بازار؛ گروه بین الملل: در میان تمامی‌رخدادهای عجیب در جنگ تجاری ایجاد شده میان شرق و غرب در جهان، دوشنبه شب خبری در خصوص از کار افتادن تلویزیون های دوو و اسنوا منتشر شد که هر دو از محصولات گروه صنعتی انتخاب محسوب می شوند.
برخی از کاربران برندهای تجاری یاد شده با انتشار این خبر در فضای مجازی، از روشن نشدن کامل و یا عدم اجرای درست سیستم عامل تلویزیون های هوشمند خود خبر دادند.
این خرابی پس از ارسال یک بسته به روز رسانی از سوی شرکت چینی انجام شده که پس از نصب آن، تلویزیون ها از کار افتادند. در خصوص دلیل رخداد این مشکل دو فرضیه مطرح شد. برخی معتقدند که به دلیل عدم انجام برخی تعهدات مالی گروه انتخاب در قبال شرکت سازنده چینی این تلویزیون ها، شرکت سازنده به عنوان اهرم فشار اقدام به ارسال به روز رسانی اجباری کرده که در نتیجه محصولات این گروه را از کار انداخته است. فرضیه دوم نیز به نفوذ بدافزار یا برنامه نویسی نامناسب برای پچ جدید بروز سانی دلالت دارد.
در حالی که دو روایت متفاوت در میان کاربران دست به دست می‌شد، سرانجام گروه انتخاب سکوت خود را شکست. روابط عمومی و امور بین‌الملل گروه انتخاب با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد: «مشکل پیش آمده برای تلویزیون‌های اسمارت اسنوا و دوو مسئله فنی است و حداکثر تا ۲۴ ساعت آینده رفع خواهد شد». این گروه همچنین به مشتریان اطمینان داد که نگران سخت‌افزار و نرم‌افزار تلویزیون خود نباشند.
زنگ هشدار در خصوص امنیت سایبری کشور
موضوع از کار افتادن تلویزیون های دوو و اسنوا بنا به هر دلیلی که رخ داده، در هر صورت مساله چندان جدی نبوده و حتما بنا بر تعهدات شرکت مونتاژ کننده، این مشکل برطرف خواهد شد.
اما آنچه منجر به بروز نگرانی فزاینده در زمینه امنیت سایبری خواهد شد، مساله توانایی کنترل تمامی ابزارهای الکترونیکی هوشمند با مبدا برندهای خارجی حتی کشوری چون چین است. با توجه به قرار داشتن سرورهای دستگاه های هوشمند در خارج از کشور، امکان کنترل از راه دور آنها توسط شرکت سازنده وجود دارد.
سوال اینجاست که سازمان پدافند غیرعامل چه تمهیداتی برای مقابله با تهدیدات سایبری ناشی از ابزارهایی چون کامپیوترهایی با نرم افزارهایی متعدد یا حتی لوازم خانگی هوشمند اندیشیده است؟ آیا با توجه به گستردگی کاربرد لوازم هوشمند در زندگی روزمره، اساسا امکان مقابله با این میزان تهدید وجود خواهد داشت؟
نگاهی گذرا به محل زندگی یا کار کافی است تا به خوبی متوجه شویم که بخش عمده ای از زندگی روزمره مدرن ما تحت الشعاع دستگاه های هوشمند قرار گرفته است؛ از کامپیوترها گرفته تا گوشی تلفن همراه و یا حتی بسیاری از لوازم خانگی نسل جدید، همگی کم و بیش درگیر فرآیند جهانی هوشمندسازی هستند. اگرچه هوشمندسازی به طور کلی پدیده ای مثبت قلمداد شده و هدف از آن، کمک به ساده تر کردن زندگی روزمره است، اما بدیهی است در صورت ورود کشور به شرایطی حساس همچون جنگ ۱۲ روزه، تمامی ابزارهای یاد شده می توانند به بمب هایی متحرک تبدیل شوند که از ارتباطات گرفته حتی شستشوی لباس یا ظروف منزل ما را تحت الشعاع خود قرار خواهند داد!
باگ امنیتی، فراتر از پیام رسان ها!
اظهارات مقام ها و نهادهای امنیتی کشور در خصوص نحوه ترور و هدفگیری شخصیت های نظامی و علمی کشور در جریان جنگ با اسرائیل حاکی از استفاده ابزاری از پیام رسان های خارجی برای هدف قرار دادن آنها است. اگرچه شرکت متا چنین ادعایی را در خصوص نرم افزارهای تولید خود همچون واتس اپ را رد کرده، اما بدیهی است که امکان هک و دسترسی به اطلاعات فردی کاربران از سوی نهادهای امنیتی وجود دارد.
نگاهی به بازار لوازم خانگی در ایران نشان میدهد که جلوگیری از واردات، تنها منجر به عرضه کالاهایی با کیفیت پایین و البته ساخت چین و نه تولید داخل به بازار شده است
اما مساله ای که اکنون باید به آن توجه داشت اینکه مشکل ایجاد شده برای محصولات انتخاب نشانگر وجود حفره امنیتی بزرگی بسیار گسترده تر از پیام رسان ها است. صرف نطر از ادعای پوشالی ساخت داخل این برند که سالها با همین حربه رقبای خود را سرکوب کرده بود، سوال اینجاست که سازمان پدافند غیرعامل چه تمهیداتی برای مقابله با تهدیدات سایبری ناشی از ابزارهایی چون کامپیوترهایی با نرم افزارهایی متعدد یا حتی لوازم خانگی هوشمند اندیشیده است؟ آیا با توجه به گستردگی کاربرد لوازم هوشمند در زندگی روزمره، اساسا امکان مقابله با این میزان تهدید وجود خواهد داشت؟ ایا شرکت اسنوا نباید نسبت به ادعاهای گذشت و اتفاق اخیر پاسخگو باشد؟
رانت ویژه به جای تولید ملی
نکته پایانی اینکه به نظر میرسد فرآیندی که کشور طی سال های گذشته به نام حمایت از تولید ملی پیموده، سیاهچاله ای بیش نبوده است. ظاهرا شرکت هایی چون انتخاب سرویس تنها با استفاده از رانت ناشی از انحصاری سازی بازار لوازم خانگی طی سال های گذشته که به لطف جلوگیری از واردات لوازم مصرفی الکترونیکی خارجی به دست آوردند، تنها منافع خود و نه اهداف حمایت از تولید داخل را تامین کرده اند.
نگاهی به بازار لوازم خانگی در ایران نشان میدهد که جلوگیری از واردات، تنها منجر به عرضه کالاهایی با کیفیت پایین و البته ساخت چین و نه تولید داخل به بازار شده است؛ کالاهایی که در بسیاری از موارد داد خریداران را از کیفیت پایین و قیمت بالا و خدمات پس از فروش نامناسب درآورده و البته نهایتا به جای ایجاد اشتغال در داخل، به سود کارخانه های بی نام و نشان چینی تمام شده که از صادرات گسترده قطعات این دستگاه ها به ایران، طی سال های اخیر سود خوبی به جیب زده اند.
نظر شما