دولت جدید چه برنامه‌ای برای بازار ارز دارد؟

به گزارش بازار به نقل از ایبنا، بازار ارز طی هفته های گذشته با افت و خیزهایی مواجه شد به طوری که درست ۵ روز بعد از مراسم تحلیف رئیس جمهور جدید، نرخ دلار از نرخ ۲۵ هزار و ۸۰۰ تومان وارد کانال بالاتر شد و به ۲۶ هزار و ۴۰۰ رسید. پس از آن هم شاهد افت و خیز نرخ ها بودیم که به اعتقاد برخی کارشناسان اظهارات مسئولان جدید سیگنال هایی به بازار داد و منجر به افزایش قیمت ها و ایجاد نوسان در بازار شد.

هرچند دلار قله ۲۸ هزار تومانی را نیز فتح کرده بود، اما از روز دوشنبه هفته گذشته شروع به نوسانات کاهشی کرد که البته دوباره پس از آن روند صعودی را در پیش گرفت. به گفته برخی از کارشناسان، اولین واکنش ابراهیم رییسی؛ رییس دولت سیزدهم به نرخ ارز از مهم‌ترین عواملی بوده که در نوسان کاهشی قیمت دلار در روزهای اخیر نقش داشته است.

رییس جمهور جدید ابتدای هفته دستور داد که وزرای اقتصادی باید قیمت ارز را کنترل کنند و این در حالی است که امیر عبدالهیان، وزیر امور خارجه به تازگی اعلام کرد که «دو تا سه ماه زمان می برد که دولت جدید مستقر شود و برنامه‌ریزی برای هرگونه تصمیم داشته باشد.» در نتیجه به نظر می رسد تا حدودی نگاه دولت رییسی برای کنترل بازار ارز، به داخل باشد و همچنان زمزمه هایی به گوش می رسد که تصمیم دارد و می خواهد از طریق رونق بازار سرمایه، نقدینگی را به سمت بورس سوق دهد تا با این اتفاق بازار ارز را نیز کنترل کند.

نکته بعدی اما در خصوص انتظارات بازار است و دولت در این زمینه باید برنامه های تاثیرگذار خود بر عملکرد بازار ارز را ارائه کند. با نوسان نرخ ها، در این شرایط کسانی که دلار دارند به دلیل ترس از ریزش قیمت، دلارهای خود را وارد بازار می کنند و در این صورت افزایش عرضه، قیمت را کاهشی خواهد کرد.

به هر حال، دولت باید به زودی برنامه مشخصی برای کنترل و ساماندهی نرخ ها ارائه دهد تا بازار از شرایط ابهام خارج شود. ضمن اینکه سیاست های ارزی نیازمند اصلاحات جدی و هوشمندانه است که باید تیم اقتصادی دولت سریعا نسبت به آن اقدام کند.

از سوی دیگر برخی انتظارات حول محور حذف دلار ۴۲۰۰ تومانی می چرخد و بسیاری بر این عقیده اند که باید نظام چند نرخی ارز در این دولت یکبار برای همیشه از میان برداشته شود و ارز تک نرخی در اقتصاد را نهادینه کنیم. چرا که منشاء بسیاری از رانت ها و فسادهای اقتصادی برای مملکت و از همه مهم تر فعالان اقتصادی است که قدرت پیش بینی و برنامه ریزی را از آنها سلب کرده است.