امید محمدی؛ بازار: در پی تحمل یک دوره بیماری، منوچهر غروی، مدیرعامل اسبق شرکت های خودروسازی ایران‌خودرو و سایپا، عصر روز گذشته دار فانی را وداع گفت. او از چهره های برجسته و اثرگذار صنعت خودروی ایران در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ شمسی بود؛ دورانی که صنعت خودرو با چالش های جدی اقتصادی و سیاسی روبه رو بود و به مدیرانی جسور، تحول گرا و آشنا با الزامات توسعه نیاز داشت.
تحول در سایپا؛ پایه‌گذاری زیرساخت های نوین
غروی در سال ۱۳۶۷ به سایپا پیوست و طی شش سال حضورش در رأس مدیریت این شرکت (۱۳۷۳-۱۳۶۷)، نخستین برنامه راهبردی پنج ساله سایپا را طراحی و اجرا کرد. این برنامه در چهار محور کلیدی تدوین شد؛ سرمایه‌گذاری در قطعه‌سازی با تاسیس شرکت سازه‌گستر، بهینه‌سازی خطوط تولید و ارتقاء کیفیت، تأسیس شرکت مگاموتور برای تولید مستقل موتور و گیربکس، ایجاد مراکز تحقیقاتی برای طراحی بدنه و قالب‌های صنعتی، در دوره مدیریت غروی، تولید خودرو رنو از ۴۸۰۰ دستگاه در سال ۱۳۶۸ به بیش از ۱۹ هزار دستگاه در سال ۱۳۷۰ افزایش یافت. همچنین در سال ۱۳۷۲، محصول پراید برای نخستین بار وارد بازار شد که تا سال ها یکی از پرفروش ترین خودروهای بازار ایران باقی ماند.
مدیریت در ایران‌خودرو؛ دوران طلایی توسعه
پس از خروج از سایپا، غروی هدایت ایران خودرو را برعهده گرفت و به مدت ۸ سال و ۸ ماه سکان مدیریت بزرگ ترین خودروساز کشور را در دست داشت. این دوران، هم زمان با اجرای سیاست های آزادسازی اقتصادی دولت هاشمی رفسنجانی بود. غروی با بهره گیری از تفویض اختیارات گسترده، توانست اصلاحات اساسی در ساختار تولید، مالی و تأمین قطعات ایران‌خودرو ایجاد کند. از مهم ترین اقدامات او در این دوره، آغاز پروژه طراحی و تولید خودرو ملی بود؛ خودرویی که بعدها با نام سمند شناخته شد و غروی به‌عنوان «پدر سمند» شناخته می شود. همچنین نهضت ساخت داخل قطعات خودرو در این دوران، تحت حمایت وزارت صنایع سنگین و نظارت مرحوم نژاد حسینیان، آغاز شد.
میراث ماندگار و ضرورت بازنگری در سیاست‌های صنعتی
درگذشت منوچهر غروی فرصتی برای بازنگری در مسیر توسعه صنعت خودرو در ایران است. میراث او فراتر از آمار تولید یا معرفی محصولات جدید، به نهادسازی و توجه به زیرساخت های تحقیق و توسعه باز می گردد؛ امری که متأسفانه پس از او در بسیاری از بخش‌ها پیگیری نشد.
درس‌هایی از دوران مدیریتی غروی
ضرورت پیوند حمایت دولتی با شاخص‌های عملکردی مانند کیفیت، کاهش وابستگی و توسعه صادرات، توجه به بازارهای نوظهور با تمرکز بر کشورهای دارای درآمد متوسط، به‌جای تمرکز صرف بر بازارهای داخلی یا پرریسک، نتقاد از عقب‌گرد در سیاست‌های فنی؛ استفاده مجدد از موتورهای قدیمی مانند XU۷ نشان‌دهنده فاصله گرفتن از سیاست‌های فناورانه‌ای است که در دوره غروی دنبال می شد.
یک نماد از نسل مدیران تحول‌گرا
منوچهر غروی از جمله مدیرانی بود که در دل بحران ها و محدودیت ها، فرصت ساخت. عملکرد او نشان داد که با برنامه ریزی، استقلال صنعتی، و شجاعت تصمیم گیری، می توان گام های بلندی در توسعه صنعتی برداشت. امروز که صنعت خودرو با چالش‌هایی جدی در کیفیت، قیمت و فناوری روبه‌روست، الگوهایی مانند غروی می توانند الهام بخش سیاستگذاران و مدیران آینده باشند.
نظر شما