فاطمه محمدی پور؛ خبرگزاری بازار – سایت نیویورک تایمز اخیرا مقاله ای با عنوان «به جای بحران کرونا بحران گرسنگی مار را خواهد کشت» منتشر نموده است. نویسندگان این مقاله معتقد هستند شرایط کنونی جهان می‌تواند تا پایان سال جاری، شمار افرادی را که با گرسنگی حاد مواجه هستند، به ۲۶۵ میلیون نفر برساند.
ترجمه مقاله در ادامه آمده است.
همه‌گیری جهانی ویروس کرونا باعث گرسنگی میلیون‌ها نفر در سراسر جهان شده است. اقدامات قرنطینه کشوری و فاصله‌گیری اجتماعی باعث کاهش کار و درآمد شده و احتمالا مسیرهای تولید و عرضه‌ی محصولات کشاورزی را مختل خواهد کرد. این امر موجب بروز نگرانی میلیون‌ها نفر شده که چگونه غذای کافی به‌دست خواهند آورد. ویروس کرونا گاهی به عنوان یک متعادل‌کننده در نظر گرفته می شود زیرا هم افراد ثروتمند و هم افراد فقیر را بیمار می‌کند. اما وقتی بحث غذا پیش می آید برابری میان افراد وجود ندارد. باید گفت افراد فقیر که بخش‌های بزرگی از ملل فقیر را تشکیل می‌دهند، اکنون با گرسنگی و چشم‌انداز قحطی مواجه شده‌اند.
«اریف حسین»، اقتصاددان ارشد شاخه‌ی کمک غذایی سازمان ملل متحد می‌گوید: قبلا، ۱۳۵ میلیون نفر با کمبود حاد مواد غذایی روبه‌رو بودند، اما اکنون با شیوع ویروس کرونا، ۱۳۰ میلیون نفر دیگر نیز در سال ۲۰۲۰ با گرسنگی مواجه خواهند شد. درمجموع، تخمین زده می‌شود که تا پایان سال جاری ۲۶۵ نفر به مرز گرسنگی برسند.
به‌گفته‌ی کارشناسان، بحران گرسنگی فعلی، جهانی است و براثر عوامل متعددی که با همه‌گیری ویروس کرونا و اختلال اقتصادی حاصل‌از آن ارتباط دارد، رخ داده است. از جمله این عوامل می توان به از دست‌رفتن ناگهانی درآمد میلیون‌ها نفر از مردمی که از قبل هم در شرایط سختی به سر می‌بردند، کمبود گسترده‌ی ارز براثر توقف صنعت گردشگری، قطع درآمد کارگران خارج از کشور و ناتوانی آنها برای فرستادن پول به خانواده خود و مشکلاتی مانند تغییرات اقلیمی، خشونت، جابه‌جایی‌های جمعیتی و فجایع انسانی.
درحال‌حاضر، از هندوراس گرفته تا آفریقای جنوبی و هند اعتراض و غارت شیوع پیدا کرده است. با تعطیلی مدارس، بیش از ۳۶۸ میلیون کودک وعده‌های غذایی مغذی و میان وعده‌هایی را که معمولا در مدرسه دریافت می‌کردند، از دست داده‌اند. فقط برای ۸۵ میلیون کودک در آمریکای لاتین و کارائیت، بسته شدن مدارس به معنای محرومیت از صرف غذا در مدارس است و در رابطه با برخی خانوارها در آفریقا مفهوم آن این است که تنها وعده غذای گرم روزانه عضوی از خانواده پایان می یابد.
حتی اگر افزایش قابل‌توجهی در قیمت مواد غذایی رخ ندهد، احتمالا وضعیت امنیت غذایی برای افراد فقیر در سراسر جهان رو به وخامت خواهد گذاشت. این امر به‌ویژه برای اقتصادهایی نظیر سودان و زیمبابوه که قبل از شیوع نیز در شرایط دشوار بودند یا برای کشورهایی که برای تأمین کالاهای اساسی همچون مواد غذایی و دارو به درآمدهای نفتی متکی هستند، صدق می‌کند.
عدم اطمینان درمورد غذا در کشور هند نیز اتفاق افتاده است، کشوری که در آن کارگران روزمزد با آینده‌ای روبه‌رو شده‌اند که در آن گرسنگی نسبت‌به ویروس تهدید فوری‌تری محسوب می‌شود.
