استارمر و توهم مهار تعرفه ای ترامپ

به گزارش بازار، حنیف غفاری دکترای روابط بین الملل نوشت: سفر اخیر دونالد ترامپ به انگلیس ، با وجود استقبال تاریخی و باشکوه سلطنتی، برقراری روابط ویژه و سرمایه‌گذاری‌های کلان در حوزه فناوری، بار دیگر این پرسش اساسی را مطرح کرد که تا چه حد لندن می‌تواند بر سیاست‌های تعرفه‌ای و اقتصادی واشنگتن در دوران ریاست جمهوری ترامپ تأثیر بگذارد. در حالی که بریتانیا امیدوار است این “روابط ویژه” بتواند منافع اقتصادی و دیپلماتیک قابل توجهی را به همراه داشته باشد، واقعیت‌های سیاسی و اقتصادی حکایت از چالش‌های جدی برای اعمال نفوذ لندن بر تصمیمات واشنگتن دارد.

یکی از دلایل اصلی عدم توانایی لندن در تأثیرگذاری مؤثر بر سیاست‌های اقتصادی دولت ترامپ، به شکاف قدرت نسبی میان دو کشور و اولویت‌های متفاوت واشنگتن بازمی‌گردد. دولت ترامپ، با رویکرد “اول آمریکا” (America First)، اغلب منافع ملی کوتاه‌مدت و اهداف تجاری خاص را بر روابط تاریخی یا متحدان سنتی ترجیح می‌دهد. در چنین شرایطی، سیاست‌های تعرفه‌ای یا اقتصادی که برای واشنگتن منفعت اقتصادی یا سیاسی فوری به همراه دارد، به راحتی می‌تواند بر ملاحظات مربوط به متحدی مانند بریتانیا ارجحیت یابد.

در زمینه سیاست‌های تعرفه‌ای، مانند آنچه در مورد فولاد و آلومینیوم شاهد بودیم، دولت ترامپ از این ابزار به عنوان اهرمی برای دستیابی به توافقات تجاری مطلوب خود استفاده کرده است. انگلیس، به عنوان یکی از بازیگران اقتصادی غرب ، نمی‌تواند به تنهایی وزنه کافی برای مقابله با این رویکرد یکجانبه را داشته باشد. تلاش برای “اصلاح توافق تجاری” که ترامپ به آن اشاره کرده، در واقع نشان‌دهنده تمایل واشنگتن به بازنگری در شرایط به نفع خود است، نه لزوماً پاسخگویی به نگرانی‌های شرکای تجاری.

نخست‌وزیر انگلیس، کی‌یر استارمر، تلاش می‌کند تا از جنبه‌های تشریفاتی و روابط ترامپ با خانواده سلطنتی، به عنوان ابزاری برای پیشبرد منافع اقتصادی و تحکیم “روابط ویژه” استفاده کند. سرمایه‌گذاری‌های جدید در حوزه فناوری، که از همین حالا نیز حاصل شده، گواه این تلاش است. با این حال، این تنها بخشی از تصویر است. محبوبیت پایین ترامپ در بریتانیا و چالش‌های اقتصادی داخلی، عرصه را برای استارمر دشوار ساخته است. در چنین فضایی، اتکای صرف به “کارت سلطنتی” ممکن است نتواند تمام منافع مورد انتظار را تأمین کند، به خصوص زمانی که با سیاست‌های قاطع و غالباً غیرقابل پیش‌بینی ترامپ روبرو باشیم.علاوه بر این، مسائلی چون پرونده جفری اپستین و تظاهرات مخالفان، هرچند به نظر حاشیه‌ای بیایند، اما بخشی از فضای سیاسی و اجتماعی سفر را تشکیل می‌دهند و می‌توانند بر روند گفتگوها و تصمیم‌گیری‌ها تأثیر بگذارند. واکنش‌های داخلی در بریتانیا، چه از سوی معترضان و چه در قالب پرسش‌هایی که ممکن است در مورد روابط ترامپ مطرح شود، نشان‌دهنده پیچیدگی‌های دیپلماتیک این سفر است.در نهایت، گرچه انگلیس به دنبال بهره‌برداری حداکثری از سفر ترامپ و تقویت روابط دوجانبه است، اما ساختار قدرت اقتصادی جهانی و اولویت‌های سیاست خارجی دولت ترامپ، موانع قابل توجهی را برای تأثیرگذاری مؤثر لندن بر سیاست‌های تعرفه‌ای و اقتصادی واشنگتن ایجاد می‌کند. “روابط ویژه” همچنان ارزشمند است، اما در دنیای سیاست خارجی دولت ترامپ، منافع ملی آنی و اهداف تجاری، اغلب حرف آخر را می‌زنند.