به گزارش بازار، روزنامه عبری زبان هاآرتص در یادداشتی به قلم زوی برئیل به بررسی اختلافات داخلی در تل‌آویو بر سر طرح اشغال کامل نوار غزه پرداخته و هشدار داده است که این تصمیم می‌تواند پیامدهای سیاسی، اقتصادی و امنیتی سنگینی برای “اسرائیل” به همراه داشته باشد.
در این گزارش آمده است که شکاف جدی میان بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی و ایال زامیر رئیس ستاد ارتش بر سر موضوع اشغال شهر غزه و سپس کل نوار غزه به وجود آمده است. محور این اختلاف، هزینه و فایده احتمالی چنین اقدامی است؛ آیا اشغال کامل می‌تواند منجر به آزادی اسرا و نابودی کامل حماس شود؟ و در مقابل، چه بهایی باید از جان نظامیان اسرائیلی پرداخت گردد؟
برئیل تصریح کرد که با این حال، به‌رغم این اختلافات، آماده‌سازی‌های گسترده ارتش، از جمله فراخوان نیروهای ذخیره و آماده‌سازی عملیات میدانی، نشان می‌دهد که تصمیم برای تحمیل حاکمیت نظامی بر غزه عملاً گرفته شده است. پیش‌بینی می‌شود که ارتش طی هفته‌های آینده غزه را اشغال کند؛ اقدامی که تبعات اقتصادی و سیاسی گسترده‌ای خواهد داشت.
بر اساس برآورد دو رئیس پیشین بانک مرکزی “اسرائیل”، هزینه مستقیم اداره غزه دست‌کم ۳۰ میلیارد شیکل (حدودا ۸.۲ میلیارد دلار آمریکا) در سال خواهد بود؛ شامل ۱۰ میلیارد (حدود ۲.۷ میلیارد دلار آمریکا) برای خدمات اولیه مانند آب، برق، بهداشت و غذا، و حدود ۲۰ میلیارد (تقریباً ۵.۴ میلیارد دلار آمریکا) برای تأمین هزینه‌های ارتش. این ارقام، خسارت‌های ناشی از کاهش فعالیت اقتصادی به دلیل استقرار طولانی‌مدت نیروهای ذخیره و نیز تحریم‌های احتمالی بین‌المللی علیه “اسرائیل” را دربر نمی‌گیرد.
به گفته این تحلیلگر اسرائیلی، مسئله اصلی اما فراتر از پول است؛ “اسرائیل” ناگزیر خواهد بود مسئولیت کامل اداره زندگی روزمره فلسطینیان را بر عهده بگیرد. این امر مستلزم تأمین آب، برق، غذا، دارو و خدمات درمانی است و ارتش باید شخصاً تضمین کند که این نیازها به دست مردم برسد. به گفته کارشناسان نظامی، هر کاروان مواد غذایی یا تجهیزات پزشکی نیازمند اسکورت نظامی خواهد بود و این امر بخشی از توان ارتش را به جای جنگ، درگیر امور اداری و لجستیکی می‌کند.
از سوی دیگر، پیش‌بینی می‌شود که دست‌کم نیم میلیون نفر از ساکنان شمال غزه در خانه‌های خود باقی بمانند، در حالی که ارتش این مناطق را به میدان نبرد تبدیل خواهد کرد. بر اساس برآوردها، شمار تلفات غیرنظامیان می‌تواند به مراتب بالاتر از میانگین کنونی یعنی حدود ۸۰ کشته در روز برسد.
هآرتص یادآور می‌شود که تجربه ۵۸ ساله اشغال کرانه باختری نشان داده “اسرائیل” هیچ‌گاه به تعهدات حقوق بین‌الملل پایبند نبوده است و احتمالاً در غزه نیز چنین خواهد شد. با این تفاوت که در کرانه باختری، “اسرائیل” توانست از ساختارهای مدنی موجود مانند شهرداری‌ها و نهادهای محلی بهره ببرد، اما در غزه چنین زیرساختی وجود ندارد و ارتش ناچار به دخالت مستقیم در زندگی روزمره ساکنان خواهد شد.
زوی برئیل اظهار داشت که در سطح بین‌المللی نیز، اشغال غزه می‌تواند تبعات سختی برای تل‌آویو داشته باشد. برخلاف اشغال طولانی‌مدت کرانه باختری که عمدتاً با سکوت جهانی روبه‌رو شد، این بار نشانه‌های تحریم‌های رسمی و غیررسمی علیه “اسرائیل” دیده می‌شود؛ از جمله توقف برخی سرمایه‌گذاری‌های خارجی، محدودیت‌های تسلیحاتی و افزایش فشار از سوی کشورهایی مانند آلمان، مصر و امارات. به‌ویژه امارات که عادی‌سازی روابط خود را به توقف الحاق کرانه باختری مشروط کرده بود، اکنون هشدار داده است که هرگونه ضمیمه‌سازی سرزمین‌های فلسطینی “خط قرمز” است.
این گزارش در پایان تأکید می‌کند که هرچند دولت رژیم صهیونیستی سرنگونی حماس را هدف اصلی خود قرار داده است، اما تجربه‌های تاریخی از جمله اشغال لبنان و عراق و حضور آمریکا در افغانستان نشان داده‌اند که اشغال نظامی الزاماً به نابودی گروه‌های مقاومت منجر نمی‌شود. پرسش اصلی این است: “اسرائیل” تا چه زمانی می‌تواند بار سنگین اداره غزه را تحمل کند، پیش از آنکه دریابد این غزه است که “اسرائیل” را درگیر و گرفتار کرده است.
نظر شما