ملیحه خورده پا؛ بازار: در نخستین روزهای تابستان سال ۹۹ بود که خبری مبنی بر همکاری مشترک ۲۵ ساله میان ایران و چین در قالب رمزگشایی از یک اتفاق محرمانه منتشر شد که دامنه انتشار این خبر با واکنش های موافقان و مخالفان گسترده تر شد و حتی خبرهایی مبنی بر واگذاری جزایر ایران به چین در قالب قراداد همکاری ۲۵ ساله در رسانه های رسمی و غیررسمی به گوش رسید.
رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین در گفتگو با خبرنگار بازار می گوید: پیش نویس قرارداد همکاری اقتصادی بلند مدت ایران و چین صرفا با هدف توسعه همکاری های مشترک اقتصادی تدوین شده است زیرا اقتصاد ایران و چین مکمل یکدیگر هستند.
مجید رضا حریری می افزاید: ایران و روسیه به لحاظ سیاسی، امنیتی، نظامی کاملا شبیه یکدیگر هستند و در این بین مولفه مجاورت و همسایگی نیز می تواند بستر توسعه روابط اقتصادی ایران و روسیه را فراهم کند اما هیچ گاه حجم مبادلات تجاری میان این دو کشور به بیش از ۲.۸ میلیارد دلار نرسیده است.
وی ادامه می دهد: تنها دلیلی که ایران و روسیه نتوانسته اند روابط اقتصادی خود را گسترش دهند این است که اقتصاد این دو کشور مکمل یکدیگر نیست بلکه اقتصاد ایران و روسیه کاملا شبیه هم است؛ ایران جزو بزرگترین تولیدکنندگان و فروشندگان نفت، گاز و محصولات پتروشیمی است و اقتصاد روسیه نیز با همین محوریت اداره می شود بنابراین شباهت های سیاسی، امنیتی و نظامی میان دو کشور نمی تواند منجر به گسترش روابط اقتصادی ایران و روسیه بشود زیرا اقتصاد این دو کشور مکمل یکدیگر نیست.
این فعال اقتصادی خاطرنشان می کند: ایران به مواد اولیه صنعتی و تکنولوژی نیاز دارد و دقیقا صنعت و اقتصاد روسیه نیز نیازمند همین اقلام است بنابراین طبیعی است که حجم مبادلات تجاری میان ایران و روسیه هیچ گاه به بیش از ۲.۸ میلیارد دلار نرسد زیرا این دو اقتصاد مکمل یکدیگر نیستند.
رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین ادامه می دهد: در منطقه خاورمیانه عربستان و امارات دو شریک نخست چین در زمینه اقتصادی هستند و این در حالی است که هر دو کشور به لحاظ سیاسی در اردوگاه آمریکا بازی می کنند اما شباهت های اقتصادی موجب شده تا عربستان و امارات نخستین شرکای چین در منطقه خاورمیانه باشند.
حریری تصریح می کند: بدون تردید قرارداد همکاری بلند مدت میان ایران و چین بر مبنای توسعه همکاری های اقتصادی بوده است زیرا اقتصاد این دو کشور می تواند یکدیگر را تکمیل کند.
تنها دلیلی که ایران و روسیه نتوانسته اند روابط اقتصادی خود را گسترش دهند این است که اقتصاد این دو کشور مکمل یکدیگر نیست بلکه شبیه هم هستند در حالی که اقتصاد چین و ایران مکمل هم هستند
برای اشغال یک سرزمین قرارداد نمی نویسند
رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین درباره برخی اخبار منتشر شده مبنی بر فروش و واگذاری جزایر ایران به چین می گوید: در تاریخ ایران و چین سابقه اشغالگری وجود ندارد و اگر نیتی برای اشغال یک سرزمین وجود داشته باشد نیز بدون تردید آن را بر روی کاغذ نیاورده و برای اشغال یک سرزمین قرارداد نمی نویسند.
وی درباره علل شکل گیری مخالفت با انعقاد قرارداد اقتصادی ۲۵ ساله میان ایران و چین اظهار می کند: پنهان کاری مسایل پیش پا افتاده، پایین بودن سرمایه اجتماعی دولت و در نهایت مخالفت برخی مدیران و مسئولان با گسترش همکاری اقتصادی ایران و چین موجب شده تا نسبت به قراردادی که هنوز منعقد نشده است، چنین موضع گیری هایی انجام شود.
حریری می افزاید: متاسفانه در ایران مسایل پیش پا افتاده در رده مسایل محرمانه قرار می گیرد و مسایل محرمانه به سهولت در دسترس عموم جامعه قرار می گیرد؛ این مولفه به علاوه کاهش سرمایه اجتماعی دولت موجب می شود به یکباره موضع گیری های جدی نسبت به مسایل مختلف صورت بگیرد.
رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین ادامه می دهد: اگر بحث قرارداد همکاری اقتصادی بلند مدت ایران و چین محرمانه بود چرا این خبر به بیرون درز پیدا کرد و اگر محرمانه نبود چرا به صورت مستقیم از سوی مسئولان اعلام نشد. بدون تردید کاهش اعتماد عمومی به دولت و انتشار خبرهایی با عنوان محرمانه موجب می شود تا کنش ها و واکنش های تندی نسبت به هر مساله ای بروز پیدا کند.
