بازار؛ گروه بورس: در فضای پرتنش و پیچیده این روزهای اقتصاد ایران—با نوسانات شدید ارزی، تحولات دیپلماتیک، و سایه‌های سنگین مذاکرات بین‌المللی—سرمایه‌گذاران ناگزیرند نگاه خود را فراتر از روندهای روزمره بازار برده و به عوامل ساختاری و سیاسی توجهی جدی داشته باشند. تلاقی عوامل اقتصادی با تحولات ژئوپلیتیک، به‌ویژه بازگشت احتمالی تحریم‌های سازمان ملل در قالب مکانیزم ماشه، نیازمند بازتعریف اصول تخصیص دارایی و اصلاح ساختار پرتفوی سرمایه‌گذاری است.
در چنین شرایطی، تحلیل‌های مبتنی بر درک روندهای کلان می‌تواند نقش کلیدی در کاهش ریسک و افزایش اثربخشی تصمیمات مالی ایفا کند. پویان مظفری تحلیلگر بازار و مشاور سرمایه‌گذاری در یادداشتی اختصاصی با تمرکز بر همین موضوعات، تلاش دارد تا دیدی کاربردی و چندلایه نسبت به آینده بازارها ارائه دهد—دیدی که صرفاً بر داده‌های روزانه متکی نیست، بلکه به تحلیل سیاست‌های منطقه‌ای، سناریوهای امنیتی، و مسیرهای احتمالی توافقات بین‌المللی نیز توجه می‌کند.
«مروریبر شرایط اقتصادی و بازارهای مختلف می تواند تا حدودی تکلیف سرمایه گذاران را مشخص کند. هرچند اخبار امیدوارکننده‌ای منتشر شده، از جمله بازگشایی سفارت سوئیس در تهران که نشانه‌ای از کاهش تنش‌های سیاسی است. طبق اعلام وزارت خارجه سوئیس، این تصمیم پس از مشورت با ایالات متحده اتخاذ شده و می‌تواند گامی در جهت تعدیل فضای دیپلماتیک تلقی شود، در ادامه، مذاکره مستقیم بین آقای عراقچی و ویتکاف در اوسلو اعلام شده که از یک تغییر لحن در ادبیات سیاسی حکایت دارد؛ روندی که پیش‌تر «غیرمستقیم» تلقی می‌شد، اکنون به «مذاکره مستقیم» تبدیل شده است. این تحول سیاسی موجب شد نرخ ارز کمی عقب‌نشینی کند؛ دلار به کف کانال ۹۰ هزار تومان رسید و تتر تا محدوده ۸۸ هزار تومان افت کرده است. با این حال تنش ها هنوز به پایان نرسیده است.
آنچه امروز بیش از هر چیز باید مورد توجه قرار گیرد، مکانیزم ماشه یا همان اسنپ‌بک است. مکانیزمی که بر اساس قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل، به طرف‌های توافق برجام اجازه می‌دهد در صورت عدم پایبندی ایران به تعهداتش، تحریم‌های قبلی را ظرف ۳۰ روز به‌طور خودکار بازگردانند. آمریکا، بریتانیا، فرانسه و آلمان چنین امکانی دارند—اگرچه روسیه و چین متحدان راهبردی ایران محسوب می‌شوند و آمریکا نیز از برجام خارج شده است، بنابراین بیشترین احتمال اقدام از سوی سه کشور اروپایی است.
یکی از سناریوهای مطرح این است: چنانچه رژیم صهیونیستی حمله‌ای به ایران انجام ندهد و فضای نظامی متوقف شود، واکنش ایران نسبت به توافقات هسته‌ای چه خواهد بود؟ اخراج بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی از کشور، نشانه‌هایی از خروج عملی ایران از چارچوب توافق‌ها ارائه می‌دهد. اگر این روند ادامه یابد، تحریم‌های گسترده‌ای بازمی‌گردد و صادرات نفت کشور احتمالاً تا ۳۰ یا حتی ۴۰ درصد کاهش می‌یابد—برآورد این است. این کاهش شدید، هم کسری بودجه را افزایش می‌دهد و هم نرخ ارز را تحت تأثیر قرار می‌دهد؛ همان‌طور که تجربه سال ۹۹ نشان داد، افت فروش نفت منجر به حباب شدید در نرخ دلار شد.
از این‌رو، توصیه من به سرمایه‌گذاران، افزایش سهم طلا در پرتفوی سرمایه‌گذاری است(حداقل ۳۰ تا ۴۰ درصد). صندوق طلا همچنان یکی از گزینه‌های مطمئن هستند؛ با ترکیب دارایی مناسب، نقدشوندگی قابل‌قبول، و پایداری در شرایط پرنوسان بازار.
سهامی انتخاب کنید که دو ویژگی کلیدی داشته باشند—نقدشوندگی بالا و بیمه‌پذیری مناسب در صورت بروز ریسک سیستماتیک. سهم‌هایی مثل بانک ملت، تجارت، سایپا و ایران‌خودرو نمونه‌هایی با نقدشوندگی خوب هستند. در حوزه‌هایی مانند سیمان نیز سهم‌هایی یافت می‌شوند که در روزهای پایانی معاملاتی از صف فروش جمع شدند و حتی به صف خرید رسیدند
حتی اگر توافقی حاصل شود، باز هم باید بخشی از دارایی‌ها بعد از مذاکرات هم در حوزه طلا باقی بماند. چون هیچ‌کس پیش‌بینی نکرد جنگ آغاز می شود، تحلیل‌های اقتصادی پیشین به ما جهت‌گیری مناسبی دادند. این نگاه محافظه‌کارانه در چینش دارایی بسیار مهم‌تر از انتخاب تک‌سهم‌هاست.
برای سهام‌داران، پیشنهاد این است: سهامی انتخاب کنید که دو ویژگی کلیدی داشته باشند—نقدشوندگی بالا و بیمه‌پذیری مناسب در صورت بروز ریسک سیستماتیک. سهم‌هایی مثل بانک ملت، تجارت، سایپا و ایران‌خودرو نمونه‌هایی با نقدشوندگی خوب هستند. در حوزه‌هایی مانند سیمان نیز سهم‌هایی یافت می‌شوند که در روزهای پایانی معاملاتی از صف فروش جمع شدند و حتی به صف خرید رسیدند.
نظر شما