اعتراض به سیرک سفید

به گزارش بازار به نقل از فرهیختگان، تحولات اخیر میان سه‌گانه‌ روسیه، آمریکا و اروپا تیتر یک اکثر مطبوعات بین‌المللی شده و واکنش‌های متنوعی به دنبال داشته است. «فارن افرز» این دیپلماسی را به نمایش «لباس جدید امپراتور» تشبیه می‌کند و می‌گوید ترامپ هیچ برنامه واقعی‌ای برای صلح ندارد و این نمایش تنها به ضرر آمریکا و به نفع روسیه تمام می‌شود. «پولیتیکو» نظر دیگری دارد و استراتژی اروپا را تلاشی حساب‌شده برای افشای «بلوف پوتین» می‌داند. نیویورک تایمز با لحنی خنثی‌تر، به نکات عملی و ملموس دیدار می‌پردازد و آن را یک تلاش «صمیمانه اما بی‌نتیجه» توصیف می‌کند. «کریدل» دیدگاهی کاملاً متفاوت دارد و می‌گوید این دیدار نه درباره اوکراین، بلکه درباره روابط میان دو قدرت هسته‌ای و جلوگیری از یک رویارویی بزرگ بود و آن را یک پیروزی استراتژیک برای روسیه می‌داند. «فارن پالیسی» با تمرکز بر نقش استیو ویتکاف، مشاور ترامپ این دیپلماسی را تلاشی برای تحمیل یک «توافق ظالمانه» به اوکراین می‌داند.

فارن افرز: نمایش‌های ترامپ علیه آمریکا

گزارش مجله «فارن افرز» با عنوان «نمایش موذیانه دیپلماسی ترامپ در مورد روسیه و اوکراین»، تلاش‌های ترامپ برای پایان دادن به جنگ اوکراین را به شدت مورد انتقاد قرار می‌دهد. نویسنده، این دیپلماسی را به داستان «لباس جدید امپراتور» تشبیه می‌کند و می‌گوید همان‌طور که در آن داستان، امپراتور لباسی بر تن نداشت؛ اما مردم به ظاهر از او ستایش می‌کردند، ترامپ نیز طرحی برای صلح ندارد اما رهبران بین‌المللی مجبورند این نمایش را تحسین کنند. فارن افرز روایت می‌کند که ترامپ خود را به عنوان محور دیپلماسی این جنگ معرفی کرده و مدعی است صلح تنها توسط او در کاخ سفید ساخته می‌شود. با این حال، گزارش تأکید دارد دولت ترامپ هیچ برنامه منسجمی ندارد و سیاست‌هایش مدام تغییر می‌کند. ترامپ از یک سو به دنبال آتش‌بس است و از سوی دیگر از تعهد خود به اوکراین عقب‌نشینی می‌کند. نویسنده تحلیل می‌کند این رویکرد به دلیل عدم وجود اهرم فشار کافی بر روسیه (چون ترامپ هرگونه تشدید تنش را رد کرده) و اوکراین (چون این کشور برای بقای خود می‌جنگد و حمایت اروپا را دارد)، ناکارآمد است.

فارن افرز در بخش دیگری به نقد این نمایش و بررسی واکنش بازیگران اصلی می‌پردازد. این مجله می‌گوید هیچ‌یک از طرف‌ها ازجمله مسکو، کی‌یف یا اروپا، نمی‌خواهند نقش «پسرک داستان» را بازی کنند و حقیقت را بگویند. روسیه به دلیل همسویی ترامپ با مواضع خود، از او حمایت می‌کند و حتی وانمود می‌کند که ترامپ یک «صلح‌ساز تمام‌عیار» است. به این ترتیب، روسیه می‌تواند از این فرصت برای تبلیغ خود به عنوان کشوری صلح‌دوست استفاده کند، درحالی‌که حملاتش به اوکراین ادامه دارد.

از سوی دیگر، اوکراین و اروپا نیز در موقعیت دشواری قرار دارند. آن‌ها می‌دانند تلاش‌های دیپلماتیک ترامپ «توخالی» است و تعهد او به امنیت اروپا سست است، اما مجبورند با او همکاری کنند. این گزارش می‌نویسد این وضعیت رهبران اروپایی را «تحقیر» می‌کند و باعث می‌شود نتوانند جنگ را به‌درستی برای مردم خود توضیح دهند. این مسئله درنهایت به نفع کرملین است، زیرا توجهات را از نیازهای حیاتی اوکراین (مانند پهپادها و پدافند هوایی) منحرف می‌کند و به جای آن، به «گفت‌وگوهای بی‌فایده» در مورد تبادل اراضی می‌پردازد.