پنهان کاری مسایل پیش پا افتاده، پایین بودن سرمایه اجتماعی دولت و در نهایت مخالفت برخی مدیران و مسئولان با گسترش همکاری اقتصادی ایران و چین موجب شده تا نسبت به قراردادی که هنوز منعقد نشده است، چنین موضع گیری هایی انجام شود
مسئولانی که در تنور دشمنان دمیدند
این فعال اقتصادی خاطرنشان می کند: در کمتر کشوری به اندازه ایران، دولت بودجه تبلیغات رسانه ای دارد اما اینجا به تعداد موهای سر خبرگزاری، روزنامه، مجله، سایت و ... داریم که از دولت پول می گیرند زیرا وابسته به نهادها و دستگاه های دولتی هستند اما اثرگذاری آنها به اندازه یک کانال تلگرامی نیست و نشان می دهد که ما مرجعیت خود را از دست دادیم.
رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین می گوید: زیر سوال بردن قرارداد همکاری اقتصادی بلند مدت ایران و چین از سوی رسانه های خارجی به راه افتاد و به محض اینکه این موج رسانه ای می خواهد فروکش کند از داخل حرفی می زنیم و موضع گیری ای انجام می دهیم که باعث می شود تا آنتن رسانه های بیگانه پر شود.
حریری با اشاره به مخالفت های برخی مدیران و مسئولان با توسعه همکاری اقتصادی ایران و چین می افزاید: هر وقت شروع کردیم با چین همکاری کنیم برخی مدیران و مسئولان در این میانه موش دواندند چون آمریکا نه مایل است ایران را به عنوان متحد تاریخی در منطقه را از دست بدهد و نه در سطوح مدیریتی کشور چنین تمایلی وجود دارد زیرا بسیاری از مسئولان ما در آمریکا تحصیل کرده اند و متد آموزشی کشور نیز بر مبنای روش های آموزشی آمریکا انجام شده است به همین دلیل این افراد می توانند به آمریکا فرار کنند اما چین به کسی پناهندگی نمی دهد.
هر وقت شروع کردیم با چین همکاری کنیم برخی مدیران و مسئولان در این میانه موش دواندند چون آمریکا نه مایل است ایران را به عنوان متحد تاریخی در منطقه را از دست بدهد و نه در سطوح مدیریتی کشور چنین تمایلی وجود دارد زیرا بسیاری از مسئولان ما در آمریکا تحصیل کرده اند واین افراد می توانند به آمریکا فرار کنند اما چین به کسی پناهندگی نمی دهد
نقد سیاسی یک قرارداد اقتصادی
وی با بیان اینکه رسانه های کشور مرجعیت خبری و دولت سرمایه اجتماعی خود را از دست داده است، می گوید: متاسفانه رفتارهای متناقض و نبود استراتژی رسانه ای موجب شد تا انتشار خبر انعقاد قرارداد ۲۵ ساله همکاری اقتصادی میان ایران و چین با واکنش های تندی از سوی مردم و برخی کارشناسان مواجه شود؛ البته در این میان نباید نقش مخالفان و موافقان همیشگی و بدون اندیشه را نیز نباید نادیده گرفت. اگر در همین متن قرارداد همکاری اقتصادی ایران و چین به جای چین نام کشور آمریکا را بگذارید جایگاه این موافقان و مخالفان تغییر می کند.
رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین با تاکید بر اینکه موافقت و مخالفت باید بر مبنای دانش باشد؛ خاطرنشان می کند: قرارداد همکاری اقتصادی ایران و چین نیز همانند سایر قراردادهایی که منعقد شده است خالی از اشکال نیست که برای نقد و برطرف کردن آنها باید با دیدگاه کارشناسانه وارد میدان نقد و بررسی شد اما متاسفانه در شرایط فعلی تمام موضع گیری ها درباره این قرارداد همکاری جنبه سیاسی دارد.
قرارداد همکاری اقتصادی ایران و چین نیز همانند سایر قراردادهایی که منعقد شده است خالی از اشکال نیست که برای نقد و برطرف کردن آنها باید با دیدگاه کارشناسانه وارد میدان نقد و بررسی شد اما متاسفانه در شرایط فعلی تمام موضع گیری ها درباره این قرارداد همکاری جنبه سیاسی دارد
حریری می گوید: انتقادهایی که از قرارداد همکاری اقتصادی بلند مدت ایران و چین می شود بر مبنای فضای درگیری سیاسی بین موافقان و مخالفان نظام در داخل و خارج است و از دیدگاه اقتصادی و کارشناسانه این قرارداد نقد و بررسی نمی شود.
وی می افزاید: رئیس دولت نهم و دهم از مخالفان این قرارداد بود و این درحالی است که در دو دوره ای که احمدی نژاد رئیس قوه مجریه کشور بود مبادلات تجاری ایران و چین گسترش قابل توجهی پیدا کرد و به فرض اینکه انقلاب اسلامی هم صورت نگرفته بود باز هم روابط تجاری ایران و چین گسترش پیدا می کرد زیرا اقتصاد این دو کشور مکمل یکدیگر است.
نظر شما