بازار؛ گروه صنعت: کمبودهای دارویی به عنوان یکی از چالش های اساسی بازار دارو شناخته می شود؛ معضلی که در پاییز سال گذشته به داروهای پرمصرف کشیده شد و آنتی بیوتیک و شربت های استامینوفن را برای مدتی در کشور نایاب کرد.
در این باره علی مهرآمیزی عضو هیات مدیره سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران در مورد بروز کمبودهای دارویی و نحوه برنامه ریزی برای جلوگیری از آن با تامین به موقع گفت: داروهایی در کشور داریم که در سال بیش از ۱۰ هزار واحد تا ۱۰۰ میلیون واحد مصرف می شوند و برنامه ریزی برای هر یک متفاوت است.
وی در خصوص برنامه ریزی برای تولید و تامین داروی مورد نیاز بازار کشور افزود: داروسازان یک مواد اولیه ای استفاده می کنند که تنوع آن به طور تقریبی در حدود ۲ هزار مورد است که درصدی از آن تولید داخلی و مابقی وارداتی است. البته حتی مواردی که در کشور تولید می شوند نیز ممکن است پیش سازهای وارداتی داشته باشند. بنابراین تاخیر در تامین ارز باعث خروج از برنامه ریزی خواهیم شد.
مهرآمیزی ادامه داد: یک مواد جانبی نیز در صنعت دارو استفاده می کنیم که آن هم یک تنوع ۱۰۰ عددی دارد و هر یک اگر در فرمولی نباشد تولیدکننده نمی تواند تولید را ادامه دهد چرا که دارو بر اساس فرمول های به کار رفته در آن مجوز دریافت کرده است. علاوه بر مواردی که به آن ها اشاره شد اقلام بسته بندی هم هست که در تنوع آن ها مشکلی نیست اما در مورد قیمت دچار مشکل هستند.
کاهش ذخایر مواد اولیه دارویی در شرکت های داروسازی
عضو هیات مدیره سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران بیان داشت: موجودی مواد اولیه برای تولید دارو به کمتر شش ماه کاهش یافته است؛ یعنی بین سه ماه تا شش ماه رسیده است. البته برخی از کارخانه ها هم موجودی ندارند و نمی توانند تولید را ادامه دهند. بنابراین این موضوع برای تولیدکنندگان و مصرف کنندگان دارو در بازار آینده سختی را نشان می دهد.
ذخایر مواد اولیه شرکت های داروسازی به کمتر از شش ماه کاهش یافته است
مهرآمیزی افزود: مواد جانبی که برای ادامه تولید دارو باید استفاده کنیم نیز به کمتر از سه ماه رسیده است. اقلام بسته بندی هم وابسته به میزان مقوا، کاغذ و مواد پتروشیمی است. نکته قابل توجه این است که برای این کار سختی که در صنایع داروسازی انجام می دهیم محدودیت قیمت هم وجود دارد. برای مثال در یک محلول خوراکی و حتی شربت که در گذشته سابقه واردات نبود، قیمت دارویی که در آن استفاده می شود فقط ۱۰-۱۵ درصد قیمت اصلی دارو است.
وی ادامه داد: قیمت اصلی داروها را شکر، کلوگز، گریسیرین و غیره تشکیل می دهد. همچنین بسته بندی دارو از جمله شیشه و کپ آلمینومی و پلاستیکی و پیمانه است. بنابراین نکته جالب این است که قیمت این کالاها از دست تولیدکننده دارو خارج است و همگی در دست دولت است. بنابراین صنایع بالا دستی آلودمینیوم، پتروشیمی، کاغذ و غیره همگی در دست دولت است و آن ها به ما قیمت می دهند و می فروشند.
قیمت گذاری دستوری برمبنای ارزی که تخصیص نمی دهند
این داروساز تاکید کرد: بنابراین بخاطر همین قیمت مواد اولیه دولتی است که داروساز می بیند شربت ۸ هزار تومانی اقتصادی نیست. نکته جالب تر اینکه می گویند ارز حمایتی ۲۸ هزار تومانی دریافت می کنیم که آن را هم خودشان تخصیص نداده اند. تازه اگر چنین ارزی هم دریافت شود فقط برای ۱۰ درصد هزینه تولید دارو دریافت می شود. بنابراین مابقی هزینه ها از چنین ارزی برخوردار نیست.
بخش مهمی از قیمت تمام شده محصولات ناشی از قیمت بالای مواد اولیه دولتی است
وی افزود: درحال حاضر اکثر فرآورده ها دچار همین مشکلات شده اند که در بازار کمیاب هستند. برای مثال یک کرم دست که کمیاب می شود اصل قیمت آن را تیوپ آلمینیومی تشکیل می دهد که قیمت آلمینیوم آن در دست دولت است و به نرخ آزاد در بورس به فروش می رسد. بنابراین برای افزایش قیمت عادی دارو و محصولات این چنینی همچنان مشکل داریم.
مهرآمیزی ادامه داد: حتی در مورد سرم هم مواد پلیمری است که بهای تمام شده کالا را بالا می برد. بنابراین این عدم آزاد سازی قیمت به صورت بخشی باعث مشکلات در صنایع شده است. یعنی آزاد سازی قیمت در جاهایی که در دست دولت است اتفاق افتاده اما در قسمتی که قیمت گذاری نهایی صنعت است حرف از حمایت از مصرف کننده می زنند.
رفع مشکلات داروسازی در گرو حذف قیمت گذاری دستوری
عضو هیات مدیره سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران با اشاره به تبعات قیمت گذاری دستوری در صنعت دارو گفت: این قیمت گذاری دستوری باعث شده موجودی موادی که می توان با آن ها دارو تولید کرد بسیار کاهش یافته و به کمتر از شش ماه و در برخی موارد حتی کمتر از سه ماه رسیده است.
مصرف دارو از تولید سبقت گرفته و احتمال کمبودهای دارویی در ماه های آینده تقویت شده است
مهرآمیزی افزود: موجودی محصول آماده شده در شرکت ها و پخش ها نیز به سرعت زیادی در حال کاهش است. یعنی ۱۰۰ واحد دارو را تحویل پخش می دهیم و شرکت پخش ۱۵۰ واحد از موجودی ها می فروشد. بنابراین این نگرانی وجود دارد که طی چندماه آینده حتی موجودی شرکت های پخش هم تمام شود. به طور کلی عرضه تولیدکننده از عرضه شرکت های پخش کمتر است.
وی با چاره اندیشی برای صنعت دارو تاکید کرد: راه کار برون رفت از مشکلات داروسازان بسیار ساده است. در صورتی که آزاد سازی قیمت در تمام حوزه ها انجام شود و فقط در یک قسمت دستوری بماند منجر به توقف آن قسمت می شود. بنابراین باید قیمت گذاری عادلانه باشد. همچنین کمیسیون قیمت گذاری تشکیل شود و خواسته تولیدکنندگان هم شنیده شود تا بتوانیم محصولات را با برنامه ریزی و به موقع تولید کنیم.
نظر شما