کووید ۱۹ باعث خودکفایی بیشتر کشورها شده است

فاطمه محمدی پور؛ بازار: سایت بانک جهانی اخیرا مقاله ای در مورد تاثیر کووید ۱۹ بر زنجیره های ارزش جهانی منتشر نموده است. ترجمه متن کامل مقاله در ادامه آمده است.

تأثیر مخرب کووید ۱۹ بر زنجیره های ارزش جهانی  بی سابقه بوده است، اما اختلالات ناشی از بحران ها چیز جدیدی نیست. بحران مالی جهان در سال ۲۰۰۸، زلزله ژاپن در سال ۲۰۱۱  و سیلاب رودخانه Chao Phraya در تایلند ۲۰۱۱  هر یک باعث تکامل زنجیره های ارزش جهانی و از بسیاری جهات باعث مقاومت بیشتر آنها شده اند.

تعدیل سریع ویژگی اصلی شرکتهای اصلی درون زنجیره های ارزش جهانی بوده و تغییر اندازه و روش تنها استراتژی برای ایجاد مقاومت بیشتر نیست. شرکت های چند ملیتی که معماران اصلی زنجیره های ارزش جهانی هستند، با ایجاد مجدد شبکه های تولید و بهینه سازی پیچیدگی زنجیره تأمین، مرتباً با خطرات و فرصتها سازگار می شوند. آنها استراتژیهایی را اتخاذ می کنند که نه تنها کارآیی بلکه مقاومت را نیز بهبود بخشند. استراتژی های آنها پیشرفت های فن آوری را در نظر می گیرد و ترجیحات مصرف کننده و سیاست های دولت را تغییر می دهد.

هیچ اجتماعی در مورد چگونگی نگاه به زنجیرهای ارزش جهانی  در پی فرونشست COVID-۱۹ وجود ندارد. برخی از اقتصاددانان بر این عقیده اند که تغییر قابل توجهی وجود نخواهد داشت و تعدیل در صنایع وابسته به بهداشت متمرکز خواهد شد. برخی دیگر معتقدند COVID-۱۹ در واقع هشداری برای ایجاد تعادل جدید بین خطر و پاداش برای زنجیره های ارزش جهانی است از آنجا که بیماری های همه گیر، تغییرات آب و هوا، بلایای طبیعی و بحرانهای دست ساز ممکن است جهان را در معرض بحران های مکرر قرار دهند. علاوه بر این، این بیماری همه گیر احساسات حمایت گرایانه را تشدید نموده و خواستار کوتاه شدن زنجیره های تأمین و خودکفایی بیشتر شده است.

متنوع سازی  تأمین کنندگان استراتژی کلیدی شرکت های چند ملیتی برای کاهش خطرات بوده است. با توجه به خطرات ناشی از بیماری همه گیر کووید ۱۹، برخی حاضر به از دست دادن بهره وری برای متنوع سازی تأمین کنندگان  از جمله کشورهای خاص هستند، برخی از شرکت ها ممکن است تصمیم بگیرند خط تولید خود را دوباره  راه اندازی کنند، مکانهای عملیاتی خود را متنوع کرده یا موجودی های بیشتری را در اختیار داشته باشند. به عنوان مثال شرکتهای تولیدکننده خودرو هند مانند تاتا موتور و ماروتی در حال افزایش منابع محلی برای کاهش وابستگی خود به چین هستند. شرکت تولیدی نیمه هادی تایوان اعلام کرد که ۱۲ میلیارد دلار برای ساخت کارخانه پیشرفته ساخت نیمه هادی در آریزونا سرمایه گذاری خواهد کرد.

محلی سازی یا جابجایی شرکت های تولیدی
دو واقعیت را در نظر بگیرید. اول، رابطه بین طول تولید و انعطاف پذیری زنجیره های ارزش جهانی  پیچیده تر از آنچه به نظر می رسد است. واقعیت این است که بین پیچیدگی زنجیره تأمین و شدت تأثیر اقتصادی COVID-۱۹ هیچ ارتباطی وجود ندارد. بومی سازی تولید یا زنجیره های عرضه کوتاه تر لزوماً آسیب پذیری کمتری نخواهد داشت. برخی بحران ها و بلایای قبلی که قبلاً به آنها اشاره کردیم منجر به تنوع بیشتر توزیع کنندگان و شبکه تولیدی در کشورهای مختلف شده اند. حتی در طول بحران COVID-۱۹، کشورها هنوز هم برای تأمین نیاز فزاینده داخلی کالاهای اساسی پزشکی به شبکه جهانی تولید متکی هستند. به عنوان مثال، قبل از بحران  چین حدود ۲۰ میلیون ماسک صورت در روز تولید می کرد - تقریباً نیمی از تولید جهانی اما تا اوایل ماه مارس ۲۰۲۰، این میزان بیش از شش برابر افزایش یافته و به ۱۲۰ میلیون در روز - بیشتر برای صادرات- رسیده است.

