عباس علوی راد: همزمان با انتشار نتایج طرح آمارگیری نیروی کار مرکز آمار ایران در بهار ۱۳۹۹ و اعلام کاهش نرخ بیکاری کشور در این فصل، پرسش ها و ابهامات زیادی از سوی کارشناسان اقتصادی کشور مطرح شده است.
مهمتربن دلایل ابهام پیرامون کاهش نرخ بیکاری در بهار ۱۳۹۹ مواجه بودن اقتصاد ایران با نرخ رشد سرمایه گذاری داخلی منفی، نرخ رشد اقتصادی منفی و تاثیرات غیر قابل انکار بحران کرونا بر محیط کسب و کار و اشتغال کشور در این فصل می باشد.
بررسی های نگارنده از مقایسه شاخص های عمده بازار کار ایران در بهار ۱۳۹۹ نسبت به بهار ۱۳۹۸ نشان می دهد احتمالاً پدیده شاغلان غایب موقت بر نرخ بیکاری غیر منتظره بهار ۱۳۹۹ تاثیر گذار بوده است.
یکی از گروه های سه گانه شاغلان طبق تعاریف مرکز آمار ایران، شاغلان غایب موقت هستند. اینها همان کسانی هستند که در هفته مرجع موقتاً در سرکار خود حاضر نبوده اند.
تعداد شاغلان غایب موقت در بهار ۱۳۹۸ معادل ۴۹۰ هزار نفر بودند (۲ درصد کل شاغلان کشور) که در بهار ۱۳۹۹ به یک میلیون ۶۵۸ هزار نفر (۷/۲ درصد کل شاغلان کشور) افزایش یافته اند. در واقع یک میلیون و ۱۶۸ هزار نفر به آنها اضافه شده است (تغییرات ۲۳۸ درصدی)
به نظر می رسد قرار دادن یک میلیون و ۶۵۸ هزار نفر غایب موقت در سرکار در زمره شاغلان کشور (با یک نسبت قابل ملاحظه و کم سابقه از کل شاغلان) در بهار ۱۳۹۹، شاخص های عمده بازار کار همچون نسبت اشتغال و نرخ بیکاری را تحت تاثیر قرار داده است.
نظر شما