به گزارش بازار به نقل از مرکز پژوهشی آرا، باوجود تلاش‌هایی که کشورهای حوزه خلیج برای تنوع‌بخشی اقتصادی در قالب برنامه‌هایی چون چشم‌انداز ۲۰۳۰ عربستان یا استراتژی توسعه امارات داشته‌اند، وابستگی به منابع هیدروکربنی همچنان بالا است. و اقتصادهای حوزه خلیج‌فارس عمدتاً بر صادرات نفت و گاز متکی هستند. از آنجا که بازارهای مالی این کشورها به سرمایه‌گذاری خارجی، به‌دنبال آن ثبات منطقه‌ای و قیمت نفت وابستگی دارد؛ هرگونه شوک ژئوپلیتیکی می‌تواند به کاهش جریان سرمایه‌گذاری و افزایش ریسک سرمایه‌گذاری در منطقه منجر شود.
از طرف دیگر کشورهای حوزه خلیج‌فارس دارای روابط پیچیده‌ای با ایران و رژیم صهیونیستی هستند.
برخی از این کشورها (مانند عربستان سعودی) رقابت سیاسی و مذهبی با ایران دارند، درحالی‌که دیگران امارات متحده عربی و بحرین از طریق توافق ابراهیم روابط دیپلماتیک و اقتصادی با رژیم صهیونیستی برقرار کرده‌اند و سایر کشورها نیز در حال بررسی روابط مشابه هستند.
بنابراین در صورت تداوم جنگ، این روابط دیپلماتیک و منافع اقتصادی ممکن است تحت‌تأثیر قرار گیرد و سناریوهای زیر قابل‌تصور است:
اختلال در تنگه هرمز: با اختلال در عبورومرور نفتکش‌ها(ی حدود ۲۰ درصد از نفت جهان) و به‌دنبال آن افزایش شدید قیمت نفت.
افزایش هزینه‌های نظامی و امنیتی: برای محافظت از زیرساخت‌های انرژی و اقتصادی خود.
کاهش سرمایه‌گذاری: به جهت مبهم بودن فضای تصمیم‌گیری و افزایش سطح ریسک ژئوپلیتیکی.
نوسان در بازارهای مالی و ارز: به جهت کاهش ارزش بازارهای بورس و نوسانات شدید در نرخ ارز در پی درگیری نظامی.
جمع‌بندی
وابستگی بالا به انرژی، نبود تنوع اقتصادی کافی و حساسیت بالای بازارهای مالی نسبت به تحولات ژئوپلیتیکی از جمله عوامل کلیدی آسیب‌پذیری اقتصادی کشورهای حوزه خلیج می‌باشد. از این جهت، افزایش قیمت انرژی، اختلال در صادرات نفت، کاهش سرمایه‌گذاری خارجی و افزایش هزینه‌های نظامی از تبعات اقتصادی عمیق جنگ ایران و رژیم صهیونیستی بر کشورهای حوزه خلیج می‌باشد. بنابراین؛ درصورت درگیری، ممکن است در موقعیت دشواری قرار گیرند؛ به‌ویژه در انتخاب بین حمایت از متحدان غربی یا حفظ ثبات داخلی و روابط اقتصادی با شرق آسیا.
نظر شما