یاسمن بلوردی؛ بازار: در بخش قبلی این گفت وگو پروفسور کرمی اعلام کردند که هیچ نوع بذر تراریخته ای در ایران مجوز کاشت ندارد اما پیش از این توسط مسئولین اعلام شده بود که کشت آزمایشگاهی پنبه در ایران شروع شده است. در این بخش جویای صحت و سقم این موضوع شدیم.
*در بخش قبلی گفت و گو شما گفتید که برای کشت محصولات تراریخته باید از سه سازمان وزارت جهاد کشاورزی، وزارت بهداشت و سازمان محیط زیست مجوز گرفته شود. این مساله چقدر در کشور رعایت می شود؟
تا به امروز خوشبختانه هیچ بذر تراریخته ای در کشور مجوز کشت نگرفته است اما در این زمینه یک خبر بد داریم؛ دوستانی که بسیار دوست دارند ایران را تراریخته کنند بدانند که با کمال تاسف در بخشهایی از ایران پنبه تراریخته را به شکل محدود کشت کرده اند. در حقیقت شنیده ها حاکی است در مرکز تحقیقات پنبه ورامین بذر پنبه تراریخته کشت می شود اگرچه گفته می‌شود کارهای تحقیقاتی انجام می دهند. اما بنده استاد قوانین بایوسیفیتی(biosasafety) تراریخته هستم و ۱۰ سال عضو کمیته کنوانسیون خلع سلاح بیولوژیک بوده ام و از سوی دیگر استاد ایمنی زیستی و امنیت غذایی هستم. بنابراین می دانم که این بر خلاف معاهدات بین المللی است و شما حق ندارید در محیط باز برای آزمایش تراریخته کار کنید بلکه باید در محیط گلخانه این کار انجام شود در آن بسته باشد که درز نکند. چون حشرات می آیند می نشینند عصاره تراریخته را بر می دارند و می برند و این عصاره ژنوم یک گیاه محسوب می شود. همانطور که الان برای تشخیص کرونا از حلق یک فرد مشکوک یک سوآپ گرفته می‌شود؛ یعنی ژنوم ویروس کرونا در حلق فرد وجود دارد.
وقتی زنبور یا حشره ای می نشیند عصاره گیاه تراریخته را می خورد و با خودش گرده را می برد یعنی ژنوم تراریخته را با خودش به روی یک گیاهان در ۲ کیلومتر آن طرف تر می برد. به این ترتیب حتی گیاهان دارویی نیز تررایخته می‌شود و این روند تا جایی پیش می رود که تا ۱۰ سال دیگر همه چیز در ایر ان ترراریخته می شود!
سوال من از مسئولان این است که به چه حقی پنبه تراریخته را در سمنان؛ اراک و برخی مناطق دیگر به شکل محدود کاشته اند؟
کار کردن بر روی بذر تراریخته در فضایی غیر از فضای گلخانه بر خلاف معاهدات بین المللی است
*این بذر پنبه تراریخته ای که در ایران کشت می‌شود ساخت کدام کشور است؟
در یک جلسه که بنده نیز حضور داشتم اعلام شد که این بذری که کاشت می‌شود همان بذر تراریخته مونتستانروی آمریکایی است! در حالی که قبلا می گفتند ساخت ایران است. در واقع همانی است که در پاکستان کشت می شود. همانطور که می‌دانید پاکستان چهارمین تولید کننده دنیا است و پنبه پاکستان تماما تراریخته است. این آقایان می‌خواستند همین بلا را سر ایران بیاورند اما مردم ایران بسیار متفاوت هستند و مردم و دانشمندان نگذاشتند این اتفاق بیفتد و خدا را شکر تا به امروز هیچ مجوزی برای کشت بذر تراریخته داده نشده است.
متاسفانه بحث محصولات تراریخته را سیاسی کرده اند به طوری که دولت قبلی صددرصد مخالف تراریخته بود و این دولت کاملا موافق است! چرا چنین مساله مهمی باید سیاسی و جناحی شود در حالی که بحث غذای مردم مطرح است.
همانطور که گفته شد بر اساس تحقیقاتی که ما انجام داده ایم و گزارشاتی که به ما اعلام شده در مرکز تحقیقات ورامین پنبه در حال آماده کردن بذر هستند که مجوز کشت بگیرند! این در حالی است که کشت آن به معنا نابودی زیست ما است.
