سید غلامرضا میر مسعودی در گفتگو با خبرنگار بازار، ضمن پاسخ به این پرسش که مهم‌ترین موانع سرمایه‌گذاری در استان سمنان چیست؟ بیان کرد: بدون هیچ شکی بدانید که بروکراسی اداری مهم‌ترین و اولین مانع سرمایه‌گذاری در استان است.
وی بابیان اینکه اگر از من بپرسند پنج مورد از مهم‌ترین موانع سرمایه‌گذاری در استان سمنان چیست؟ می‌گویم بروکراسی اداری، بروکراسی اداری، بروکراسی اداری، فقدان تفکر جذب سرمایه‌گذاری و عدم داشتن برنامه و چشم‌انداز، افزود: این مشکلات اندر بزرگ هستند که مسائل مالی اصلاً در مقابلشان به‌حساب نمی‌آیند.
این سرمایه‌گذار و فعال اقتصادی ادامه می‌دهد: فرض کنید شخصی ۱۰ میلیارد تومان به سمنان آورده تا در یک کارخانه مثلاً لبنیات سرمایه‌گذاری کند این فرد از زمانی که وارد صمت و یا استانداری می‌شود تا زمانی که ماشینش را در کارخانه پارک کند باید ۴۵ روز تمام معطل شود حال فکر کنید اگر بجای سرمایه‌گذاری پولش را در بانک می‌گذاشت در همین ۴۵ روز چقدر بر روی ۱۰ میلیارد تومان پولش می‌آمد؟
میر مسعودی بابیان اینکه در مرکز استان شرایط بهتر است اما در شهرستان‌ها به دلیل نداشتن اختیارات توسط مدیران شهرستانی متأسفانه این امر بیشتر دیده می‌شود، افزود: مدیران شهرستانی به‌اندازه یک کارشناس ساده در اداره کل هم اختیار ندارند.
وی می‌افزاید: شما اگر بخواهید فقط استعلام یک زمین برای ساخت کارخانه را برای آب، برق، تلفن، گاز و ... بگیرید غیرممکن است یک ماهی معطل نشوید زیرا مدیران شهرستانی کمترین اختیار رادارند و یا اگر اختیار دارند معمولاً مجدداً از سمنان کسب تکلیف می‌کنند زیرا احتیاط می‌کنند که برای خود و میزشان خطری ایجاد نشود این روند باعث بروکراسی زیاد اداری می‌شود.
این سرمایه‌گذار که بیشتر در حوزه صنعت مشغول است، ادامه داد: وقتی سرمایه‌گذاران با این شرایط روبرو شوند قطعاً ناامید می‌شوند و از یک‌سو مدام برای تحقق اقتصاد مقاومتی، رونق و جهش تولید صحبت می‌کنیم از سوی دیگر سنگ‌اندازی جلوی پای سرمایه‌گذاران می‌کنیم و این البته نادرست است.
میرمسعودی با بیان اینکه بروکراسی اداری از پیش روی مردم متقاضی فعالیت و حضور در عرصه اقتصادی برداشته شود، گفت: دومین موضوعی که در استان سمنان به وضوح دیده می شود این است که اصلاً نقشه راهی برای سرمایه گذاری وجود ندارد.
وی گفت: به عبارت دیگر نه پکیج های سرمایه گذاری موجود است، نه گروه های رایزن سرمایه گذاری و اقتصادی هستند که سرمایه گذار را هدایت و راهنمایی کنند و نه اصلا معلوم است مزیت های هر بخش و منطقه چیستند؟ هنوز برای مثال نمی دانیم شهرستان شاهرود یا دامغان کشاورزی است یا معدنی یا گردشگری؟ اگر از خود فرمانداران این شهرستان ها هم بپرسیم که یک شاخصه سرمایه گذاری در شهرستان ها چیست نمی دانند چون اصلا کار علمی و تخصصی روی این مورد صورت نگرفته است.
این فعال اقتصادی می گوید: برند سازی محصولات اصلا در استان سمنان مد نظر نبوده است برای مثال سیب دماوند، زیره کرمان و ... نام های آشنایی هستند اما به واقع شاهرود را می شود با چه محصولی شناخت ؟ این نشان می دهد که به هیچ وجه کار عملی درست و علمی صورت نگرفته که بدانیم وقتی سرمایه گذار می آید به او چه پیشنهاد دهیم.
نظر شما