خبرگزاری بازار- جهان امروز درگیر جنگی خانمان سوز علیه ویروسی ناشناخته است. ویروسی که حدود سه ماه است شناخته شده ولی بالغ بر ۷۵ هزار نفر را به کام مرگ کشانده است. این جنگ یک طرفه قربانیانی بیش از جنگهای درگرفته در تاریخ دنیا دارد و به همین دلیل صندوق بین المللی پول بر این باور است کشورها باید سیاستهای جنگی برای مقابله با این ویروس در نظر بگیرند.
صندوق بین المللی پول در گزارش اخیر خود با نام «سیاستهای اقتصادی برای جنگ با کوید ۱۹» نوشت: «همه گیری ویروس کرونا در دنیا بحرانی است که در طول تاریخ بی سابقه بوده است. وضعیت امروز دنیا یادآور روزهای تلخ دنیا در جریان جنگ های جهانی است با این تفاوت که قربانیان ان بیشتر و دامن گیری آن وسیع تر است. جنگی که کادر درمانی در خط مقدم آن هستند. افراد فعال در بخش تولید و توزیع مواد غذایی و کالاهای ضروری از سربازان آن هستند و در پشت جبهه افرادی قرار دارند که در خانه ها قرنطینه هستند و تلاش می کنند تا از وارد شدن بار اضافه به سیستم درمانی و اقتصاد کشور جلوگیری کنند و این حضور خانگی باعث کاهش راندمان تولید در کشورها شده است.»
صندوق بین المللی پول در ادامه به سیاستهای دولتها برای حمایت از اقتصاد در شرایط جنگی اشاره کرد و افزود: «شرایط امروز دنیا پیچیده تر از دوران جنگ است و سیاستهای بیشتری برای اجرا شود ولی یک تشابه وجود دارد و آن هم نیاز به افزایش حضور دولت در فعالیتهای اقتصادی و ممانعت از کاهش حرکت چرخ های اقتصاد کشور است.»
دو فاز اصلی در مواجه با جنگ جهانی با ویروس کرونا
در وب سایت رسمی صندوق بین المللی پول مواجهه دنیا با مسایل جهانی در زمان جنگ های بزرگی مانند جنگ علیه ویروس کرونا را به دو فاز مهم تقسیم کرد. فاز اول که ما در آن قرار داریم، فاز بحران است. یعنی زمانی که تمامی دنیا درگیر این ویروس شده است و هر روز بر شمار قربانیان اضافه می شود. در این وضعیت باید در درجه اول حافظ جان انسانها بود و سیاستهایی اجرا کرد که ابتلای مردم به ویروس کمتر شود. این سیاستها که شامل قرنطینه و تعطیلی اقتصاد است سیاستهایی ضروری است و باعث می شود تا فعالیتهای اقتصادی در کشور کاهش چشمگیری پیدا کند و درآمد کشور کاهش یابد. انتظار می رود این تعطیلی اقتصاد بین یک تا فصل ادامه داشته باشد ولی نه اینکه تمامی کشورها یا تمامی نقاط کشور درگیر ویروس قرنطینه باشد.
دومین فاز را فاز بازسازی بعد از بحران می نامند. این زمانی است که دارو یا واکسنی برای این ویروس کشف شده است و سطح ایمنی بدن افراد در اثر استفاده از این داروها ارتقا یافته است. در این زمان محدودیتها به تدریج برداشته می شود و سطح فعالیتهای اقتصادی و اجتماعی به وضعیت عادی باز می گردد. انتظار میرود روند بازسازی اقتصادی دنیا حداقل یک تا دو سال به طول بیانجامد یعنی ما در سالهای ۲۰۲۲ یا ۲۰۲۱ میلادی شاهد اصلاح وضعیت خواهیم بود.
سیاستهای اجرا شده در زمان بحران مهم است
نکته مهم این است که ما زمانی می توانیم دوره پس از بحران را با موفقیت طی کنیم و به سرعت وضعیت عادی و رو به رشد اقتصادی را تجربه کنیم که سیاستهای مناسبی در دوره بحران اجرا کرده باشیم. اگر سیاستهایی اجرا شود که مانع از بیکاری کارگران شود، مالکان املاک و مستاجران هر دو از این وضعیت کمترین آسیب را متحمل شده باشند، سیاستهایی اجرا شود که مانع از ورشکستگی شرکتها شود وکسب و کارها و شبکه های تجاری در دنیا حفظ شود، بدون شک سرعت بازسازی اقتصاد بعد از پایان بحران بسیار بالا خواهد بود و رکودی عمیق در اقتصاد ایجاد نمی شود. در غیر این صورت باید منتظر سالهای سخت تری در اقتصاد بود.
صندوق بین المللی پول در انتهای گزارش با اشاره به این مطلب که تامین بودجه مورد نیاز برای حمایت از اقتصاد حتی برای اقتصادهای صنعتی در شرایط فعلی چالش بر انگیز است نوشت: «بسته حمایتی که دولت امریکا برای حمایت از اقتصاد در نظر گرفته است بالاترین بسته ای است که در طول تاریخ برای حمایت از اقتصاد تصویب شده است و بسیاری از کارشناسان بر این باورندکه این بودجه هم کافی نیست و شاید برای ممانعت از ایجاد رکودی عمیق در اقتصاد تا سه برابر این بودجه به اقتصاد تزریق شود. این وضعیت در دیگر کشورهای صنعتی هم وجود دارد در حالیکه با توجه به توقف تولید و فعالیتهای خدماتی و کاهش درآمد شرکتهای صنعتی از قبیل صنایع هوایی، درآمد دولتها هم کمتر است و توانایی آنها برای تزریق هم کمتر است. حال تصور کنید کشورهای در حال توسعه ای که با این بحران دست و پنجه نرم می کنند چگونه می توانند از اقتصادشان حمایت کنند.»
این صندوق بر ضرورت اجرای هماهنگ سیاست تزریق به اقتصاد در تمامی دنیا هم تاکید کرد و نوشت: « ویروس کرونا نشان داد که دنیا از آنچه تصورش را می کنید در هم تنیده تر است. در این دنیای در هم تنیده یک کشور نمی تواند به بازسازی و بازگشت رونق اطمینان داشته باشد در حالیکه دیگر کشورها درگیر رکود و بحران اقتصادی هستند. بنابراین حمایت از کشورهای در حال توسعه در این جنگ خانمان سوز یک ضرورت است. حمایتی که باید از طرف سازمانهای جهانی، کشورهای صنعتی و بانک های جهانی انجام شود و قدرت کشورها برای مبارزه با ویروس را بیشتر کند.»
نظر شما