حسن محقق؛ بازار: بعد از تغییر سیاست‌های ارزی در سال ۱۳۹۷ و خروج دو تولیدکننده بزرگ لوازم‌خانگی کره‌ای از کشور، بازار لوازم‌خانگی دستخوش تغییرات جدی شد.خروج این دو تولیدکننده موجب شد تا بازار با کاهش جدی عرضه روبرو شده و لذا توازن عرضه و تقاضا به هم بخورد.
اگر بخواهیم بررسی منطقی و عقلانی بر روی قیمت لوازم‌خانگی داشته باشیم نباید تنها به نوسان قیمت دلار بسنده کرد بلکه باید عوامل تأثیرگذار بر قیمت تمام‌شده کالا را ابتدا بررسی کرد.
به‌طور مثال عواملی ازجمله سرمایه‌گذاری اولیه، تأمین مواد اولیه مانند فولاد، مس و مواد پتروشیمی، تأمین قطعات موردنیاز از داخل یا خارج و هزینه‌های جاری دیگر مانند بیمه، مالیات و حقوق کارکنان بر روی قیمت نهایی کالا تأثیرگذار است.
یکی از مشکلات اصلی صنعت لوازم‌خانگی افزایش قیمت مواد اولیه در داخل کشور است به‌گونه‌ای که فولاد و مواد پتروشیمی هرروز دچار نوسان و افزایش قیمت می‌شوند مخصوصاً از زمانی که فولاد در بورس عرضه می‌شود هرروز قیمتش متفاوت بوده و کارخانه‌داران صنعت لوازم‌خانگی بیشترین ضرر را می‌کنند. دلیلش نیز این است که سرمایه هیچ‌کدام از ما به حالت اولیه برنمی‌گردد و روزبه‌روز نیز این افزایش قیمت بیشتر می‌شود.
قیمت لوازم‌خانگی همچنین به فاکتورهای دیگری مانند تیراژ و درصد سود تولیدکننده و فروشنده وابسته است لذا اگر در کنار این عوامل به مسیری که تولیدکنندگان برای تأمین مواد اولیه و قطعات و همچنین تأمین نقدینگی طی می‌کنند توجه کنید می‌بینید هم‌زمان با تأثیر افزایش نرخ دلار بر مواد اولیه و قطعات، این مسیر برای تولیدکننده لوازم‌خانگی پیچیده‌تر و پردست‌اندازتر شده است.
افزایش تولید بی‌تأثیر در کاهش قیمت
در حال حاضر تمامی کارخانه‌های لوازم‌خانگی با افزایش تولید افزون بر ۱۰ درصد روبرو بوده‌اند و باوجوداینکه قدرت خرید مردم کاهش‌یافته است اما مشاهده می‌کنید که قیمت لوازم‌خانگی اما هنوز کاهشی نداشته است.
متأسفانه یکی دیگر از مشکلاتی که بر سر راه تولید و قیمت وجود دارد انسداد مرزها و تحریم‌های ظالمانه است که اجازه واردات بسیاری از قطعات را نمی‌دهد.
در کنار این تحریم‌ها حالا شما بروکراسی بلندبالا از ثبت سفارش در وزارتخانه مربوطه تا ثبت در سامانه‌های مختلف را بگیرید تا برسید به هفت‌خوان بانک‌ها برای گشایش اعتبار که همگی این‌ها در خط تولید وقفه ایجاد می‌کند و خواب سرمایه را افزایش می‌دهد.
کاهش دلار در طول یک الی دو ماه تأثیر چندانی در قیمت تمام‌شده لوازم‌خانگی ندارد چون پروسه‌ای که برای خرید و ترخیص کالا و همچنین آزادسازی آن از گمرک وجود دارد لذا حداقل باید چندین ماه و حتی تا یک سال شاهد ثبات نرخ دلار در بازار باشیم تا این ثبات به خط تولید و قیمت لوازم‌خانگی نیز منتقل شود.
در حال حاضر به دلیل اینکه قدرت خرید مردم بسیار تنزل یافته لذا امکان نوسازی و یا جایگزینی لوازم‌خانگی توسط خریدار امکان‌پذیر نیست از همین رو ازآنجاکه تولیدکننده ما با این‌همه مشکلات ازجمله پروسه طولانی تأمین مواد اولیه و گرانی مواد اولیه روبروست لذا موجب می‌شود تا قیمت تمام‌شده افزایش یابد.
در همین راستا فروشندگان برای جبران فروش ناچارند به روش‌های مختلف ازجمله فروش اقساطی و یا سود کمتر و یا ارائه تسهیلات توسط بانک‌ها روی آورده تا شاید بدین‌وسیله بتوانند کالایشان را به فروش برسانند.
گفتنی است تولیدکنندگان نیز در حال حاضر شرایط خوبی ندارند و لذا آن‌ها نیز مجبورند به شرایط خریداران و شبکه توزیع به گونه‌های مختلف تن دهند و با تخفیف‌ها و یا شرایط واگذاری چرخ کارخانه را در گردش نگاه‌دارند.
اما در خصوص این پرسش که آیا می‌توان به کاهش قیمت لوازم‌خانگی امیدوار بود یا خیر باید عرض کنم تنها چشم دوختن به تابلوی نوسان دلار کارساز نیست و در این راستا اگر مواد اولیه داخلی مانند فولاد، مس و مواد پتروشیمی کاهش یابد می‌توان به کاهش قیمت دلار امیدوار بود.
متأسفانه گرانی مواد اولیه و نوسان قیمت‌ها معادله تهیه مواد اولیه را عوض کرده یعنی اگر تا قبل از این تولیدکننده مواد اولیه موردنیازش را خریداری می‌کرد و پس از تولید و حتی فروش محصول نسبت به پرداخت پول مواد اولیه اقدام می‌کرد اما در حال حاضر تولیدکننده مجبور است که ابتدا هزینه مواد اولیه را پرداخت کرده و به‌اندازه ۴ الی ۶ ماه ذخیره تولید این مواد را در انبار ذخیره‌سازی کند که همه این مشکلات بر روی قیمت تمام‌شده تأثیر مستقیم دارد.
به‌عنوان سخن پایانی باید عرض کنم تنها با صدور بخش‌نامه توسط ستاد تنظیم بازار نمی‌توان قیمت را ثابت نگاه داشت یا از افزایش‌ها جلوگیری کرد بلکه باید روی قیمت مواد اولیه نظارت و این بخش را ساماندهی کرد و فقط در همین صورت می‌توان امیدوار به بهبود اوضاع بود.
نظر شما