بازار؛ گروه استانها: بیوک رئیسی سال ۱۳۵۰ در شهرستان اهر متولد شد، تحصیلات خود را تا مقطع دبیرستان در این شهر ادامه داد و سپس با قبولی در آزمون سراسری در رشته مهندسی کشاورزی وارد دانشگاه گیلان شد.
وی پس از اتمام دوره کارشناسی ارشد، دکترای خود را در رشته اصلاح نباتات و مدیریت استراتژیک، ادامه داد و همچنین تحصیل دکترا در رشته توسعه کشاورزی در دانشگاه تبریز از سوابق علمی دیگر وی می‌باشد.
رئیسی پس از فارغ التحصیلی، به مدت ۶ ماه در دانشکده کشاورزی دانشگاه گیلان و مؤسسه تحقیقات دامپروری کشور، فعالیت نمود و سپس به خاطر احساس انجام وظیفه در زادگاه خود، با دستور وزیر کشاورزی وقت، به سازمان جهاد کشاورزی استان منتقل و در کمتر از دو سال، معاون بزرگترین مرکز تحقیقاتی شمالغرب کشور با موافقت معاون وزیر و رئیس سازمان تحقیقات و آموزش کشاورزی منصوب گردید.
پس از آن وی به عنوان مؤسس و قائم مقام پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی شمالغرب و غرب کشور منصوب شد. مدیرکلی حفاظت محیط زیست استان در دولت نهم و دهم نیز از دیگر سوابق اجرایی رئیسی است.
رئیسی هم اینک به عنوان کارشناس مسئول قرنطینه گیاهی، جانشین رئیس سازمان در تشکل‌های کشاورزی در سازمان جهاد کشاورزی استان و همچنین به عنوان رئیس کارگروه اقتصادی و زیر بنایی مجمع عالی بسیج سپاه عاشورا، فعالیت می‌کند.
اینک با بیوک رئیسی مصاحبه‌ای ترتیب داده ایم که در ادامه می‌خوانید.
* به عنوان سوال اول بفرمائید شرایط و اوضاع بخش کشاورزی در ایران را چگونه ارزیابی می‌کنید و آیا این حوزه توانسته است به اهداف خود در طول چهل سال گذشته دست پیدا کند؟
ارزیابی حوزه‌ای که رشته‌ها و گستردگی وسیعی دارد بسیار سخت است ولی به نظرم اگر به صورت تخصصی بخواهیم این سازمان را ارزیابی کنیم به شاخص‌هایی همچون، افزایش دانش کشاورزی در روستاها که مهم‌ترین و اساسی‌ترین موضوع کشاورزی است باید توجه شود.
در بخش کشاورزی آنچه که مهم است، آشنایی کشاورز با مفاهیم و روش‌های علمی مدیریتی در مراحل کاشت، داشت و برداشت محصولات کشاورزی است و این وظیفه ملی و استانی، در واقع تلاش در جهت افزایش عملکرد و بهره وری کشاورزان می‌باشد که نیازمند همکاری دستگاه‌های مختلف اجرایی کشور است.
شاخص بعدی که باعث رونق و پیشرفت حوزه کشاورزی می‌شود، استفاده از فناوری‌های نوین و بروز دنیا در صنعت کشاورزی است لذا در این راستا، افزایش فن آوری و صنعتی کردن فعالیت‌های کشاورزی، بسیار ضروری و لازم است.
* به نظر شما، برای ارتقا سطح کمی و کیفی صنعت کشاورزی، علاوه بر موارد فوق، چه راهکارهای دیگری می‌توان ارائه داد:
یکپارچه سازی اراضی کشاورزی، خرید تضمینی و مناسب محصولات کشاورزی، توجه به زنجیره غذایی، حمایت از مکانیزه کردن ادوات کشاورزی و دامداری با اعطا تسهیلات حمایتی، استفاده از فارغ التحصیلان و خبرگان این حوزه به عنوان مربی‌های آموزشی و … از جمله مواردی است که حتماً برای پویایی بخش کشاورزی و دامپروری، لازم است.
