بازار؛ گروه آب و انرژی: «۳۰ هزار مگاوات به ظرفیت نیروگاهی کشور در دولت سیزدهم افزوده می شود.» این جدیدترین وعده وزیر پیشنهادی ابراهیم رییسی برای ساختمان نیایش است. بر اساس آنچه علی اکبر محرابیان در برنامه های پیشنهادی خود آورده است در طول دولت سیزدهم ۱۰ هزار مگاوات به ظرفیت نیروگاه های تجدید پذیر و ۲۰ هزار مگاوات به ظرفیت سایر نیروگاه های کشور افزوده خواهد شد. او البته تمام برنامه های خود را روی افزایش تولید بنا نکرده و از مدیریت ۱۰ هزار مگاوات مصرف تا سال ۱۴۰۴ خبر داده است.
وزیر پیشنهادی نیرو همچنین وعده داده که در صورت گرفتن رای اعتماد میزان بهره وری نیروگاه های کشور را به حدود ۴۱.۵ درصد افزایش می دهد. اینها تنها بخشی از وعده های محرابیان است که علیرضا کلاهی صمدی عضو اتاق بازرگانی ایران تحقق آنها کمی بعید می داند.
کلاهی به خبرگزاری بازار می گوید: ایجاد هر هزار مگاوات ظرفیت جدید نیروگاه های حرارتی حدود ۵۰۰ میلیون یورو سرمایه گذاری جدید نیاز دارد که البته با احتساب هزینه های لازم برای انتقال و توزیع برق در شبکه این عدد به یک هزار یورو می رسد. همچنین تولید و توزیع هر مگاوات از انرژی خورشیدی هم بر اساس قیمت های روز جهان حدود ۱.۲ میلیارد یورو سرمایه جدید نیاز داد.
او می گوید: به دلیل کمبود منابع مالی و کسری شدید بودجه امکان ساخت نیروگاه توسط دولت وجود ندارد. از طرفی اقتصاد یارانه ای انرژی هم مانع حضور سرمایه گذار بخش خصوصی در این صنعت شده است.
کلاهی صمدی که راه نجات صنعت برق را توسعه مزارع استخراج رمز ارز و کسب درآمد از محل فرش برق به فعالین این صنعت می داند، ادامه داد : وزارت نیرو می توانست از فروش برق ارزان ساعت های غیر پیک به ماینینگ ها سالانه بین ۱۸ تا ۱۹ هزار میلیارد تومان درآمد کسب کند که عدد خیلی بالایی است و از این محل منابع لازم برای پرداخت بدهی و البته افزایش راندمان و توسعه ظرفیت نیروگاهی تامین کند.
متن کامل گفتگوی خبرگزاری «بازار» با «علیرضا کلاهی صمدی» عضو اتاق بازرگانی تهران و ایران و کارشناس صنعت برق را در ادامه می خوانید:
هر یک مگاوات ظرفیت جدید تولید و توزیع برق در نیروگاه های حرارتی به حدود یک میلیارد یورو و نیروگاه های تجدید پذیر به حدود ۱.۲ میلیارد یورو سرمایه گذاری جدید نیاز دارد
* بر اساس هدف گذاری صورت گرفته در برنامه ششم توسعه قرار بوده که تا سال ۱۴۰۰ حدود ۵ هزار مگاوات به ظرفیت نیروگاه های تجدید پذیر کشور افزوده شود. اما حالا میزان ظرفیت ایجاد شده در این بخش تنها ۸۵۰ مگاوات یعنی کمتر از ۲۰ درصد اهداف تعیین شده محقق شده است. در شرایطی وعده دولت سیزدهم در خصوص ایجاد ۱۰ هزار مگاوات ظرفیت تولید برق توسط تجدید پذیرها چقدر شدنی است؟
هم اکنون توسعه نیروگاه های تجدید پذیر در کل دنیا بدون پرداخت یارانه از سوی دولت ها اقتصادی شده اند. اما داستان در کشور ما کاملا متفاوت با دنیاست. هزینه توسعه تجدید پذیرها بالاست در حالیکه هزینه های عملیاتی(درآمد حاصل از آن) بسیار پایین است. این در حالی است که در کشور ما سرمایه گران بوده و عملا بدون پرداخت یارانه سرمایه گذاری در این بخش توجیه پذیر نیست.
