فاطمه محمدی پور؛ بازار: سایت بانک جهانی اخیرا مقاله ای با عنوان «آسیب بحران آب و هوا بر مردم منطقه آمریکای لاتین و کارائیب» با قلم «کارلوس فیلیپ» منتشر نموده است. ترجمه متن مقاله در ادامه آمده است.
بحران آب و هوا، مانند بحران COVID-۱۹، بیشترین آسیب را به آسیب پذیرترین مردم منطقه آمریکای لاتین و کارائیب وارد می کند. فقط از منظر پدیده مهاجرت، تا سال ۲۰۵۰ حدود ۱۷ میلیون پناهنده آب و هوایی در سراسر منطقه وجود خواهد داشت زیرا سیستم های معیشتی مردم این منطقه به طور فزاینده ای در اثر تغییر اقلیم به خطر می افتد. بحران های همه گیر و بحران های اقلیمی نابرابری های اساسی و عملکرد اقتصادی ضعیف را بزرگتر می کنند. همانطور که اکنون کشورها به دنبال بهبودی بیماری همه گیر COVID-۱۹ هستند باید توجه جدی به بحران آب و هوایی داشته باشند و آن را نیز در اولویت قرار دهند.
در حال حاضر، اکثر اقتصادهای منطقه آمریکای لاتین با دو چالش عمده روبرو هستند: بهبودی از یک رکود اقتصادی شدید ضمن پرداختن به تحولات لازم برای رشد فراگیر و توسعه پایدار که راهی برای برون رفت از فقر برای همه فراهم می کند. برنامه های بازیابی COVID-۱۹ که اولویت آن بر بهره وری، شمول و انعطاف پذیری است، منجر به رقابت و نوآوری بیشتر و اعتماد به نفس در دولت و نهادها می شوند. این امر به کشورهای منطقه آمریکای لاتین و کارائیب جهت مبارزه با COVID-۱۹ و تغییرات آب و هوایی و کمک به بازسازی قرارداد اجتماعی که برای تسریع در کاهش فقر و شکوفایی مشترک مهم است، کمک می کند.
انرژی پاک و حمل و نقل پاک بخشهای اصلی در دستور کار منطقه برای بازسازی بهتر است. اگرچه آمریکای لاتین در حال حاضر بیشتر برق خود را از منابع تجدید پذیر تولید می کند، اما تولید برق؛ به طور فزاینده ای در برابر تنوع ناشی از تغییرات آب و هوایی آسیب پذیر است و مقابله با افزایش تقاضا که با کاهش بحران COVID انتظار می رود، به طور فزاینده ای دشوار خواهد بود.
در صورت عبور از موانع نظارتی و قراردادی، اکنون شرکت ها در زمینه انرژی های تجدیدپذیر سنتی به ویژه باد و خورشیدی، در بسیاری از کشورها رقابت می کنند. سرمایه گذاری در زمینه بهره وری انرژی در ساختمان ها می تواند باعث کاهش اثر کربن شود و در عین حال مشاغل کم مهارت زیادی را در هنگام مقاوم سازی ساختمان ایجاد کند.
در قسمت حمل و نقل، تمرکز مجدد بر حمل و نقل عمومی باید یک اولویت باشد. طراحی شهرها برای جلوگیری از پراکندگی و تشویق توسعه شهری در اطراف محورهای ترانزیتی مانند ایستگاه های مترو و اتوبوس، به کاهش تقاضا برای حمل و نقل با وسیله شخصی کمک می کند و باید با حمل و نقل سریع و مترو ارزان قیمت با اتوبوس همراه باشد و از وسایل نقلیه الکتریکی استفاده شود. سپس سازگاری و ایجاد انعطاف پذیری در برابر تغییرات آب و هوایی می تواند مزایای اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی قابل توجهی ایجاد کند، قفل رشد اقتصادی و اشتغال را باز کند و سرمایه طبیعی ایجاد کند.
به عنوان مثال، سرمایه گذاری در زیرساخت های سازگاری مانند جاده های ضد تغییرات آب و هوا و مسکن های مقاوم در برابر آب و هوا میتواند اثرات مثبت فوری بر اشتغال مرتبط با ساخت و ساز داشته باشد حتی اگر این مهم باعث مقاومت طولانی مدت خانواده ها شود. پیش بینی می شود به ازای هر یک میلیون دلار سرمایه گذاری در بخش ساخت و ساز، نزدیک به ۲۰۰ شغل در بولیوی، ۱۳۰ شغل در نیکاراگوئه و ۱۲۰ شغل در هندوراس ایجاد می شود. بر اساس گزارش اخیر موسسه منابع جهانی و اقتصاد اقلیم جدید، حرکت به سمت یک اقتصاد کم کربن و پایدار می تواند ۵۳۵ میلیارد دلار به تولید ناخالص داخلی برزیل تا سال ۲۰۳۰ اضافه کند. مسیرهای کم کربن به معنای به خطر انداختن نتایج توسعه، ثبات اقتصادی کلان یا پایداری بدهی نیست.
باید گفت وضعیت مالی دشوار مردم در منطقه می تواند یک چالش برای اقدامات آب و هوایی باشد اما این مهم می تواند انگیزه ای برای تغییر مسیر برنامه هایی باشد که از استفاده ناپایدار از منابع طبیعی یا مسیرهای متمرکز بر کربن پشتیبانی می کنند و کشورها را در بهره وری پایین قرار می دهند و از رقابت می کاهند. تغییر مسیر ۲۴۰ میلیارد دلار یارانه سوخت سالانه در منطقه می تواند فضا را برای سرمایه گذاری در انرژی پاک و حمل و نقل پاک برای انتقال منطقه به آینده با کربن کم باز کند.
به همین دلیل است که چندین کشور در منطقه، برنامه های بهبودی COVID-۱۹ را با برنامه های تغییر آب و هوا و توسعه انعطاف پذیر فراگیر در نظر گرفته اند. کلمبیا از رشد انرژی پاک و اقتصاد زیستی حمایت می کند. شیلی پیش از این اعلام کرده بود که ۳۰٪ از منابع اضافی را برای سرمایه گذاری در بازیابی اقتصاد تحت تاثیر COVID-۱۹ و برای پروژه های پایدار و سبز استفاده می کند. بانک جهانی ۶.۶ میلیون دلار برای تأمین بودجه پاسخ اضطراری دومنیکا، با تمرکز بر افزایش ظرفیت سیستم بهداشتی و تقویت امنیت غذایی، تغییرات آب و هوایی و بهبود اقتصادی فوری تأیید کرده است. این نهاد جهت کاهش تأثیر اقتصادی و اجتماعی شیوع بیماری همه گیر COVID-۱۹ از اروگوئه با ۴۰۰ میلیون دلار بودجه حمایت نموده و پایه های بهبود اقتصادی قوی و مقاوم را بنا نهاده است. این کمک پاسخی مهم به بیماری همه گیر COVID-۱۹ بود که همزمان با خشکسالی شدید و تاثیر آن بر تولید محصولات کشاورزی در اروگوئه رخ داد.
درست مانند بیماری COVID-۱۹، تغییرات آب و هوایی نیز امنیت عمومی و سعادت را در سراسر منطقه تضعیف کرده است. مبارزه با هر دو با هم کلید بازسازی بهتر منطقه آمریکای لاتین و کارائیب است.
نظر شما