*شاید این موضوع مطرح شود که پنبه یک محصول خوراکی نیست بنابراین می توان در مورد کشت این محصول غیر خوراکی چشم پوشی کرد. چه پاسخی برای این دیدگاه دارید؟
من در علم پزشکی کار می کنم و دقیقا مطلع هستم که تمام پانسمان ها ی ما پنبه است، تمام پوشاک های بچه از پنبه است و بدن بچه نحیف است. از سوی دیگر محصولات بهداشتی که بانوان به صورت ماهانه استفاده می کنند از جنس پنبه است بنابراین اگر برای تولید این محصولات از پنبه تراریخته استفاده شود آیا می دانید چه فاجعه ای رخ می دهد؟ اگر روی زخم باز جراحی که ما پانسمان می گذاریم پانسمانی از جنس تراریخته گذاشته شود، آیا می دانید چه مخاطراتی ایجاد می شود! سوال من این است که چرا با سلامت مردم بازی می کنند؟
متاسفانه در مرکز تحقیقات ورامین پنبه در حال آماده کردن بذر هستند که مجوز کشت بگیرند! این در حالی است که کشت آن به معنا نابودی زیست ما است
از سوی دیگر بحث مهم دیگر ما این است که وقتی پنبه تراریخته می کارید پنبه زنده می‌شود گل می دهد و ریشه اش در زمین نمو می کند و گرده هایش در هوا پخش می شود. چرا این آقایان این مسائل را نمی فهمند؟
برای اینکه به عمق فاجعه پی ببریم بد نیست بدانید که سوئیس در مقاله ای منتشر کرد که پرنده هایی از آنطرف مرزها در آرژانتین و برزیل که تراریخته می کاشته اند مهاجرت کرده اند و در مدفوع شان تراریخته به سرزمین ما آورده اند!
از سوی دیگر کشور روسیه نیز کشت آن را ممنوع کرده است. اینها که دیوانه نیستند که چنین حکمی بدهند بلکه مدعی هستند می توانند غذای سالم تولید کنند چون بیماری ها به واسطه استفاده از محصولات تراریخته در حال افزایش است.
پس از ۴۰ تا ۵۰ سال تحقیق، بشر به یک کشف شگفت انگیز رسیده است که سلامت بشر وابسته به میکروبیوم معده اش است
*حال که به بحث تولید غذای سالم اشاره کردید و با توجه به اینکه یکی از مسائل مهم در تولید غذای سالم داشتن خاکی غنی و سالم است بفرمایید که در حال حاضر خاک کشاورزی ما در اثر استفاده از کودهای شیمیایی و علف کشها چه موادی آلی را از دست داده است؟
بنده متخصص خاک نیستم اما تا جایی که از اساتید این حوزه شنیده ام استفاده از سموم شیمیایی و علف کش ها میکروبیوم خاک را به هم می زند. میکروبهای خاک بقدری حیاتی هستند که کشاورزان از گذشته می دانستند که این میکروب ها هستند که به خاک جان می دهند و با نبود آنها خاک مرده می شود. با کمال تاسف دانشمندان می گویند کود و سموم شیمیایی و علف کش ها باعث مرگ و از بین رفتن میکروبهای خاک می شوند. در حالی که این میکروبهای خاک هستند که نیتروژن را تثبیت می کنند، و همچنین خاک را تجزیه و تبدیل به کمپوست می‌کنند. وقتی این بلا را سر خاک می آوریم خاک مرده محصولی به ما نخواهد داد چون میزان مواد آلی و معدنی اش کاهش می یابد و تبدیل به یک خاک فرسوده می شود.
مساله جالب توجه این جا است که ما اگر کودهای بیولوژیک استفاده کنیم اینها یکسری میکروبهای خاص را به خاک اضافه می کنند و این خاک ظرف ۵ تا ۶ سال برمی‌گردد به خاک سنتی ما و آن موقع است که غذای ما سالم خواهد شد و روی سلامت جامعه تاثیر می گذارد.
*به عنوان سوال بعدی بفرمایید که نقش میکروارگانیسم ها در خاک چیست؟
پس از ۴۰ تا ۵۰ سال تحقیق، بشر به یک کشف شکست انگیز رسیده است که سلامت بشر وابسته به میکروبیوم معده اش است. متاسفانه وارد کردن مواد شیمیایی به غذای بشر مثل نوشیدنی های صنعتی و انواع و اقسام مواد حاوی نگهدارنده برای جلوگیری از فاسد شدن، وارد بدن می‌شود و تمام میکروبیوم دستگاه گوارش ما را به هم می زند و این بیماری هایی که می بینید حاصل آنها است.
اخیرا دانشمندان ارتباط جالبی بین معده و دستگاه عصبی پیدا کرده اند و می‌گویند ما دو مغز داریم یکی در سر دیگری در معده! وقتی میکروبیوم معده به هم می خورد دچار بیماری های عصبی، استرسی، اضطراب و غیره می شویم که بسیار گسترده است. همچنین گفته می شود در خاک هم همین اتفاق می افتد؛ به این معنا که وقتی این همه مواد شیمیایی را وارد خاک می‌کنیم میکروبهای سنتی که به اصطلاح پروبیوتیک نامیده می‌شود نابود می گردد.
در معده ما حدود ۱۰۰ هزار میکروب مفید وجود دارد در خاک نیز حدود ۱۰۰ هزار نوع باکتری و قارچ و ویروس و غیره وجود دارد که وقتی سموم شیمیایی و علف کشها زده می‌شود خاک دچار مرگ سلولی می‌شود و میزان تولید کاهش می یابد. بنابراین پیشنهاد ما این است که به سمت آگرو اکولوژی یعنی کشاورزی منطبق با طبیعت پیش برویم و اجازه بدهیم خود خاک همه چیز را مدیریت کند.
نظر شما