به گزارش بازار، بر پایه این گزارش، تیگارد X۳۵ ۹۸۵ میلیون و دایون ۷Y یک میلیارد و ۳۸۲ میلیون تومان اعلام شد. با اعلام قیمت این دو خودرو ابهام‌ها در خصوص نحوه ارزیابی محصولات مونتاژی بیشتر شد.
اگر از روی کاغذ بخواهم محصولات مشابه را مقایسه کنیم تیگارد ۳۵x و فیدلیتی پرایم بهمن موتور فاصله کمی از نظر قیمتی با یکدیگر دارند. هر چند از نظر فنی و امکانات رفاهی این دو محصول قابل قیاس با یکدیگر نیستند اما از آنجا که شورای رقابت این دو محصول را رقیب در نظر گرفته‌اند، در اینجا برخی ابهامات روش ارزیابی شورای رقابت را بررسی می‌کنیم.
برای نمونه خودروی تیگارد ۳۵ X و فیدلیتی پرایم بهمن موتور تنها شش میلیون تومان با یکدیگر اختلاف دارند اما هر دو چهار سیلندر هستند و از موتور ۱۵۰۰ سی‌سی توربو شارژ استفاده می‌کنند اما ۳۵ X، ۱۴۷ اسب بخار با گشتاور ۲۱۰ نیوتون متر قدرت دارد و در مقام مقایسه فیدلیتی پرایم ۱۵۵ اسب بخار و ۲۳۰ نیوتون برمتر نیرو تولید می‌کند که در این شاخص به روشنی محصول بهمن موتور دست برتر را دارد.
از نظر امکانات کاربردی تیگارد قابلیت چشمگیری در مقایسه با رقبای خود ندارد. تیگارد۳۵x علیرغم تحولات چشمگیر تکنولوژیک خودروها، همچنان از صفحه کیلومتر عقربه‌ای استفاده می‌کند و در مقام مقایسه، فیدلیتی با صفحه کیلومتر کامل دیجیتال روانه بازار می‌شود. از نظر امکانات ایمنی نیز فیدلیتی ایربگ پرده‌ای بیشتر از تیگارد دارد.
به همین ترتیب اگر تعداد نمایندگی و سطح پوشش سراسری خودروسازان را مقایسه کنیم به طور مشخص بهمن موتور دست برتر را نسبت به «سانیار موتور» که تیگارد X۳۵ را تولید می‌کند دارد اما از نظر شورای رقابت تمامی این برتری‌ها تنها ۶ میلیون تومان تفاوت ایجاد می‌کند و مشخص نیست مبنای این قیمت‌گذاری چیست؟ و چطور این امکانات متفاوت حدود پنج میلیون تومان ارزیابی شده‌اند. در کشور چین هم اختلاف نسخه‌های تیگارد X۳۵ و فیدلیتی بیش از مقداری است که شورای رقابت ارزیابی کرده است.
برای مثال در چین فیدلیتی با کمترین آپشن‌های رفاهی و ایمنی حدود ۷۷ هزار یوآن چین فروخته می‌شود و در مقایسه تیگارد X۳۵ با ۷۰هزار یوآن چین معامله می‌شود و در سویی دیگر نسخه فیدلیتی با کامل‌ترین آپشن در چین ۱۳۰هزار یوآن فروخته می‌شود که مشابه آن چیزی است که در ایران تولید می‌شود. اما تیگارد X۳۵ حدود ۹۰هزار یوآن چین است که البته هزینه حمل و نقل دریایی، مالیات، عوارض و شماره گذاری برای هر دو محصول ثابت است. اما سوال اینجاست که چطور وقتی در مبدا و کشور سازنده این دو محصول بیش از سی درصد اختلاف دارند، در ایران این اختلاف قیمت به کمتر از یک درصد محاسبه می‌شود؟
پیش از این اشکالاتی به نحوه قیمت‌گذاری شورای رقابت وارد شده بود اما با انتشار لیست جدید این ایرادات بیشتر خودنمایی کرد و همچنین این سوال باقیست که مبنای ارزیابی شورای رقابت چیست؟
نظر شما