به گزارش بازار به نقل از اتاق تهران، نایب‌رئیس اتاق بازرگانی تهران که سابقه اجرای پروژه‌هایی چون اکباتان و نواب را در کارنامه دارد و در عین حال نیز چندین کارخانه در صنایع سیمان و فولاد را راه‌اندازی کرده؛ به طوری که طی آن سال‌ها ظرفیت تولید سیمان کشور دو برابر رشد کرده و نه‌تنها کشور توانست نیاز داخلی خود به این خمیرمایه توسعه را تأمین کند، بلکه سال‌های متوالی به‌عنوان یکی از بزرگترین صادرکنندگان سیمان و کلینکر جهان لقب گرفته است، در گفت‌وگو با روابط عمومی اتاق تهران از اهمیت «زیرساخت‌ها» برای اجرای چنین طرحی می‌گوید.
محمد اتابک اعتقاد دارد که تولید مصالح قطعاً می‌تواند جوابگوی ساخت این تعداد مسکن در سال باشد اما نه در شرایطی که قطعی برق، نفس کارخانجات سیمان و فولاد را به شماره انداخته است. او عنوان کرد که اگر ضعف زیرساخت‌ها به‌ویژه در بخش تأمین انرژی (گاز و برق) برطرف نشود، احتمالاً اجرای این پروژه را با چالش مواجه می‌شود.
نایب‌رئیس اتاق تهران با بیان اینکه دولت سیزدهم با وعده ساخت سالانه یک میلیون واحد مسکن کار را شروع کرده و چنانچه این وعده تحقق یابد، آثار خوبی در جامعه بر جای خواهد گذاشت، ادامه داد: در سال‌های نه‌چندان دور سالانه بالغ بر ۸۰۰ هزار واحد مسکن تحویل داده می‌شد اما این روند، مدتی است که بسیار کُند شده و عرضه مسکن با کاهش جدی مواجه شده است.
به گزارش روابط عمومی اتاق تهران، او افزود: در حال حاضر تقاضا در این بازار به ویژه در بخش مسکن اولی‌ها بیش از میزان عرضه است. به طوری که فاصله میان تعداد مسکن مورد نیاز و تعداد مسکن موجود بسیار بالاست. بنابراین نیاز به تولید مسکن برای مسکن اولی‌ها امری مسجل است و جبران این فاصله، نیازمند تولید میزان قابل توجهی واحد مسکونی است. ضمن اینکه اگر این تولید صورت بگیرد، به عنوان بخش پیشران، بسیاری از بخش‌های اقتصادی کشور را به تکاپو وا می‌دارد. اما نکته‌ای که باید از سوی سیاستگذار مورد توجه بیشتری قرار گیرد این است که امکانات کشور تا چه حد اجازه ساخت یک میلیون واحد مسکونی را می‌دهد.
اتابک در ادامه با اشاره به اینکه در میان ملزومات مورد نیاز برای ساخت این تعداد مسکن، تأمین زمین در جایگاه نخست قرار می‌گیرد، ادامه داد: علاوه بر اینکه ممکن است اجرای این پروژه با کمبود زمین مواجه شود، اگر هزینه تأمین زمین در هزینه‌های اجرای این طرح، لحاظ نشود، امکان ساخت مسکن تا یک میلیون واحد کمرنگ خواهد شد. در واقع، تأمین زمین مورد نیاز این پروژه باید از محل منابع دولتی و با جانمایی دقیق و با در نظر گرفتن سهولت دسترسی به زیرساخت‌ها، صورت پذیرد.
نایب‌رئیس اتاق تهران در ادامه با اشاره به ظرفیت تأمین مصالح در کشور گفت: ظرفیت تولید سالیانه سیمان در کشور بالغ بر ۸۷ میلیون تن است و سیمان مورد نیاز برای اجرای این طرح از طرف وزیر راه و شهرسازی سالانه ۳۲ میلیون تن عنوان شده که این میزان قطعاً برای یکسال نیست و امکان مصرف این میزان سیمان در این پروژه در یکسال وجود ندارد. با فرض در نظر گرفتن ساخت واحدهای با میانگین ۷۰ الی ۸۰ متری و اجرای کامل یک میلیون واحد در یکسال، میزان سیمان مورد نیاز حداکثر ۲۰ میلیون تن است. حال آنکه، امکان تأمین سیمان مورد نیاز برای ساخت یک میلیون واحد به‌شرط تأمین سوخت و برق مورد نیاز کارخانجات وجود دارد.