دوم، زنجیره های عرضه سنتی با گذشت زمان به شبکه های عرضه تبدیل شده اند. این امر جابجایی را دشوار می کند. چالش در ترکیبی از نحوه ساخت شبکه های عرضه مدرن و چگونگی درگیری شرکت های تولیدی اصلی با تامین کنندگان خود نهفته است. شبکه های تأمین کننده آنقدر به هم پیوسته اند که ساختن آنها در جایی دیگر باعث هزینه و زمان می شود و در نتیجه خطر از دست دادن موقعیت رقابتی را به همراه دارد. حتی در صورت امکان جابجایی امکانات تولید، نیاز به یک اکوسیستم قدرتمند، زیرساخت های خوب  و صنایع مورد نیاز در یک مکان جدید دارد. موقعیت های ژئوپلیتیکی و مشوق های مالی ارائه شده توسط برخی دولت ها ممکن است تصمیمات سرمایه گذاران را در مورد اینکه کجا کار کند تغییر دهد. قانونگذاران و مقامات آمریکا در حال تهیه پیشنهاداتی برای فشار آوردن به شرکتهای آمریکایی جهت انتقال عملیات خارج از چین با ارائه معافیت مالیاتی، قوانین جدید و یارانه های ساختاری دقیق هستند. ژاپن بسته حمایت ۲.۲ میلیارد دلاری را برای کمک به تولیدکنندگانی که تولید خود را از چین خارج می کنند در نظر گرفته است.

راه‌هایی جهت مقاومت در مقابل بحران‌ها
از آنجا که بنگاههای اصلی به دنبال پایداری و تکامل زنجیره های ارزش جهانی هستند، یک استراتژی مطمئن برای شرکت های چند ملیتی استفاده از دیجیتال سازی برای بهینه سازی مدیریت زنجیره تأمین است.

برای مقاومت در برابر اختلالات ناشی از بحرانها، استراتژی شرکت های چند ملیتی ساده کردن شبکه ای نیست که برای بهره وری وجود دارد. در عوض، آنها باید بر ابزارهایی برای مقابله با پیچیدگی و معرفی واکنش پذیری و انعطاف پذیری در عملیات سرمایه گذاری کنند. بحران کووید ۱۹ می تواند فرصتی برای پذیرش بازده تحول دیجیتال و کاهش خطرات باشد. شرکت های چند ملیتی می توانند از هوش مصنوعی، یادگیری ماشینی و داده های بزرگ  برای نظارت بر کل شبکه استفاده کنند و همچنین می توانند از پیشرفت های فناوری اطلاعات و ارتباطات برای برنامه ریزی از راه دور، توسعه و نظارت بر تولید، ارتباط با مشتریان و انجام سفارشات نیز استفاده کند.

تویوتا از زمان وقوع زلزله ژاپن در سال ۲۰۱۱، این روش را به طور مؤثر پیاده سازی کرده است و به این ترتیب امکان ردیابی قطعات و جایگزین کردن آنها را  به راحتی در طول بحران کووید ۱۹ داشت. حدود ۷۰ درصد مدیران در اروپا به دلیل این بیماری همه گیر دگرگونی دیجیتال را سرعت می بخشند و بانک ها، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی و خرده فروشان به کانال های دیجیتال متصل بوده و با استفاده از سیستم عامل های تجارت الکترونیکی برای گسترش پایگاه مشتری خود اقدام می کنند.

حمایت از تأمین کنندگان یکی دیگر از راههای مهم برای ایجاد شبکه های تولید انعطاف پذیر است از آنجا که شرکت های چند ملیتی به طور فزاینده ای تشخیص می دهند که تأمین کنندگان شرکای مرتبط با یکدیگر هستند. شرکت های پیشرو می توانند تسویه حساب برای کالاهایی را که تولید شده اند  یا در مرحله تولید قرار دارند، تسریع کنند. شرکت های چند ملیتی همچنین می توانند به تأمین کنندگان کمک کنند فرآیند تولید خود را با بازار متفاوت پس از COVID-۱۹ تطبیق دهند. به عنوان مثال، اپل در حال کمک به شرکای خود در طراحی و پیکربندی مجدد تولیدات برای به حداکثر رساندن فضای بین فردی است.   شواهد نشان می دهد که روابط بلند مدت بین شرکتها با بهبودی سریعتر همراه است.