایه گذاران خصوصی در باشگاه های ورزشی باعث می شود تا راندمان باشگاه افزایش یابد و قدرت رقابت تیم در مقابل تیم های دیگر افزایش یابد.زیرا شرط تداوم حضور سرمایه گذار خصوصی در باشگاه کسب سود از این بیزینس و شرط کسب سود قابل قبول حصول نتیجه مطلوب و قابل دفاع از بازیهای تیم های ورزشی است.
روند خصوصی سازی تیم های فوتبال سالیان سال است که در دنیا جریان دارد. کشورهای صنعتی این پروسه را از دهه ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ میلادی شروع کرده اند و در یک دهه اخیر این روند در کشورهای صنعتی سرعت بیشتری گرفته است.

در کشورهای صنعتی سرمایه گذاری در باشگاه های ورزشی به خصوص باشگاه های فوتبال در زمره سودآورترین سرمایه گذاریها است ولی این وضعیت در کشورهای در حال توسعه دیده نمی شود

معنای خصوصی سازی باشگاه های ورزشی چیست
در حالت کلی خصوصی سازی به معنای کاهش نقش دولت در باشگاه های ورزشی است و این کاهش نقش یا به معنای واگذاری کامل باشگاه به بخش خصوصی یا مشارکت بخش خصوصی با بخش دولتی در اداره باشگاه است که در هر دو حالت  نقش دولت در باشگاه کاهش پیدا می کند و در این صنعت هم مانند صنایع دیگر ورود سرمایه گذار خصوصی فضا را برای افزایش رقابت و کسب سود بیشتر فراهم می کند.

در خصوصی سازی باشگاه های ورزشی یک هدف اصلی و مهم دنبال می شود و آن هم ایجاد فضای رقابت در باشگاه، تغییر سیستم مدیریت آن، ارتقای بازدهی  و توجه به این صنعت به عنوان یک صنعت پول ساز در اقتصاد کشور است. اولین واصلی ترین مساله که می تواند افزایش کارایی و بهره وری را در روند خصوصی سازی باشگاه های فوتبال به همراه بیاورد، تغییر در نظام مدیریتی باشگاه است. تغییری که می تواند در نتایج بازیهای  تیم ها مشهود باشد و به رشد درآمد باشگاه و افزایش سودآوری سهامداران بیانجامد.

خصوصی سازی اصولی باشگاه ها باعث می شود تا راندمان کاری آنها تا مرز ۳۶ درصد افزایش پیدا کند، هزینه های اجرایی باشگاه تا ۴۰ درصد تنزل پیدا کند و به کار گیری از نیروها و کارشناسان خبره تا مرز ۷۰ درصد افزایش پیدا کند

از خصوصی سازی باشگاه ها، چه نتایجی حاصل می شود
مرکز مطالعات باشگاه های ورزشی اروپا اخیرا مطالعه ای روی تاثیر خصوصی سازی روی عملکرد باشگاه های فوتبال انجام داده است. طبق این گزارش خصوصی سازی اصولی باشگاه ها باعث می شود تا راندمان کاری آنها تا مرز ۳۶ درصد افزایش پیدا کند، هزینه های اجرایی باشگاه تا ۴۰ درصد تنزل پیدا کند و به کار گیری از نیروها و کارشناسان خبره تا مرز ۷۰ درصد افزایش پیدا کند. در این گزارش آمده است:« در فضایی که باشگاه باید برای حفظ سرمایه گذاران خصوصی است، راندمان بالایی داشته باشد و عملکرد خوبی در مسابقات داشته باشد، به کار گیری از نیروهای با تجربه و توانمند به عنوان اعضای تیم ها و مربی ها و مشاورها اهمیت بیشتری پیدا می کند. در واقع استفاده از همین نیروهای توانمند است که بقای باشگاه را تضمین می کند.»

از طرف دیگر در باشگاه های خصوصی ، سیستم مدیریتی باشگاه کارآمد تر است و در نتیجه جایگاه باشگاه در رقابتهای کشوری و منطقه ای بهبود پیدا می کند.نشریه imdb در پایان نوشت:« خصوصی سازی باشگاه های فوتبال ، سیاستی نیست که یک شبه قابل اجرا باشد و باید زمینه سازی برای این مساله هم از طرف دولت و هم از طرف باشگاه ها از سالها قبل انجام شده باشد. دولت باید با تغییر قوانین مربوط به این بخش زمینه را برای واگذاری فراهم کند و با کاهش بروکراسی سرعت واگذاری را به خریدار خصوصی افزایش دهد و باشگاه باشد از سالها قبل برنامه ریزی های دقیقی انجام دهد و مشکلات زیر ساختی و مدیریتی و اجرایی باشگاه را برطرف کند. به تعبیر بهتر این پروسه زمانی نتیجه خواهد داشت که زمینه سازی لازم برای آن انجام شده باشد. در این شرایط است که سرمایه گذاری در باشگاه می تواند به عنوان فرصتی برای کسب سود و درآمد زایی برای سرمایه گذار تلقی شود  و این تغییر نظام مالکیت هم برای باشگاه و هم برای سرمایه گذار سودآور باشد.»