فارن افرز نتیجه می‌گیرد این «نمایش دیپلماتیک» درنهایت به ضرر قدرت آمریکا تمام خواهد شد. این مجله می‌گوید دیپلماسی آشفته، بی‌ثبات و غیرقابل اعتماد ترامپ، اعتماد رهبران خارجی را از بین می‌برد و ائتلاف‌ها را بی‌اعتبار می‌کند. درنهایت، این نمایش خودشیفتگی ترامپ، شکاف بین لفاظی و واقعیت را نمایان می‌سازد و به قدرت آمریکا آسیب می‌زند.

پولیتیکو: راهبرد اروپایی «تمجید از ترامپ»

نشریه «پولیتیکو» در گزارشی با عنوان «اروپا معتقد است مذاکرات صلح ترامپ شکست می‌خورد، با این حال آن را می‌خواهد تا بلوف پوتین را افشا کند»، به رویکرد اروپایی‌ها در قبال تلاش‌های دیپلماتیک ترامپ می‌پردازد. گزارش برخلاف گزارش فارن افرز که این دیپلماسی را نمایشی و بی‌ثمر می‌دانست، به تاکتیک حساب‌شده اروپا در این زمینه اشاره می‌کند.

پولیتیکو روایت می‌کند رهبران اروپا اعتقاد دارند پوتین در مذاکرات صلح جدی نیست به همین دلیل، استراتژی آن‌ها این است که با ترامپ همراهی کنند و از او تمجید نمایند تا خود ترامپ به این نتیجه برسد که پوتین به دنبال صلح نیست و باید در برابر کرملین سخت‌گیرانه‌تر عمل کند. این رویکرد به عنوان یک وضعیت «برد-برد» تلقی می‌شود. به این صورت که یا ترامپ موفق می‌شود صلحی با تضمین‌های امنیتی معنادار برقرار کند (که اروپا را خوشحال خواهد کرد) یا بلوف پوتین افشا می‌شود و فشار برای تحریم‌های سخت‌تر علیه روسیه افزایش می‌یابد.

پولیتیکو به نقل از امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور فرانسه می‌نویسد او معتقد است پوتین به دنبال «تسلیم اوکراین» است نه صلح. درواقع، پوتین به جای ارائه امتیاز، به دنبال تصرف مناطق بیشتری از اوکراین است. گزارش اشاره می‌کند رهبران اروپایی، ازجمله اورزولا فون‌درلاین رئیس کمیسیون اروپا، ینس استولتنبرگ دبیرکل ناتو و سران فرانسه، انگلیس و آلمان به واشنگتن سفر کردند تا از ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین در دیدارش با ترامپ حمایت کنند. هدف آن‌ها از این دیدارها این بود که تلاش‌های ترامپ برای میانجیگری را تأیید کنند، نه به این دلیل که فکر می‌کردند این تلاش‌ها موفق خواهد بود، بلکه به این دلیل که این یک «آزمون روشن برای نیات روسیه» است.

به گفته چندین دیپلمات اروپایی، اگر پوتین ثابت کند که نمی‌خواهد جنگ را پایان دهد، این امر ترامپ را وادار به اقدام خواهد کرد و دلیل محکمی برای اعمال تحریم‌های بیشتر خواهد بود. آن‌ها اعمال فشار تحریمی آمریکا را برای این روند دیپلماتیک حیاتی می‌دانند و معتقدند پوتین تنها پس از اعمال تحریم‌ها علیه خریداران نفت روسیه (مانند هند)، با ترامپ وارد مذاکره شده است.

درنهایت، پولیتیکو نتیجه می‌گیرد که هرچند این روند دیپلماتیک آشفته به نظر می‌رسد، اما رهبران غربی شدیداً مطمئن هستند که می‌توانند با ترامپ کار کرده و جبهه‌ای متحد حفظ کنند. این نشریه می‌گوید مهم‌ترین نتیجه این دیدارها این است که حتی خود ترامپ نیز علناً اذعان کرده که پوتین ممکن است در مذاکرات خود حسن نیت نداشته باشد و اگر این واقعیت اثبات شود، اوضاع سخت خواهد شد.

کریدل: ترامپ در خدمت بریکس

مجله کریدل (the cradle) در گزارشی با لحنی تند و متفاوت، دیدار اخیر ترامپ با پوتین و سپس رهبران اروپا را نه در مورد جنگ اوکراین، بلکه در مورد روابط میان دو قدرت هسته‌ای و تلاش آن‌ها برای جلوگیری از یک رویارویی هسته‌ای می‌داند.

این مجله روایت می‌کند که با این دیدار، روسیه عملاً از سوی ایالات متحده به عنوان یک قدرت هم‌تراز به رسمیت شناخته شد. این رویکرد به معنای بازگشت دیپلماسی در بالاترین سطح است، درحالی‌که در این میان، اروپا با اعزام رهبران خود به واشنگتن تنها در حال «تعظیم در برابر امپراتور» است. از دید کریدل، سرنوشت اتحادیه اروپا به عنوان یک بازیگر «بی‌اهمیت ژئوپلیتیکی» رقم خورده است.

