به گزارش بازار، از ظاهر این اظهارنظر سخنگو چنین برمی‌آید که او به دنبال تزریق آرامبخش به افکار عمومی نگران از تغییرات ژئوپلیتیکی در شمال غرب ایران است اما اگر این سخنان را در کنار هشدارهای مقامات رده‌بالای نظام درباره خط قرمز بودن هرگونه تغییرات ژئوپلیتیک در اطراف مرزهای ایران بگذاریم، ما با یک خوشبینی بی‌مورد مواجه هستیم؛ خوشبینی‌ای که تبعات آن می‌تواند تا قرن‌ها دامن موجودیتی به نام ایران را بگیرد.
«تکه»ای که سخنگوی دولت درباره آن سخن گفته طبق پیش‌بینی‌ها می‌تواند تا سال ۲۰۲۷ سالانه بین ۵۰ تا ۱۰۰ میلیارد دلار ارزش تجاری برای شرکای آن ایجاد کند. این مسیر ۴۳ کیلومتری در جنوب ارمنستان می‌تواند علاوه بر تغییر مسیرهای تجارت و انرژی، تغییرات اساسی در قفقاز جنوبی ایجاد کند. با ایجاد کریدور در این «تکه»، ایران عملاً از مسیر یک کریدور کنار گذاشته خواهد شد.
پرونده کریدور زنگزور ابعاد بسیار پیچیده و عمیقی دارد. از ابتدای طرح ایجاد کریدور، ایران به صراحت در برابر آن ایستاد و حتی سخن از «زور نظامی» برای جلوگیری از تحقق این کریدور به میان آمد. جمع‌بندی تهران این بود که کریدور امنیت منطقه را تهدید می‌کند.
اما چگونه کریدوری که تا پیش از این، یک تهدید ژئوپلیتیکی برای ایران بوده، به یکباره موضوع ساده و پیش‌پا افتاده‌ای می‌شود که سخنگوی دولت برای تقلیل آن به موضوعی بسیار ناچیز، از کلمه «تکه» برای آن استفاده می‌کند.
اگرچه مشخص است هدف پشت‌پرده این ساده‌سازی چیست اما نباید به سادگی از کنار آن عبور کرد. اتفاقاً زمانی که افکار عمومی با این روایت سطحی و تهی از استدلال واقعی روبه‌رو می‌شود، نه‌تنها آرام نمی‌گیرد، بلکه اعتمادش را نسبت به مواضع رسمی هم از دست می‌دهد. فاطمه مهاجرانی در سخنان عجیبش در توجیه این کریدور اشاره کرده قرار نیست کل مرزهای شمالی از دست برود!
سؤالی که اینجا مطرح می‌شود این است که چه کسی گفته زنگزور قرار است کل مرزهای شمالی ایران را از بین ببرد؟ آیا واقعاً این ادعا از سوی کسی مطرح شده است یا اینکه این نگرانی‌ها ناشی از بزرگ‌نمایی و برداشت‌های نادرست رسانه‌ای و سیاسی است؟ مشخص است که ایده پشت ایجاد این کریدور، پیچیده‌تر از آن است که خانم مهاجرانی بتواند درباره آن سخن بگوید و اظهارنظر کند.
نظر شما