* نظر شما در حوزه برنامه ریزی کشاورزی و علت عدم تحقق صد در صدی برنامه‌ها چیست:
نه تنها کشاورزی بلکه در همه حوزه‌ها باید به برنامه ریزی توجه ویژه شود اما متأسفانه در برخی موارد، نظام برنامه ریزی ما داری اشکال و نقصان است که از جمله این نقصان‌ها می‌توان به جدایی و شکاف بین برنامه‌های توسعه روستایی با سند توسعه ملی روستایی بدون در نظر گرفتن پژوهش، نظارت و ارزش یابی از طرح توسعه روستایی، عدم یا ضعف مشارکت مردم در فرایند برنامه ریزی، وجود تنوع تصمیم گیری در دستگاه‌های تصمیم گیرنده و … اشاره کرد.
* به نظر شما نقش برنامه ریزی کشاورزی در تولید امنیت غذایی چیست:
با اتکاء به برنامه ریزی دقیق و منظم، می‌توان نسبت به فرایندها شناخت پیدا کرد، همچنین آینده نگری، ارائه راهکار برای حل مسائل، هماهنگ نمودن و بسیج منابع و متناسب سازی آن با اهداف، مشارکت بخش‌های مختلف جامعه، استفاده بهینه از تمام منابع موجود، از دیگر مزایای برنامه ریزی است که در نهایت منجر به امنیت غذایی کشور می‌شود.
* به نظر شما دولت با چه برنامه‌هایی می‌تواند به مشکلات کشاورزان رسیدگی کند:
در طول ۴۲ سال گذشته، قوانین و لوایح خوبی تصویب شده و من خلاء قانون نمی بینم و اگر پیشرفتی نبوده به ضعف مدیریت برمی گردد.
در حوزه تحقیقات و علوم کشاورزی جزو کشورهای دارای رتبه در دنیا هستیم اما به واسطه همین مدیریت ضعیف در برخی از برهه‌ها، از قافله عقب مانده ایم، پس دولت کنونی ابتدا باید مدیران توانمند، متخصص، جهادی و خستگی ناپذیر را در این حوزه به کار ببرد که این مدیران و مسئولین، بتوانند عقب ماندگی‌ها را جبران کنند.
مورد بعدی اینکه دولت بایستی با بسته‌های حمایتی مختلف از تولیدات داخلی حمایت کند.
نظارت قوی بر تولید و توزیع محصولات کشاورزی، تأمین سموم، ادوات، بذرهای مناسب، جلوگیری از نفوذ واسطه‌ها و دلالان در ذخیره سازی و احتکار تولیدات کشاورزی و … هم می‌تواند از دیگر برنامه‌های دولت در جهت حمایت از صنعت کشاورزی باشد.
* به نظر شما برنامه ریزی روستایی چگونه باید باشد:
برنامه ریزی روستایی باید منجر به نتایج خوب در روستا شود، در واقع برنامه ریزی روستایی باید همراه با برنامه ریزی های جامع کشور و در دل این برنامه‌ها باشد.
البته باید مشکلات و تنگناهای پیش روی برنامه ریزی ها مثل، فقدان پژوهش، ضعف مشارکت مردم، جدایی برنامه توسعه روستا با توسعه ملی و … هم در نظر گرفته شود که به عنوان موانع توسعه و پیشرفت روستاها هستند.
* چرا هنوز در برخی محصولات نیازمند واردات و قیمت بالا هستیم:
نه تنها کشور ما بلکه هر کشوری با توجه به اقلیم خاص خود مثل خاک، آب و هوا و … در تولید برخی محصولات خودکفا نیستند و برخی از محصولات در شرایط خاص آب و هوایی رشد می‌کند که مختص آن منطقه است و طبیعتاً نیاز هست که این محصولات را وارد کنیم، دلیل بالا بودن قیمت برخی محصولات هم به موارد متعددی از جمله خشکسالی، واسطه گری و دلالی، کمبود انبارها و سردخانه‌های نگه داری محصولات کشاورزی و… است.
مورد مهمی که باید اینجا اشاره کنم این است که ما باید علاوه بر مسئله تولید، به موضوع تجارت محصولات کشاورزی هم توجه داشته باشیم تا بازارهای جهانی مخصوصاً بازار کشورهای همسایه را از دست ندهیم.
نظر شما