به گزارش بازار، چین طی چند سال اخیر، به بزرگترین واردکننده الانجی در جهان تبدیل شده و در سال ۲۰۲۱، ژاپن را به عنوان بزرگترین خریدار این سوخت، پشت سر گذاشت. افزایش واردات الانجی به چین، جریان انرژی آسیایی را شکل داده و این کشور اکنون پیشران بیش از ۴۰ درصد از کل رشد واردات الانجی به آسیا است. با این حال، اکنون به نظر میرسد نفوذ چین در بازارهای الانجی به خطر افتاده است و روند کاهش ادامهدار واردات این کشور مشاهده میشود.
طبق دادههای شرکت کپلر، واردات الانجی به چین در ژوئن سال میلادی جاری، پنج میلیون تن برآورد میشود که بر مبنای سالانه، کاهش ۱۲ درصدی نشان میدهد و هشتمین کاهش ماهانه متوالی واردات است. واردات این کشور در چهار ماه نخست سال جاری، به ۲۰ میلیون تن رسید که افت چشمگیری در مقایسه با ۲۹ میلیون تن در مدت مشابه سال گذشته داشت. اکنون پیشبینی میشود واردات چین برای کل سال، بین ۶ تا ۱۱ درصد کاهش یابد و به ۷۶.۶۵ میلیون تن برسد.
این روند برخلاف پیشبینیهای اولیه از ادامه رشد تقاضای چین برای الانجی تا پایان سال ۲۰۳۵ است. این روند به همراه ادامه تغییرات در الگوهای واردات نفت به چین، به منزله تغییرات بزرگ در جریانهای انرژی جهانی است. واردات الانجی به چین در سال ۲۰۲۳، به طور متوسط به ۹.۵ میلیارد فوت مکعب در روز رسید و استرالیا ۳۴ درصد از کل این واردات، قطر ۲۳ درصد، روسیه ۱۱ درصد و مالزی ۱۰ درصد آن را تامین کرد.
چندین عامل در این روند غیرمنتظره نقش داشت. نخست اینکه واردات خط لولهای گاز از روسیه و آسیای مرکزی به چین افزایش یافت و تولید داخلی هم ۶ درصد رشد کرد و در نتیجه، تقاضا برای واردات الانجی را کمتر کرد. واردات
گاز از خط لوله، ۴۱ درصد از ۱۶ میلیارد متر مکعب در روز واردات گاز به چین را در سال ۲۰۲۳ تشکیل داد و روسیه از طریق خط لوله «قدرت سیبری ۱» و ترکمنستان و میانمار، بخش عمده این گاز را تامین کردند.
روسیه در راستای استراتژی تغییر مسیر صادرات انرژی خود از اروپا به آسیا، در حال افزایش صادرات گاز به چین از طریق خط لوله است. انتظار میرود خط لوله «قدرت سیبری ۱» تا سال ۲۰۲۵، به ظرفیت کامل ۳۸ میلیارد متر مکعب برسد و خط لوله جدید «قدرت سیبری ۲»، صادرات به چین را به میزان ۵۰ میلیارد متر مکعب در سال افزایش خواهد داد. روسیه همچنین در حال بررسی مسیرهای دیگری برای صادرات از طریق خط لوله به چین است که یکی از این مسیرها، از راه قزاقستان است. افزوده شدن مسیرهای دیگر میتواند ظرفیت صادرات را گسترش دهد و مسیرهای دیگری برای متنوع کردن عرضه، فراهم کند.
دوم اینکه، تنشهای تجاری میان واشنگتن و پکن و اعمال تعرفه ۱۲۵ درصدی از سوی دولت ترامپ، چین را وادار کرد واردات الانجی آمریکا را از مارس سال ۲۰۲۵ متوقف کند. متعاقب آن، چین به خرید بیشتر از صادرکنندگان آسیایی مانند قطر و اندونزی روی آورد.
سوم اینکه، تقاضای صنعتی ضعیف به دلیل رشد آهسته بخشهای صنعتی و شیمیایی چین، به تقاضا برای گاز ضربه زده است. این بخشهای حیاتی به دلیل ترکیبی از عوامل نظیر کندی اقتصادی گسترده، رکود بازار املاک، تقاضای جهانی ضعیفتر برای صادرات و سرمایهگذاری خارجی کمتر، با کندی روبهرو شدهاند. پیشبینی کندی رشد تولید ناخالص داخلی چین در سالهای آینده هم اوضاع را بغرنجتر کرده است. با وجود تاب آوری در برابر تعرفههای آمریکا، پیشبینیها نشان میدهد که نرخ رشد اقتصاد چین، پایین هدف رسمی خواهد بود و در سال ۲۰۲۶ کاهش بیشتری پیدا میکند. طبق پیشبینی سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD)، رشد اقتصادی چین از پنج درصد در سال ۲۰۲۴، به ۴.۷ درصد در سال ۲۰۲۵ و ۴.۳ درصد در سال ۲۰۲۶ کاهش مییابد؛ و آخر از همه، زمستان ملایمتر، تقاضا برای گرمایش مسکونی را به ویژه در شمال چین کمتر کرده است.
کاهش واردات الانجی به چین، تاثیراتی در بازارهای انرژی جهانی بر جای گذاشته است. ضعیف شدن تقاضای چین، حجم الانجی موجود در بازار را افزایش داده و از فشار بر سایر کشورهای آسیایی از جمله ژاپن و هند و همچنین اروپا برای تامین الانجی مورد نیاز کاسته است. تقاضای کمتر چین همچنین قیمت معاملات نقدی الانجی آسیا را سرکوب کرده و قیمتها از اوج ۱۶.۵۰ دلار به ازای هر واحدامامبیتییو در فوریه، به ۱۱ دلار در ماه مه سال ۲۰۲۵ کاهش یافتهاند. خریداران چینی هر زمان که قیمت گاز آسیایی از ۱۰ دلار به ازای هر واحدامامبیتییو فراتر میرود، به خرید گاز خط لولهای و تولید داخلی روی میآورند.
بر اساس گزارش اویل پرایس و در آخر، توقف صادرات الانجی آمریکا به چین، قراردادهای بلندمدت به ارزش سالانه ۲۰ میلیون تن را تهدید میکند. خریداران الانجی چین اکنون محمولههای آمریکایی را به اروپا میفروشند و همچنین به دنبال قراردادهای جدید با صادرکنندگان آسیا اقیانوسیه و خاورمیانه هستند که رشد صادرات آمریکا را تضعیف میکند.
نظر شما