دستور ارزانی غذای مردم از جیب کشاورزان!

یاسمن بلوردی؛ بازار: بازار محصولات کشاورزی کشور دچار یک دوگانگی مشهود است که انگیزه  سرمایه گذاری در آن  به شکل نامتوازنی دچار فراز و فرود است .از یک سو دولت باید غذای مردم را فراهم کند که با دستکاری قیمتها و ممانعت از صادرات محصولات ان را محقق می کند و از سوی دیگر قیمت تمام شده و دور ریز  محصولات  رو به افزایش است و حتی در مقاطعی به دلیل همین دخالت های قیمتی دولت منجر به غیر قابل توجیه شدن برداشت محصولات می شود.  اینها  جزئی از عوامل موثر در سرمایه گذاری هستند که در گفت وگوی بازار با کارشناسان عنوان شده است.

 مهدی مسعودی، قائم مقام اتحادیه کارخانجات خوراک دام و طیور در خصوص دلایل کم بودن حجم سرمایه گذاری در بخش کشاورزی می گوید: به طور کلی در اقتصاد، بخش خدمات و بخش بازرگانی سود بیشتری از کشاورزی دارد و کشاورزی تنها ۱۵ درصد سود دارد.

مسعودی می افزاید: برای کسی که قصد سرمایه گذاری در صنعت کشاورزی را دارد صرفه اقتصادی ندارد مگر اینکه ما زنجیره های کشاورزی را بوجود بیاوریم و از مزرعه تا سفره کاری کنیم که ارزش افزوده ایجاد شود؛ یعنی وقتی یک سرمایه گذار می آید تصورش این نباشد که فقط می خواهد سیب زمینی  بکارد و به صورت خام بفروشد بلکه فکرش اینگونه باشد که محصولش را فراوری کرده و به عنوان مثال به صورت چیپس روانه بازار می کند. چرا که همانطور که میدانید سود در کشاورزی در انتهای زنجیره است پس  اگر بتوانیم زنجیره را تعریف کنیم سودآوری خوبی خواهد داشت.

وی تاکید می کند: به عبارت دیگر اگر سود انتهای زنجیره هم وارد کشاورزی شود قطعا سرمایه گذاران علاقه بیشتری برای سرمایه گذاری پیدا می کنند.

مهدی مسعودی:اگر سود انتهای زنجیره هم وارد کشاورزی شود قطعا سرمایه گذاران علاقه بیشتری برای سرمایه گذاری پیدا می کنند

کاهش ریسک و محدودیت‌ها از عواملی است که می‌تواند  موجب جذب سرمایه گذاری شود
محمدعلی کمالی سروستانی نیز در خصوص دلایل جذاب نبودن بخش کشاورزی برای سرمایه گذاران می گوید: یکی از عمده دلایلش دخالت بیش از حد دولت است. با وجودی که بیش از ۹۵ درصد صنعت کشاورزی متعلق به بخش خصوصی است اما به طور کلی در سیاستگذاری ها، برنامه‌ریزی‌ها، احکام و دستورالعمل‌های هیچ جایگاهی برای بخش خصوصی به طور واقعی قائل نیستند. البته در برخی جلسات دعوت می شود اما به عنوان زینت المجالس! نه به عنوان ساختارهایی که بصورت جدی به آنها نگاه شود و ماموریت به انها داده شود لذا عملا سرمایه گذاری ها بسیار ریسک پذیر شده است.

کمالی سروستانی معتقد است: متاسفانه سیاست هایی  متفاوتی که به بخش تولید تحمیل می‌شود، موجب زیان تولید کنندگان می گردد و در بسیاری از موارد می‌بینیم که کشاورز ما نمی‌تواند حتی هزینه‌های تولید خودش را پوشش دهد. بنابراین در نتیجه کاهش ریسک یکی از عوامل عمده ای است که می‌تواند  موجب جذب سرمایه گذاری در این بخش از اقتصاد ملی می شود.

وی با بیان اینکه صنعت کشاورزی یکی از بخشهای اقتصادی است که در دوران تحریم‌ها کمترین آسیب را دیده و رشد خودش را داشته است می افزاید: با این وجود من معتقدم که سرمایه های بیشتری می‌تواند جذب این بخش شود به شرطی که نگاه مدیریتی ما به بخش کشاورزی تغییر کند. به عنوان مثال چرا باید محدودیت در صادرات بگذارند درحالی که می توانیم برای بسیاری از کشورهای اطراف صادرکننده باشیم!؟ وقتی چنین محدودیتهایی ایجاد شود طبیعتا سرمایه گذار هم کمتر رغبت می کند به این بخش از تولید وارد شود.

کمالی سروستانی: با وجودی که بیش از ۹۵ درصد صنعت کشاورزی متعلق به بخش خصوصی است اما به طور کلی در سیاستگذاری ها، برنامه‌ریزی‌ها،  به عنوان زینت المجالس!   به آنها نگاه می شود 

سیاست حمایتی دولت در کنار سیاست نظارتی اش اهمیت دارد
عنایت الله بیابانی، قائم مقام دبیر کل خانه کشاورز کشور با رد این نظر که سرمایه گذاران مشتاق سرمایه گذاری در بخش کشاورزی نیستند، تاکید میکند: ما یک کشور صنعتی نیستیم بلکه یک کشور کشاورزی هستیم در نتیجه کشاورزی نیاز به سرمایه دارد و بایستی سرمایه گذاری شود نه اینکه کشاورزان قرض کنند و کشاورزی کنند.

بیابانی می افزاید: اگر بخواهیم کشاورزی را با یک برنامه ریزی مشخص تدوین کنیم، کشاورزی نه تنها سودآوری دارد بلکه از جذابیت سرمایه گذاری بسیار بالایی نیز برخوردار است. به عنوان مثال محصولی مانند کیوی کشور ما کیفیتی دارد که کشورهای اطراف منتظر رسیدن این محصول هستند و تنها مستلزم برقراری روابط سیاسی و اقتصادی با این کشورها و مناسب بودن نحوه بسته بندی این محصول و صادراتش است.

این مقام مسئول در خصوص راهکار جذب سرمایه بیشتر برای بخش کشاورزی معتقد است: ۹۵ درصد سرمایه گذاری های انجام شده در صنعت کشاورزی مربوط به بخش خصوصی است اما می بینیم که تقریبا ۱۰۰ درصد تصمیم گیری ها با دولت است که این خود مانع جذب سرمایه گذاران می شود. البته چون دولت موظف است غذای مردم را تامین کند بنابراین سیاست نظارتی اش باید باشد اما سیاست حمایتی هم در کنارش باید داشته باشد.

بیابانی ادامه می دهد: به عنوان مثال اگر کشاورز محصول مازاد دارد دولت با استفاده از صنایع تبدیلی باید آن را تبدیل به یک ارزش افزوده کند چرا که اگر این عمل صورت بگیرد در بخش‌های مختلف هم می‌تواند بازار را تنظیم کند هم زمینه برای جذب سرمایه را فراهم سازد.