حامد شایگان؛ بازار: وزیر راه و شهرسازی دیروز از فاینانس با چین در قبال تامین مالی ساخت ۲ میلیون مسکن خبر داده و همچنین اعلام کرده که حدود ۳۶۰ هزار میلیارد تومان اعتبار برای اجرای این پروژه نیاز است که تقریبا معادل با ۱۶ میلیارد دلار خواهد بود و برای تامین مالی این بخش به صادرات ۲۲۸ میلیون نفت با قیمت ۷۰ دلار نیاز است. البته باید نوسانات قیمت نفت و دلار و حتی مصالح ساختمانی را برای مدت سه سال در نظر گرفت که بتوانیم ارزش نفت صادراتی ایران به چین را ارزیابی کنیم.
این موضوع نشان می دهد که ایران باید این میزان صادرات نفت را به چین داشته باشد تا در مقابل آن فاینانس پروژه های مسکن ایران اجرایی شود و در پاسخ به این سوال که آیا به نفع ایران خواهد بود یا چین، باید دید که در قبال این فاینانس چین قرار است نفت را به چه قیمتی از ایران بخرد و چند درصد تخفیف می خواهد.
طبق حافظه تاریخی همیشه چین در قبال فاینانس های خارجی به دنبال صادرات کالاهای خود با کشور طرف قرارداد هست، همانطوری که در قرارداد پروژه راه اندازی ۸ شرکت فولادی در پایان دولت دهم قرار بود ایران در قبال فاینانس چین حدود ۵۰ درصد از قطعات مورد نیاز این پروژه را از شرکت های چینی واردات کنند
موضوع دیگر این است که طبق حافظه تاریخی همیشه چین در قبال فاینانس های خارجی به دنبال صادرات کالاهای خود با کشور طرف قرارداد هست، همانطوری که در قرارداد پروژه راه اندازی ۸ شرکت فولادی در پایان دولت دهم قرار بود ایران در قبال فاینانس چین حدود ۵۰ درصد از قطعات مورد نیاز این پروژه را از شرکت های چینی واردات کنند، این در حالی بود که در همان زمان هم ایران می توانست تقریبا ۸۰ درصد از تجهیزات مورد نیاز کارخانه های فولاد را در داخل تامین کند، حالا مساله ای که در این فاینانس می تواند مورد توجه باشد این است که چینی ها در قبال فاینانس می خواهند چه کالاهایی به ایران صادرات کنند؟
هم اکنون به دلیل رکودی که در بخش مسکن ایران وجود دارد تقریبا بسیاری از واحدهای تولیدی با نیمی از ظرفیت کار می کنند و شرکت هایی هم که در سال های گذشته توانسته اند بازاری را در کشورهای منطقه بدست بیاورند بخشی از مصالح ساختمانی تولیدی خود را به کشورهای همسایه صادرات می کنند، حالا اگر قرار باشد که ایران ۲ میلیون مسکن اجتماعی در طول سه سال بسازد از چه روشی برای اجرای آن استفاده خواهد کرد، آیا با صنعتی سازی از مصالح پیش ساخته چینی استفاده خواهد شد یا اینکه انبوه سازی و با مصالح معمولی خواهد شد.
بنابراین همکاری ایران با چین برای ساخت ۲ میلیون مسکن اجتماعی هم می تواند به نفع ایران باشد و هم به نفع چین، اما این مساله به توافق دو جانبه بر می گردد که چه امتیازهایی در قبال این قرارداد لحاظ خواهد شد. اما با توجه به اینکه ایران تحریم است و نمی تواند نفت را راحت صادرات کند چین به دنبال این خواهد که حداقل ۲۰ درصد تخفیف در قبال آن بگیرد همانطوری که این سیاست در پیش نویس توافقنامه همکاری ۲۵ ساله با ایران پیشنهاد داده بود و از طرف دیگر صادرات مصالح ساختمانی چین برای این پروژه ها را در دستور کار قرار می دهد، بنابراین مسئولان باید نسبت به چگونگی توافق هوشیار باشند و منافع ملی و شرکت های تولیدکننده ایرانی مصالح ساختمانی را در نظر بگیرند.
نظر شما