احتمال آسیب‌دیدن پناهندگان و افرادی که در مناطق نظامی و جنگی زندگی می‌کنند، بیشتر از همه است. محدودیت‌ها و منع رفت‌وآمدها درآمد ناچیز مردم آواره را در اوگاندا و اتیوپی، تحویل بذر و ابزار کشاورزی را در سودان جنوبی و توزیع کمک‌های غذایی را در جمهوری آفریقای مرکزی کاملا مختل کرده است. به‌گزارش کمیته‌ی بین‌المللی نجات، اقدامات انجام‌شده در راستای مهار بیماری در نیجریه که میزبان تقریبا ۶۰ هزار پناهنده است منجر به افزایش قیمت غذا شده است.
همه‌گیری جهانی ویروس کرونا همچنین تلاش برای مقابله‌با طاعون تاریخی ملخ‌ها را که شرق و شاخ آفریقا را مورد هجوم قرار داده، کند کرده است. شیوع در مناطقی که مدت‌ها است درگیر خشکسالی و سیل شدیدی هستند، بدتر است. ورود میلیاردها دسته‌ی جدید از ملخ‌ها می‌تواند باعث تشدید ناامنی غذایی شود. ممنوعیت‌های مسافرتی و تعطیلی فرودگاه‌ها مانع‌از دسترسی به آفت‌کش‌ها شده است که می‌تواند جمعیت ملخ‌ها را محدود کرده و مراتع و مزارع را نجات دهد.
درحالی‌که جمعیت افراد گرسنه بیشتر می‌شود، این نگرانی نیز وجود دارد که در برخی کشورها کمبود غذا موجب درگیری‌های اجتماعی شود. در کلمبیا، ساکنان منطقه‌ی ساحلی لا گواخیرا در اعتراض به گرسنگی، شروع به بستن جاده‌ها کرده‌اند. در آفریقای جنوبی، آشوبگران دکه‌های مواد غذایی محله را شکسته و با پلیس درگیر شده‌اند. حتی غذاهای اهدایی نیز می‌تواند هنگام هجوم مردم آنها را درمعرض ویروس قرار دهد، مانند همان چیزی که در اوایل این ماه در زاغه‌نشین کیبرا در نایروبی رخ داد.
در همین راستا «گیلبرت اف. هونگبو» رئیس ایفاد گفت: نتیجه ناشی از بیماری کوید-۱۹ ممکن است خانواده های روستایی را حتی به عمق فقر، گرسنگی و ناامیدی سوق دهد که این مسئله یک تهدید واقعی برای رونق و ثبات جهانی می باشد.
بسیاری از کشاورزان در مقیاس کوچک قادر به دسترسی به بازارها برای فروش محصولات یا خرید نهاده ها مانند بذر یا کود نیستند و چون زنجیره های تولید مختل شده و بیکاری افزایش یافته، کارگران روزانه، مشاغل کوچک و کارگران غیررسمی که اکثرا زن و جوان هستند، آسیب پذیرترین اقشار در نظر گرفته شده اند.
به گفته مقام آقای هونگبو ۸۰ درصد از فقیرترین مردم جهان در مناطق روستایی زندگی می کنند که حتی قبل از این همه گیری، روزانه بیش از ۸۲۰ میلیون نفر سر گرسنه بر زمین گذاشته اند. براساس مطالعات اخیردانشگاه ملل متحد، در بدترین حالت، تأثیر اقتصادی این بیماری همه گیر می تواند نیم میلیارد نفر دیگر را به سمت فقر سوق دهد.
اکنون نباید وقت تلف کرد و حتی با اولویت دادن به اهداف سلامت عمومی باید هر کاری را انجام داد تا مسیرهای تجاری باز و زنجیره عرضه فعال بماند. سیاستمداران باید بدون تاخیر با جمع کردن نمایندگان کشاورزان و صنایع غذایی مشکلات را شناسایی و برای حل آن تلاش کنند. آنها باید تعیین کند کدام طبقه بندی کارگران کشاورزی باید به عنوان نیروهای حیاتی تعیین شوند و به آنها اجازه دهند به تردد ها و امورات لازم بپردازند.
جهت کاهش اثر بحران حاضر، برخی دولت‌ها درحال تثبیت قیمت مواد غذایی، تحویل غذای رایگان و برنامه‌ریزی برای رساندن پول به فقیرترین خانواده‌ها هستند. با این حال، گروههای اجتماعی در سراسر جهان نیز تاحدی اداره امور را به دست می گیرند. برخی در حال جمع آوری پول هستند، در حالی که دیگران برنامه هایی را برای خرید وعده های غذایی برای خانواده های نیازمند آغاز کرده اند.
در نهایت باید گفت اکنون بیش از هر زمان دیگری به همکاری بین المللی و برنامه هایی برای روان بودن بازارهای جهانی غذا نیاز هست.
نظر شما