به گزارش بازار، عبدالرحیم انصاری، کارشناس مسائل اقتصادی نوشت: پهپاد ایرانی را همه دیده اند؛ جنگ افزاری که بسیاری کشورها آرزویش را دارند؛ پرنده ای که به MADE IN IRAN اعتبار داده است؛ محصولی که علیرغم تحریم های همه جانبه آمریکا، عده ای دزدانه و یواشکی در پی خریدش هستند!
کالا وقتی خوب است، تکنولوژی وقتی برتر است، کیفیت وقتی سروری میکند، مشتری برای بدست آوردنش سر و دست میشکند؛ هیچ قدرتی هم نمیتواند مانع خرید و فروش آن شود، چون رقیبی ندارد؛ آن وقت است که میتوانیم ادعا کنیم محصولی در سطح جهانی تولید کرده ایم!
دنیا برای بدست آوردن محصولات با ارزشِ برترِ بی رقیب هزینه میکند و حتی ناز فروشنده را میکشد؛ اما آنگاه که محصولی رقیب پیدا میکند، این دیگر فروشنده است که دنبال خریدار میدود! نفت و بطور کلی انرژی تا دلتان بخواهد ارزشمند و نیاز مبرم دنیای امروز است اما کشورهای زیادی آن را تولید میکنند؛ به لحاظ کیفیت نیز تفاوت چندانی با یکدیگر ندارند و تقریبا همه شبیه هم اند. بازاری با فروشنده های زیاد، و محصولات مشابهی که به وفور یافت شده و در دسترس متقاضیان قرار میگیرند. اینجا خریدار است که ناز میکند!
تمام داریی ممالک غربی مدیون نفت و گاز کشورهایی است که برای فروش منابع خود التماس میکنند، اما آنها که اگر یک روز نفت یا گاز نباشد صنعتشان تعطیل و تمام زندگی شان مختل میشود برای فروشندگان انرژی طاقچه بالا میگذارند و حتی سقف قیمتی تعیین مینماید!
شما نفت را از همه جا میتوانید تامین کنید، اما bmw و بنز را تنها آلمان دارد؛ اپل و F۳۵ فقط آمریکا، و شاهد ۱۳۶ صرفا شاهکار جمهوری اسلامی است. نتیجه میگیریم در دنیای امروز بخت یار کسانی است که صنعت قوی تری دارند، و اگر در کنار صنعت انرژی هم داشته باشند هنوز وضع بهتری خواهند داشت.
آمریکا خود نفت و گاز داشته، و در کنار آن سالها دلار بدون پشتوانه داده و نفت سایر کشورها را هم مجانی خریده و در خود ذخیره کرده است. ایالات متحده ی نفتی-صنعتی در قیاس با آلمان صرفا صنعتی قطعا وضع بهتری خواهد داشت. ایران اگر قرار باشد صنعتی شود شبیه کدام خواهد شد!؟
شبیه آلمان و فرانسه ای که با قطع گاز روسیه کاسه "چه کنم" دست گرفته اند، یا شبیه آمریکایی که بدون دغدغه میتواند به حیات صنعتش ادامه دهد!؟ ما قطعا میتوانید نه تنها در حوزه نظامی و دفاعی ابرقدرت باشیم، که اگر یک انقلاب صنعتی نیز انجام دهیم، ابرقدرت اقتصادی هم خواهیم شد.
هم منابع سرشار داریم، و هم نیروی کارآمد با استعداد؛ فقط نیازمند مدیران قوی و نترسی هستیم که تصمیمات بزرگی بگیرند؛ چاره کار را نیز رهبر انقلاب اردیبهشت ۷۳ آرزو کردند، و آن آرزو چیزی نبود جز بستن چاه های نفت! ما باید اقتصادمان را از فروش نفت رها کرده و بسوی صنعتی شدن برویم.
تاکید رهبری بر حمایت از دانش بنیانها، و نیز آن آرزوی براورده نشده نشان میدهد ایشان از کِی این مهم را درک و بیان کرده بودند. برای تبدیل شدن به قدرت نباید نفت بفروشیم مگر دریک صورت و آنهم به ریال! و آنهم مازاد نیاز خودمان! اگر خواستند ببرند؛ نخواستند جایش در اعماق زمین امن است!
نفت را اگر خواستیم استفاده کنیم صرفا برای حمایت از صنعت خودمان باشد، نه برای فروش! هسته ای را تقویت کنیم؛ محصولات دانش بنیان قوی بسازیم؛ در تولید هواپیما و خودروهای پیشرفته ورود کنیم و صدها صنعت دیگری که آوازه اش مانند موشک و پهپادمان عالمگیر شود!
آنگاه همگان میبینند ایران به چه جایگاهی میرسد. لازمه اش البته همانطور که بارها گفته شده مدیرانی جسور و با اراده است که بتوانند مافیا و دلال را قلع و قمع کنند، با کارشکنی و وطن فروشی مماشات نکنند و شایسته سالاری در گزینش نیروهای وطن دوست و کارآمد را سرلوحه کار خود قرار دهند.
نظر شما