بازار؛ گروه بین الملل: سایت تحلیلی نیوزویک اخیرا مقاله ای با قلم «اریل دیویدسون» با عنوان «راه پیش روی کنگره در دوره پسابرجام» منتشر نموده است. ترجمه متن مقاله در ادامه می آید.
دولت بایدن به هر توافقی که با ایران دست یابد، کنگره آمریکا فرصت کوتاهی برای اقدام خواهد داشت. کنگره باید خود را برای اقدام در ماه‌های پیش رو آماده کند – نه تنها به دلیل تمایل ظاهری‌اش به نظارت بر ایران، بلکه به این دلیل که در سایه قانون بررسی توافق هسته‌ای ایران (اینارا)، کنگره برای این کار وظیفه‌ی قانونی دارد.
اینارا تنها پیکانی است که کنگره در کمان دارد و می‌تواند بی‌درنگ از آن استفاده کند. طبق این قانون، کنگره حق این را دارد که هرگونه توافق دولت بایدن با ایران بر سر مسائل هسته‌ای را بررسی و بازبینی کند. با توجه به اینکه گفتگوها با تهران به بن‌بست رسیده است، کنگره باید با صدای بلند حق بازبینی‌اش در خصوص تمام موضوعات مرتبط را اعلام کند. کنگره می‌تواند این کار را از طریق بیانیه‌های عمومی، سخنرانی‌های علنی در صحن و ارتباط مستقیم با دولت انجام دهد.
کنگره همچنین باید خود را برای آنچه پس از یک توافق مذاکره شده پدیدار می‌شود، آماده کند. طبق اینارا، بازبینی کنگره باید در پنج روز نخست نهایی شدن توافق آغاز شود و وظیفه دولت است که توافق را، به موقع، برای بازبینی به کنگره ارائه کند. اعضای کنگره باید برای برنامه‌ریزی جلسات استماع گزارش مذاکره‌کنندگان دولت بایدن و جلسات توجیهی آماده باشند.
با توجه به اینکه رئیس جمهور آمریکا نمی‌تواند در طول دوره ۳۰ روزه بازبینی اینارا، لغو تحریم‌ها را اعلام کند، ممکن است دولت بایدن به دلیل تمایل برای اجرای حتمی و سریعتر توافق، از قانون اینارا چشم‌پوشی کند. کنگره باید برای مقابله با چنین اقدامی آماده باشد چرا که این کار یک گستاخی محض است.
کنگره در پیگیری اینارا باید از چند اقدام نادرست نیز پرهیز کند. پیشنهاد شده است که کنگره از سازوکار «بازگشت خودبخودی تحریم‌ها» در اینارا استفاده کند که می‌تواند تضمین‌کننده رای‌گیری در مجلس نمایندگان و سنا برای توقف لغو تحریم‌های ایران باشد. این سازوکار فقط در بازه زمانی ۶۰ روزه پس از عدم تایید پایبندی ایران به برجام از سوی رئیس جمهور آمریکا قابل دسترسی است. طبق اینارا، این تایید هر سه ماه یکبار باید تکرار شود.
این پیشنهاد کاستی‌هایی دارد. نخست اینکه ایالات متحده دیگر عضو فعال برجام نیست، بنابراین تاییدهای دوره‌ای اینارا دیگر ضروری نیست. مهمتر اینکه، در حال حاضر هیچ تحریمی وجود ندارد که شامل سازوکار «بازگشت خودبخودی» شود، چرا که تمام تحریم‌ها در دوران ترامپ از سرگرفته شد و در دولت بایدن پابرجا باقی مانده است. در حالی که بایدن هنوز در حال بررسی لغو یا عدم‌لغو چنین تحریم‌هایی است، تصمیم کنگره برای فعال کردن سازوکار بازگشت خودبخودی تحریم‌ها پیش از آنکه این تحریم‌ها عملا لغو شده باشند، نوعی خودنمایی است و مبالغه‌آمیز به نظر می‌رسد.
کنگره باید منتظر دستیابی به توافق باشد، اما باید فعالانه به دولت یادآوری کند که پس از نهایی شدن توافق حق بازبینی آن را دارد. هرچند هنوز معلوم نیست که آیا توافق احتمالی می‌تواند پس از بازبینی تایید کنگره را به دست بیاورد یا خیر، تا کنون دموکرات‌ها از اشاره به قانون اینارا خودداری کرده‌اند.
به هر حال، این یک توافق حتمی نیست که گواهی پایبندی ایران به برجام باید هر ۹۰ روز یکبار ارائه شود یا اینکه، کنگره باید در پاسخ سازوکار «بازگشت خودبخودی» تحریم‌ها را فعال کند. تمام افرادی که درباره توافق احتمالی نگرانی دارند باید از تمام سازوکارهایی که در اختیار دارند برای اعلام نگرانی‌شان استفاده کنند.
آنهایی که نگران توافق‌های آتی با ایران – و مشتاق ارائه اطلاعات اساسی در این زمینه هستند – باید همزمان با به‌کارگیری ابزارهای موجود، از ابزارهایی که فقط نوعی بدلکاری و نمایش سیاسی به‌شمار می‌روند، پرهیز کنند.
اطمینان بیش از حد به احیای توافق هسته‌ای ایران همراه با فقدان هرگونه طرح B در صورت شکست احیای این توافق نشانه‌ی عدم آمادگی دولت آمریکا در برابر ایران است- و کنگره باید با استفاده از قدرت قانونی خود از کشور در مقابل این عدم آمادگی محافظت کند.
به‌علاوه، با توجه به اینکه مبحث تعامل دوباره با ایران بخش عمده‌ای از انتقادات مربوط به دولت ترامپ را تشکیل می‌داد، ضروری است که کنگره به بررسی این نکته بپردازد که آیا تعامل دوباره با ایران واقعا به سود امنیت ملی آمریکا است یا فقط انعکاسی است از یک بازتاب سیاسی رایج برای خنثی کردن اقدامات یک دولت پیشین نامحبوب.
رسیدن به یک توافق ضعیف با ایران، حتمی نیست، اما کنگره باید برای مقابله با هرگونه اقدام اشتباه و سهوآمیز وارد عمل شود. اینارا بخشی ناقص از قانون‌گذاری است، اما تنها ابزاری است که کنگره برای بازبینی توافقی دارد که جایگزین «برجام مرده» خواهد شد. دولت بایدن شاید هنوز یک «طرح B» نداشته باشد اما کنگره باید چنین طرحی را پیش‌بینی کند.
نظر شما