ایجاد زیرساخت های لازم برای انتقال و توزیع هر مگاوات ظرفیت جدید برق هم خود ۵۰۰ میلیون یورو هرینه می برد. با احتساب هر مگاوات ظرفیت جدید نیروگاه های حرارتی و توزیع آن تقریبا یک میلیارد یورو آب می خورد
*ایجاد ۲۰ هزار مگاوات ظرفیت نیروگاهی به چه میزان سرمایه گذاری جدید نیاز دارد؟
در حال حاضر هر یک هزار مگاوات ظرفیت جدید نیروگاه حرارتی حدود ۵۰۰ میلیون یورو سرمایه گذاری نیاز دارد. البته ایجاد زیرساخت های لازم برای انتقال و توزیع هر مگاوات ظرفیت جدید برق هم خود ۵۰۰ میلیون یورو هرینه می برد. با احتساب هر هزار مگاوات ظرفیت جدید نیروگاه های حرارتی و توزیع آن تقریبا یک میلیارد یورو آب می خورد. به عبارت دیگر تحقق چنین وعده ای دست کم ۲۰ میلیارد یورو سرمایه گذاری نیاز دارد که دولت به هیچ وجه قادر به تامین آن نیست. از طرفی به دلیل قیمت گذاری دستوری و اقتصاد یارانه ای انرژی ورود به این صنعت هیچ توجیه اقتصادی برای بخش خصوصی ندارد.
*نیروگاه های تجدید پذیر چطور؟ به عنوان مثال ساخت ۱۰ هزار مگاوات نیروگاه خورشیدی چقدر آب می خورد؟
هر یک مگاوات ظرفیت نیروگاه خورشیدی که در کشور ایجاد شود حدود ۷۰۰ میلیون یورو سرمایه گذاری جدید نیاز دارد. در این بخش هم هزینه های زیرساختی توزیع و انتقال هم به ازای هر مگاوات ۵۰۰ میلیون یورو است. به عبارت دیگر تحقق این وعده آقای محرابیان هم حدود ۱۲ هزار مگاوات سرمایه گذاری جدید نیاز دارد.
می توانستیم امروز ۳ هزار مگاوات ظرفیت ماینینگ در کشور داشته باشیم و وزارت نیرو هم از محل فروش برق به این صنعت سالانه بین ۱۸ تا ۱۹ هزار میلیارد تومان درآمد داشته باشد
*بر اساس آخرین آمار اعلامی حدود ۱۰ هزار مگاوات کسری در کشور ما وجود دارد. با توجه مشکلاتی که اقتصاد انرژی در ایران با آن مواجه است، چطور می توان از تشدید این بحران در سال های گذشته جلوگیری کرد و نوعی تعادل بین تولید و مصرف ایجاد کرد؟
حل بحران برق یک راه حل دارد و آن هم توسعه رمز ارزهاست. یکی از بزرگترین اشتباهات اردکانیان وزیر نیروی دولت دوازدهم برخورد غلط با این صنعت بود. به دلیل رفتارهای اشتباه بسیاری از سرمایه گذاران از ایران فرار کردند و بخش زیادی هم به صورت زیر زمینی به فعالیت خود ادامه دادند. این در حالی بود که ما پیشنهاد کرده بودیم که وزارت نیرو برق رمز ارزها را به قیمت صنایع پر مصرف تامین کند.
اگر پیشنهاد ما عملیاتی شده بود ما امروز می توانستیم ۳ هزار مگاوات ظرفیت ماینینگ در کشور داشته باشیم و وزارت نیرو هم از محل فروش برق به این صنعت (بر اساس متوسط قیمت حدود ۸۰۰ تومان به ازای هر کیلو وات و ۳۲۰ روز کاری) سالانه بین ۱۸ تا ۱۹ هزار میلیارد تومان درآمد داشته باشد. از محل این درآمد خیلی راحت می توانست که بدهی خود را به پیمانکاران صنعت برق را پرداخت کرده، برق را به قیمت مناسب تری از سرمایه گذاران این بخش خریداری کرده و ظرفیت تولید برق در کشور را توسعه دهد.
* اما درشرایطی که به دلیل کمبود ظرفیت تولید و نیروگاه سازی امکان تامین برق مشترکین خانگی و بخش هایی همچون بخش بهداشت و درمان وجود ندارد، تامین برق مزارع استخراج رمز ارزها چندان منطقی به نظر نمی رسد؟
بر اساس قانون وزارت نیرو اجازه قطع صنایعی مثل فولاد و سیمان را ندارد چرا که این کار به این صنایع آسیب زده و موجب خسارت آنها می شود. (هرچند که هم اکنون این کار را انجام می دهد.) اما در صنعت ماینینگ این امکان وجود داردکه وزارت نیرو از برق ارزان قیمت ساعت های غیر پیک استفاده کند و هیچ مشکلی هم پیش نیاید. بر اساس برآوردهای صورت گرفته سالانه کلا ۳۰ روز اوج بار مصرف برق و چیزی حدود ۴۰۰ الی ۷۰۰ مگاوات پیک مصرف و شرایط بحرانی تامین برق داریم. وزارت نیرو خیلی راحت می تواند برق مزارع را در این ساعت ها قطع کند و در مقابل در ساعت های غیر پیک که عملا مازاد ظرفیت تولید حدود ۵۸ هزار مگاواتی برق که اتفاقا به هدر می رود، را در اختیار این مزارع قرار دهد.
نظر شما