او در بخش دیگری از سخنانش به امکان تأمین فولاد اشاره کرد و گفت: تولید فولاد خام در کشور بالغ بر ۳۰ میلیون تن در سال و محصولات فولادی اعم از تیرآهن و ورق‌های مختلف بالغ بر ۲۲ میلیون تن در سال است و از این میزان، حجم تولید مقاطع طویل نظیر میلگرد، تیرآهن و نبشی حداکثر ۱۲ میلیون تن است. در واقع با توجه به ظرفیت‌های نصب شده در کشور، امکان اینکه کارخانجات برای تأمین این کالاها تجهیز شوند وجود دارد آن هم باز به‌شرط تأمین انرژی مورد نیاز است. کاشی و سرامیک نیز از طریق واحدهای تولیدی داخلی امکان تأمین دارد.
او با تاکید بر اینکه وضعیت تولید مصالح در کشور، امکان ایجاد یک میلیون واحد مسکونی در سال را فراهم می‌کند، گفت: نکته حائز اهمیت آن است که اکنون توان اجرایی تحویل سالانه یک میلیون واحد مسکن در سال وجود ندارد؛ چرا که میانگین مدت ساخت مسکن در کشور بیش از یک سال است. بنابراین باید فکر کنیم که این میزان مصالح در طول دو سال مورد نیاز خواهد بود. در واقع، اگر ساخت یک میلیون واحد امسال آغاز شود، امکان تحویل آن در سال‌های آینده وجود خواهد داشت.
نایب رئیس اتاق تهران در بخش دیگری از سخنانش گفت: مساله دیگری که تحقق این هدف را با تهدید مواجه می‌کند، ضعف زیرساخت‌هاست. همان‌گونه که مشاهده کردیم، در تجربه مسکن مهر نیز زیرساخت‌ها در بسیاری از مناطق، پاسخگو نبود و امروز وضعیت زیرساخت‌ها نسبت به زمان آغاز پروژه مسکن مهر بدتر هم شده است. به عنوان نمونه، بسیاری از صنایع به دلیل عدم تامین برق کافی، قابلیت تولید خود بر اساس ظرفیت‌های موجود را از دست داده‌اند. به طوری که تولید فولاد نسبت به ظرفیت نصب شده، کاهش یافته و تولید سیمان نیز به‌همین سرنوشت دچار شده است. در واقع، چالش اصلی در پیشبرد ساخت یک میلیون واحد مسکن، زیرساخت‌ها خواهد بود.
او با اشاره به اینکه این تعداد مسکن حداقل، یک تا یک‌ونیم درصد به مصرف برق، گاز و آب کشور اضافه می‌کند، ادامه داد: ظرفیت تولید مصالح به میزان لازم برای این پروژه وجود دارد اما نه در شرایطی که برق کارخانجات فولاد و سیمان به کمتر از ۱۰ درصد دیماند یا مصرف عادی آنها کاهش پیدا کرده است. قطع برق کارخانجات فولاد و سیمان، تولید در این بخش‌ها را کاهش داده و منجر به افزایش قیمت این محصولات در بازار شده است. بنابراین در شرایطی که صنایع از تأمین انرژی محروم هستند، نباید انتظار داشته باشیم که مصالح مورد نیاز برای تولید این یک میلیون واحد را تأمین کنند.
محمد اتابک در ادامه از ضرورت ورود بخش خصوصی به حوزه اجرای این پروژه سخن گفت و افزود: زیرساخت‌ها و مدل تأمین مالی این پروژه باید به‌گونه‌ای طراحی شود که برای اکثریت مردم که در حال حاضر با کاهش قدرت خرید مواجه هستند، امکان‌پذیر باشد و چنانچه زیرساخت و زمین را دولت تأمین نکند، امکان مشارکت مخاطبان اصلی و عامه مردم محدود می‌شود.
او گفت: در کارنامه پروژه‌های بزرگ اجراشده، سیاستگذاری با دولت بود اما ۹۰ درصد اجرای پروژه توسط بخش خصوصی انجام می‌گرفت. بنابراین اگر سیاستگذاری صحیحی صورت گیرد، کشور توانایی انجام چنین پروژه‌ای را داراست. من خوشبین هستم که با ساخت واحدهای مسکن کوچک‌مقیاس و مهندسی شده که مسایل اقلیمی و فرهنگی را نیز مورد توجه قرار داده، بخشی از کمبود مسکن در کشور جبران شود و در سایه اجرای این پروژه، اشتغال و رونق ایجاد شود. در این زمینه باید از اقدامات شعاری پرهیز شود و با برنامه‌ریزی صحیح و درس گرفتن از تجربیات گذشته، انشالله برای مردم قدم مفیدی برداشته شود.
نظر شما