بر اساس اطلاعات منابع نزدیک به هیئت روسی، نتایج کلیدی این دیدار تأکید می‌کنند پوتین قاطعانه درخواست کرده که تحویل تسلیحات آمریکایی به اوکراین متوقف شود و آمریکایی‌ها نیز پذیرفته‌اند که لازم است «محموله‌های مرگبار را به شدت کاهش دهند.» با این اتفاق، وظیفه حمایت از اوکراین به عهده اروپا می‌افتد. کریدل می‌نویسد اروپا با یک دوراهی جدی روبه‌رو است؛ یا حمایت مالی یا حمایت نظامی، نه هر دو به طور هم‌زمان. در غیر این صورت اتحادیه اروپا سریع‌تر از آنچه که انتظار می‌رود از بین خواهد رفت.

گزارش کریدل همچنین به نقل از دیمیتری مدودف، رئیس‌جمهور سابق روسیه اشاره می‌کند که مسئولیت پایان دادن به خصومت‌ها مستقیماً بر عهده «کی‌یف و اروپا» گذاشته شده است. در بخشی دیگر، کریدل به نقش روسیه به عنوان نماینده گروه بریکس می‌پردازد. گزارش می‌نویسد پوتین پیش از این دیدار، با شی جین پینگ، رئیس‌جمهور چین گفت‌وگو کرده بود و در مذاکرات آلاسکا توانست منافع کشورهای بریکس را پیش ببرد. به عنوان مثال، ترامپ اعلام کرد فعلاً نیازی به اعمال تعرفه بر خریداران نفت روسیه نیست. این امر به روسیه فضایی برای پیشبرد منافع کشورهای بریکس می‌دهد.

این گزارش نتیجه می‌گیرد که هرچند ترامپ و پوتین یک «بازی بلندمدت» را دنبال می‌کنند، اما هر دو به دنبال بازگشت به «کسب‌وکار سودآور» هستند. این گزارش دیدار رهبران دو کشور را یک موفقیت استراتژیک برای روسیه می‌داند و آن را «شکست» برای جبهه «آتلانتیست» در اروپا توصیف می‌کند. به گفته کریدل، اروپا به دنبال حفظ جنگی است که برای سیاستمداران اروپایی یک «مکانیسم پول‌شویی عظیم» محسوب می‌شود. از این دیدگاه، دیدارهای اخیر آلاسکا و واشنگتن فروپاشی «جبهه آتلانتیست» را نشان می‌دهد و تأکید می‌کند ایالات متحده به دنبال اروپایی مطیع است که برای خرید تسلیحات آمریکایی هزینه‌های سنگینی را متحمل شود.

فارن پالیسی: فشار ترامپ به اوکراین برای پذیرش شکست

فارن پالیسی با لحنی تند به بررسی نقش استیو ویتکاف، فرستاده ویژه ترامپ می‌پردازد و او را «وزیر امور خارجه سایه» می‌نامد. این گزارش می‌گوید فرایند مذاکرات بدون ویتکاف در این وضعیت «بد» قرار نمی‌گرفت. این مجله ادعا می‌کند ویتکاف اغلب کارشناسان وزارت امور خارجه را از جلسات خود با روس‌ها حذف کرده و گاهی تنها به مترجم‌های ارائه‌شده توسط کرملین اکتفا کرده که این یک «تخلف وحشتناک از رویه‌های دیپلماتیک» است. فارن پالیسی اضافه می‌کند ویتکاف حتی نام برخی از استان‌های اوکراین را که در مورد سرنوشت آن‌ها مذاکره می‌کند، نمی‌داند. از دید فارن پالیسی، ویتکاف با تکرار لفاظی‌های کرملین، طرف پوتین را گرفته است. او ادعاهای دروغین روسیه در مورد تبعیض علیه روس‌زبان‌ها در اوکراین را تکرار کرده و گفته است «پوتین مرد بدی نیست» و «به آنچه انجام می‌دهد باور دارد.» این گزارش این دیدگاه را با دیکتاتورهایی مقایسه می‌کند که سعی در نابودی کشورهای همسایه خود دارند. در پایان، فارن پالیسی نتیجه می‌گیرد که هرچند ترامپ در دیدار با زلنسکی لحن خود را بهتر کرد، اما این امر واقعیت اصلی را تغییر نمی‌دهد که ایالات متحده در حال فشار به اوکراین برای واگذاری قلمرو به روسیه متجاوز است. فارن پالیسی با انتقاد از این رویکرد، می‌پرسد آیا اوکراینی‌های سرسخت و حامیان اروپایی‌شان، واقعاً چنین توافق «ظالمانه و ناعادلانه‌ای» را خواهند پذیرفت؟ مجله این پرسش را مطرح می‌کند که تا زمانی که ریشه‌ اصلی درگیری یعنی روسیه مورد توجه قرار نگیرد، هیچ راه‌حلی به پایان واقعی جنگ منجر نخواهد شد.