مصطفی یاری در گفتگو با خبرنگار بازار، بابیان اینکه مسئولان استان سمنان در حمایت از تولید عملکرد خوبی نداشته‌اند چراکه تنها راهکارشان در مقابله با تعطیلی یکی پس از دیگری واحدهای صنعتی تسهیلات بوده است، تأکید کرد: این سیاست درباره اشتغال نیز مطرح می‌شود.
وی با بیان اینکه برای تولید باید به بازار نیز نگاه کرد و در صورتی که بازار نباشد نباید تولید را صورت داد چرا که هزینه‌های زیادی دارد، افزود: مسئولان استان راه اشتغال را از وام‌های بانکی عبور می‌دهند نه از ظرفیت‌های تولیدی و بومی؛ نتیجه این امر آن می‌شود که کارخانه‌های بدهکار، بدهکارتر و بیکاران عادی به بیکاران بدهکار بدل می‌شوند.
آدرس اشتباهی
این مدرس دانشگاه گفت: مسئولان استان سمنان گویی آدرس برون‌رفت از مشکلات اقتصادی را اشتباه رفته‌اند و باوجوداینکه علائم و شواهدی مبنی بر خطا بودن راه را در دید خوددارند اما همچنان از راهشان بازنمی‌گردند تا این سؤال در ذهن همه کارشناسان اقتصادی متبادر شود که مگر با وام می توان تولید را حمایت کرد و اشتغال آفرید؟
یاری بیان کرد: در استان سمنان پس از معرفی هر پرونده به بانک تعداد اشتغال آن از چوب‌خط بیکاران این استان کاسته می‌شود یعنی همین‌که واحد تولیدی با ۱۰ نفر اشتغال وام خود را دریافت کرد آمار بیکاران استان سمنان ۱۰ نفر کاهش می‌یابد حال اینکه اصلاً معلوم نیست این واحد تولید کرد یا خیر؛ اما به مقوله حمایت از تولید بازگردیم. بسیاری کارشناسان معتقد هستند حمایتی که فقط با تزریق پول آن‌هم وام! صورت بگیرد فقط مسکنی است که درمان نخواهد کرد.
وی بابیان اینکه تسهیلات دردی از تولید درمان نمی‌کند، تأکید داشت: کشاورز شاهرودی را در نظر داشته باشید که محصول انگور او دو سال گذشته سرما دیده، سال گذشته نیز چنین بلایی سرش آمده و امسال هم احتمال این امر وجود دارد یعنی دو سال تمام خسارت‌دیده و هنوز ریالی هم بابت آن از بیمه و حوادث غیرمترقبه و ... دریافت نکرده و تازه مسئولان بیمه به او گفته‌اند حق بیمه سال جاری‌ات را نیز باید بپردازی! این کشاورز دو سال با کمترین درآمد حتی پول کارگر، کود، آب و ... را نیز نتوانسته پرداخت کند و وام ۳۰ میلیون تومانی سال گذشته که فقط سود آن بخشیده شده، نیز وجود دارد.
تکلیف تولید کنندگان
کارشناس اقتصادی همچنین تأکید داشت: پس علناً کشاورزی که دو سال محصولی را نفروخته، ۳۰ میلیون تومان بدهکار است، پول کارگر، آب، کود و ... را نیز ندارد با خشک‌سالی و سرمازدگی هم‌دست و پنجه نرم می‌کند و هنوز معلوم نیست در سال جاری نیز پول انگورش را از کنستانتره و یا بازار می‌گیرد، باید به چه شکل حمایت شود؟ آیا بازهم به او باید وام داد تا ۳۰ میلیون بدهکاری‌اش به ۶۰ میلیون تومان تبدیل شود؟ حمایت از تولید فقط که پرداخت ۱.۵میلیارد تومان وام تجهیز ماشین‌آلات صنعتی به فلان کارخانه شهرک صنعتی گرمسار نیست! کشاورزی هم تولید است.
یاری با اشاره به مثال دیگری، گفت: فرض کنید دامدار جوانی از سربازی بازگشته و ازدواج‌کرده است در عنفوان جوانی با پولی که جمع کرده ۱۰ گوسفند خریده است و برای ارتزاقش وام دامداری را پس از ده‌ها بار رفت‌وآمد و مشقات فراوان در کسب پروانه دریافت می‌کند، آیا این دامدار در زمانه‌ای که گوسفند زنده کیلوگرمی ۲۵هزار تومان معامله می‌شود و هر کیلوگرم جو را دو هزار تومان هم نمی‌فروشند و اگر پول نقد هم داشته باشی اصلاً جو و خوراک یافت نمی‌شود می‌تواند با ۱۰ میلیون تومان وام چه‌کاری را صورت دهد؟ مگر جز این است که با آن میزان وام فقط می‌تواند چهار گوسفند بخرد و میزانی خوراک؟ درنتیجه محصول تدبیر مدیران یک جوان است که باقیمت خوراک دام این روزها مجبور به امرارمعاش با چند گوسفندی است که در آغازین روز کاری ۱۰ میلیون تومان هم بدهکار است.
این کارشناس تأکید داشت: پس بیجا نیست اگر بگوییم آدرس توسعه اقتصادی از تسهیلات بانکی نمی‌گذرد بلکه باید به دنبال سرمایه‌گذاری بود، لذا جذب سرمایه‌ها می‌تواند به تولید کمک کند و همچنین می‌تواند دست تولیدکننده را نیز بگیرد اما تا زمانی که بانک‌های ما بنگاه‌داری می‌کنند یعنی به‌جای اینکه دست سرمایه‌دار را در دست تولیدکننده بگذارند، خودشان رقیبی برای سرمایه‌گذار می‌شوند، مشکلات تمامی ندارد، در پایان باید نتیجه گرفت که سه عامل اصلی شامل خروج بانک‌ها از وضعیت بنگاه‌داری و اصلاح نظام بانکداری، تغییر تفکر مسئولان استان سمنان از وام محوری به سرمایه‌گذاری و همچنین جذب سرمایه‌گذار می‌تواند به تولید رونق ببخشد.
نظر شما