چرا پدافند دفاعی اسرائیل به خودشان حمله کرد؟

به گزارش بازار، سامانه پدافندی آرو که اسرائیل سال‌ها برای توسعه آن هزینه و زمان صرف کرده، نه یک سیستم معمولی، بلکه نماد اعتمادبه‌نفس نظامی و تبلیغاتی این رژیم است. اسرائیل سه نسل از این سیستم را با همکاری آمریکا طراحی و توسعه داده تا بتواند در برابر تهدیدات موشکی دوربرد، به‌ویژه از سوی ایران، دفاع کند. اما واقعیت‌های میدانی اخیر نشان داده که این پروژه عظیم دفاعی، عملکردی افتضاح و خانمان سوز برای آنها داشته است.

در حملات اخیر، با وجود آن‌که آرو-۳ با تکنولوژی رهگیری خارج از جو و هدف‌گیری هایپرسونیک تعریف شده، نتوانست مانع از نفوذ بخشی از موشک‌ها شود. نه‌تنها نتانیاهو که آن را پایان تهدید بالستیک ایران معرفی کرده بود، به تناقض گفتاری خود رسیده، بلکه حتی برخی رسانه‌های اسرائیلی هم عملکرد سیستم را زیر سؤال بردند. پدافندی که باید نقطه قوت باشد، حالا به نقطه ضعف تبلیغاتی تبدیل شده است.

از نظر روانی، این اتفاقات دو نتیجه همزمان دارد: در سرزمین‌های اشغالی، اضطراب و بی‌اعتمادی نسبت به توان دفاعی دولت را افزایش می‌دهد و در داخل ایران، تصویری از تسلط و برتری دفاعی ایجاد می‌کند. دقیقاً همان‌جایی که جنگ رسانه‌ای و نبرد روایت‌ها نقش تعیین‌کننده دارد. زمانی که گران‌ترین ابزارهای اسرائیل دچار اختلال یا ناتوانی عملیاتی می‌شوند، پیام قدرت تهران بیش از صد موشک می‌تواند لرزه به دل تل‌آویو بیندازد.

نقد اصلی اما فراتر از کارایی فنی آرو است؛ مشکل در اینجاست که اسرائیل با هزینه‌های نجومی، همچنان به افسانه «برتری مطلق نظامی» چنگ می‌زند، در حالی‌که تغییر توازن قوا در منطقه، و هوش نظامی جبهه مقاومت، نشان داده‌اند که هیچ سامانه‌ای ـ حتی اگر ۱۵ سال برایش زحمت کشیده شده باشد ـ مصون از ضعف و شکست نیست.