به گزارش بازار، مرکز اطلاعات مالی اخیرا گزارشی منتشر کرده که در آن ترجمه و تفاسیر غلطی از مواد CFT شده است. موضوعی که نشان‍دهندهٔ تسلط کافی نداشتن این مرکز بر متون حقوق بین‌الملل و نداشتن مطالعهٔ دقیق متن CFT است.
در قسمتی از متن گزارش آمده:تقریباً CFT هیچ تعهدی مازاد بر قطعنامه‌های الزام‌آور شورای امنیت سازمان ملل مثل قطعنامهٔ ۱۳۷۳ ندارد و ایران در اجرای تعهدات مرتبط با این قطعنامه‌های الزام‌آور، فعال و سالانه به شورای امنیت گزارش می‌دهد.
با توجه به متن بالا مشخص است که مرکز اطلاعات مالی با ادبیات قطعنامهنویسی آشنایی ندارد و نمی‌داند هر قطعنامه‌ای که شورای امنیت صادر کند الزام‌آور نبوده و یا حداقل همه بندهای آن الزام‌آور نیست. به عنوان مثال در مورد قطعنامه ۱۳۷۳ در حوزه همکاری در مورد مسائل تروریستی از لفظ « Calls upon all States» استفاده کرده که معنای آن دعوت به انجام کاری است و الزام‌آور نیست.
اما در معاهده CFT بیشتر از لفظ «shall» استفاده شده که لغتی الزام‌آور و به معنای «باید» است. بنابراین بدیهی است که در بعضی موارد مانند کنوانسیون CFT، یک معاهده می‌تواند از قطعنامه شورای امنیت، الزام‌آوری بیشتری داشته باشد.
در جای دیگری از گزارش آمده که:ماده ۴ کنوانسیون به‌صراحت بیان می‌کند که کشورها در صورت نیاز می‌توانند جرم تأمین مالی تروریسم را در چارچوب قوانین داخلی خود تعریف کنند.
این ترجمه تحت‌الفظی کاملا اشتباه است. در ادبیات حقوقی «as may necessary» به معنای آن است که دولت‌ها قوانین داخلی را باید طوری که لازم است تا هدف تامین شود، تصویب کنند. بنابراین مرکز اطلاعات مالی نمی‌تواند به استناد این ماده، بندهای معاهده را هرطور که صلاح دید اجرا کند و معاهده را نادیده بگیرد.
نظر شما