به گزارش بازار، نشریه آنلاین اندیشکده کوئینسی در تحلیلی نوشت:
جنگ ۱۲ روزه اسرائیل و ایران روابط آمریکا و ایران را وارد مرحله‌ای ناشناخته کرد. سیاست آمریکا همچنان تحت سلطه جناح‌های طرفدار اسرائیل و ایدئولوگ‌های تغییر حکومت قرار دارد که دیپلماسی را نه راه‌حل، بلکه اتلاف وقت می‌دانند. واقعیت این است که حتی اگر ایران غنی‌سازی را تعلیق می‌کرد، نتانیاهو احتمالاً موضوع را به موشک‌ها یا مسائل منطقه‌ای منتقل می‌کرد تا دشمنی ادامه یابد. برای رهبری کنونی اسرائیل، تنش دائمی با ایران از زمان پایان جنگ سرد تاکنون چند هدف راهبردی را تضمین کرده است: توجیه حضور نظامی آمریکا در منطقه، کسب حمایت بی‌قید و شرط واشنگتن، به حاشیه راندن مسأله فلسطین و پیشبرد پروژه «اسرائیل بزرگ» از طریق گسترش نفوذ بر غزه، کرانه باختری و سرزمین‌های دیگر. در این منطق، ایران همواره دشمن ضروری باقی می‌ماند.
برخی تحلیلگران، پیشنهاد یک پیمان عدم تجاوز میان ایران و اسرائیل را مطرح کرده‌اند که بر رفع تهدیدهای متقابل متمرکز است؛ چنین توافقی بسیار دور از دسترس است. نتانیاهو از «شبح ایران» برای پیشبرد جاه‌طلبی‌های سیاسی و ایدئولوژیک خود بهره می‌گیرد. حتی اگر ایران موفق به ساخت زرادخانه‌ای هسته‌ای شود، با انزوای شدیدتر، احتمال آغاز یک رقابت تسلیحاتی منطقه‌ای و ادامه جنگ‌های پنهانی مواجه خواهد شد. مثل روسیه، برای ایران نیز بمب هسته‌ای مشکلات اقتصادی‌اش را حل نخواهد کرد، تحریم‌ها را برنخواهد داشت و جلوی خرابکاری‌ها را نخواهد گرفت.
برای ایران، که به‌شدت به توان دفاعی پیشرفته‌تر نیازمند است، ظهور چین به‌عنوان یک تأمین‌کننده قابل‌اعتماد سامانه‌های مدرن، چرخش به شرق را وسوسه‌برانگیزتر می‌سازد. جمهوری اسلامی نه با تحریم‌ها و نه با حملات هوایی از بین نمی رود. جذابیت گزینه صبر راهبردی برای ایران رو به افزایش است؛ ایران وضع موجود را حفظ می‌کند و وارد دیپلماسی تاکتیکی می‌شود، بی‌آنکه انتظار گشایش بزرگی داشته باشد. در این مسیر، سامانه‌های موشکی و پدافندی خود را بازسازی می‌کند، روابط نظامی و اقتصادی با چین و روسیه را تعمیق می‌بخشد و اساساً امید به آشتی با آمریکا و اروپا را کنار می‌گذارد. این گزینه بازتاب محاسبه بلندمدت دولتمردان ایران است: بقا، تثبیت قدرت و انتظار برای تغییر توازن جهانی، در حالی که توجه آمریکا ناگزیر به مناطق دیگری معطوف خواهد شد. این راهبرد مبتنی بر استقامت است. ایران از حرکات نمایشی اجتناب می‌کند و بازی بلندمدت را در پیش می‌گیرد: تحمل تحریم‌ها، جذب ضربات و اتکا به زمان و پایداری برای فرسایش فشارهای آمریکا.
نظر شما