آب هم از دست صهیونیست‌ها در امان نیست

به گزارش بازار، پنجمین خشکسالی تهران در حالی سپری می‌شود که سخنگوی صنعت آب از موفقیت تأمین آب شرب پایتخت با همراهی مردم در صرفه‌جویی خبر داده است.

همزمان بزرگ‌ترین خشکسالی قرن در رژیم صهیونیستی تنها نتیجه کاهش بارندگی نیست، بلکه ریشه در سوءمدیریت منابع آب و محیط‌زیست دارد.

این گزارش با استناد به پژوهشی از سایت Preprints.org و گزارش دیوان حسابرسی رژیم صهیونیستی، نشان می‌دهد که وابستگی یک‌جانبه به کارخانه‌های شیرین‌سازی آب دریا، غفلت از حفظ منابع طبیعی مانند چاه‌ها و مخازن زیرزمینی را به دنبال داشته و این سوءمدیریت، رژیم را در برابر بحران‌های اضطراری آسیب‌پذیر کرده است.

بحران آب و سوءمدیریت

مدیریت منابع آب ارتباط مستقیمی با پایداری اکولوژیکی و اقتصادی دارد، اما رژیم صهیونیستی با تمرکز افراطی بر شیرین‌سازی آب دریا، از حفظ منابع طبیعی غافل شده است.

این سیاست، که در ظاهر بحران کمبود آب را حل کرده، در برابر تهدیداتی مانند زلزله، درگیری‌های نظامی و آلودگی‌های زیست‌محیطی شکننده است.

گزارش دیوان حسابرسی رژیم صهیونیستی در سال ۲۰۱۸ نشان می‌دهد که بیش از ۲۰۰ چاه به دلیل آلودگی بسته شده و حدود ۸۰۰ چاه دیگر به دلیل فرسودگی در معرض تعطیلی هستند. این غفلت، همراه با عدم احیای ذخایر طبیعی، توانایی رژیم برای تأمین آب در شراط اضطراری را تضعیف کرده است.

وابستگی به شیرین‌سازی و نادیده گرفتن منابع طبیعی

رژیم صهیونیستی در دهه‌های اخیر به دلیل کاهش بارندگی، رشد جمعیت و افزایش تقاضای آب، به شیرین‌سازی آب دریا روی آورده است. این فناوری از سال ۱۹۶۵ توسعه یافت و از سال ۲۰۰۵ به‌طور گسترده در تأمین آب آشامیدنی به کار گرفته شد.

در حال حاضر، پنج کارخانه شیرین‌سازی بیش از ۵۰۰ میلیون متر مکعب آب تولید می‌کنند که حدود ۶۰ درصد نیاز آب آشامیدنی را پوشش می‌دهد.

این وابستگی، رژیم را از تکیه بر منابع طبیعی مانند دریای جلیل و آب‌های زیرزمینی بی‌نیاز کرده، اما به قیمت نادیده گرفتن این منابع تمام شده است.

گزارش حسابرسی انتقاد می‌کند که سازمان آب و فاضلاب رژیم صهیونیستی مخازن طبیعی را احیا نکرده و حتی خطوط قرمز عملیاتی برای حفاظت از آنها تعیین ننموده، که می‌تواند به آسیب‌های جبران‌ناپذیر هیدرولوژیکی منجر شود.

آسیب‌پذیری در شرایط اضطراری

کارخانه‌های شیرین‌سازی در شرایط عادی یک دارایی هستند، اما در مواقع اضطراری مانند زلزله یا درگیری‌های نظامی، به دلیل قرار گرفتن در مناطق ساحلی، به شدت در معرض خطر قرار دارند.

جنگ غزه در اکتبر ۲۰۲۳ این شکنندگی را برجسته کرد، زیرا گسترش درگیری‌ها می‌تواند این کارخانه‌ها را هدف حملات موشکی یا آلودگی عمدی قرار دهد.

در چنین شرایطی، رژیم به منابع طبیعی مانند چاه‌ها و دریای جلیل وابسته می‌شود، اما بسته شدن چاه‌ها و کاهش سطح آب این منابع، توانایی پاسخگویی را محدود کرده است.

گزارش حسابرسی ۲۰۲۲ نشان می‌دهد که ۳۸ درصد از شهرداری‌های محلی برنامه‌ای برای توزیع آب در شرایط اضطراری ندارند و ۳۰ درصد بیمارستان‌ها فاقد سیستم ذخیره آب اضطراری هستند.

چالش‌های زیست‌محیطی و سیاسی

کاهش بارندگی ناشی از گرمایش جهانی، شوری آب‌های زیرزمینی را افزایش داده و منابع طبیعی را تحت فشار قرار داده است. میانگین بارندگی در دهه‌های اخیر کاهش یافته و تولید آب از چاه‌ها و منابع سطحی به حدود ۱۴۴۰ میلیون متر مکعب در سال محدود شده است.

علاوه بر این، رژیم صهیونیستی طبق توافقات سیاسی، موظف به تأمین آب برای تشکیلات خودگردان فلسطین و اردن است، که تاکنون له تعهد خود عمل نکرده است.

سازمان‌های زیست‌محیطی مانند زالول و EcoOcean هشدار داده‌اند که عدم آمادگی برای آلودگی نفتی دریا می‌تواند کارخانه‌های شیرین‌سازی را متوقف کند، اما قانون پیشنهادی برای مقابله با این تهدید هنوز تصویب نشده است.