شهرک سرخ: نگین سرخ قفقاز و آخرین دژ یهودیان کوهستانی

به گزارش بازار، پشت پرده‌ی این شهرک، حقیقتی تلخ پنهان شده:

تحریف تاریخ:

تراژدی تبعید یهودیان کوهستانی توسط شاهان ایران، حالا به ابزاری برای مشروعیت‌بخشی به اشغالگران فلسطین تبدیل شده است.

سکوت خائنانه:

جامعه محلی در برابر جنایات اسرائیل در غزه و کرانه باختری سکوت کرده؛ سکوتی که معنایش چیزی جز تأیید نیست.

پروپاگاندای رنگی:

سقف‌های قرمز شهرک سرخ، نه نماد مقاومت، بلکه پرچم همکاری با پروژه‌ی نسل‌کشی هستند.

اقتصاد آلوده:

سرمایه‌گذاری‌های صهیونیستی در این منطقه، بهای سنگین سکوت در برابر اشغال و خون‌ریزی است.

جرج دیک، سفیر سابق اسرائیل در باکو، با غرور از این شهرک یاد می‌کند: «به علی‌اف گفته‌ام که یهودیان در باکو احساس امنیت بیشتری دارند تا در خیابان‌های فرانسه. آذربایجان مرا یاد اسرائیل می‌اندازد؛ کشوری در دل تنش‌ها...»

این‌ها فقط حرف‌های یک سفیر نیست؛ سندی است بر نفوذ عمیق و ساختاری رژیم کودک‌کش در باکو. و عجیب‌تر آن‌که، در داخل ایران، لابی‌های رسانه‌ای و سیاسی نزدیک به الهام علی‌اف، سال‌هاست وجود اسرائیل در جمهوری آذربایجان را انکار می‌کنند؛ لابی‌هایی که با ژست «برادری ترک‌زبانان» و «همسایگی فرهنگی»، چشم بر پرچم‌های اسرائیل در خیابان‌های قوبا و باکو بسته‌اند.

لابی‌هایی که حالا باید پاسخ دهند: چرا در برابر تبدیل باکو به اسرائیل دوم، سکوت کرده‌اند؟