بازار؛ گروه بین الملل: «بروس نیمایر»، معاون استراتژی و پایداری شرکت شورون به رویترز گفت: پالایشگاه‌های ما در حال اتمام هستند. هفته گذشته هفته ای بود که به نظر می رسید شکافی در میان رهبران سیاسی جهانی در مورد دستور کار انتقال انرژی باورنکردنی ایجاد شده است. این در واقع شکافی است که بار دیگر به ما نشان می‌دهد نخبگان سیاسی که مجبور نیستند عواقب اقدامات سیاستی خود را متحمل شوند، طبقه اشتباهی از مردم هستند که مسئول تصمیم‌گیری‌های مرتبط با انرژی برای توده‌ها هستند.
در حالی که «جو بایدن»، رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا از شرکت‌های بزرگ پالایشگاهی ایالات متحده می‌خواست تا پیشنهاداتی را در مورد چگونگی افزایش سریع تولید بنزین داخلی در این هفته ارائه دهند، آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل، چنین اقداماتی را به شدت مورد انتقاد قرار داد و هر گونه سرمایه‌گذاری بیشتر در نفت و گاز را «توهم‌آمیز» خواند. گوترش در سخنرانی در اجلاس جهانی اتریش در وین گفت که تنها راه درمان بحران بزرگ انرژی کنونی جهان، سرمایه‌گذاری تریلیون‌ها دلار در یارانه‌های دولتی برای صنایع تجدیدپذیر است.
او گفت: بحران انرژی که با جنگ در اوکراین تشدید شد، وابستگی به سوخت‌های فسیلی توسط اقتصادهای بزرگ را نشان داد. جنگ یک درس بد را تقویت کرده است: ترکیب انرژی ما شکسته شده است. اگر در گذشته سرمایه‌گذاری هنگفتی روی انرژی‌های تجدیدپذیر انجام می‌دادیم، اکنون نباید به شدت در معرض بی‌ثباتی بازارهای سوخت‌های فسیلی باشیم. این سخنان از سوی یکی از رهبران سیاسی بین‌المللی که تصمیمات سیاست انرژی را اتخاذ کرده‌اند و ایالات متحده، اروپا و بسیاری از کشورهای جهان را وارد شدیدترین بحران انرژی در دوران مدرن کرده‌اند، بسیار قابل پیش‌بینی است و در مواجهه با تصمیم بایدن مبنی بر درخواست برای افزایش بنزین داخلی به بازار ایالات متحده آمریکا بلندپروازانه است.
البته نه اینکه بایدن در تمام مدت سوار قطار انتقال انرژی نبوده باشد. این فرد در واقع همان رئیس جمهوری است که همین چند هفته پیش به مصرف کنندگانی که از قیمت های بالای بنزین در پمپ گله مند بودند توصیه کرد از وضعیت خود سپاسگزار باشند، زیرا او و سایر جهان گرایان تنها بخشی ضروری از انتقال انرژی هستند. تصمیم گیرندگان در تلاش برای اثرگذاری هستند. وقتی نوبت به قیمت گاز می‌رسد، ما در حال عبور از یک گذار باورنکردنی هستیم که وقتی تمام شد، قوی‌تر خواهیم شد و جهان قوی‌تر و کمتر به سوخت‌های فسیلی متکی خواهد شد.
اما تولیدکنندگان سوخت و پتروشیمی آمریکا اشاره می‌کنند که در دنیای واقعی آزاردهنده، انجام امور در تجارت پالایش چندان ساده نیستند. ظرفیت از دست رفته را نمی توان با چرخاندن سوئیچ بازیابی کرد. باید گفت بیش از نیمی از ظرفیت پالایشی از دست رفته در ایالات متحده طی دو سال گذشته در حال انتقال به تولید سوخت تجدیدپذیر تمام وقت است یا در حال برچیده شدن است. حتی اگر اینطور نبود، بازگشایی یک پالایشگاه یک تلاش بزرگ است. بازرسی ماشین آلات و اخذ مجوزهای عملیاتی لازم به زمان قابل توجهی نیاز دارد. کارکنان باید دوباره جمع شوند و یا استخدام شوند و آموزش ببینند و خود تسهیلات نیاز به ادغام مجدد با زنجیره تامین دارند. شروع مجدد فرضی یک پروژه سریع نیست و سرمایه گذاری نمی تواند بر اساس داده های کوتاه مدت باشد.
علیرغم نرخ بهره برداری بالا، هیچ شرکت بزرگی در حال حاضر برنامه ریزی برای ساخت یک پالایشگاه جدید در ایالات متحده ندارد. فاکس بیزینس به نقل از مایک ویرث، مدیر عامل شورون گفته است که او انتظار ندارد هرگز پالایشگاه نفت دیگری در ایالات متحده ساخته شود و از دهه 1970 تاکنون هیچ پالایشگاهی در این کشور ساخته نشده است.
وی در این باره تصریح کرد: با رفع موانع واحدهای موجود با سرمایه گذاری در پالایشگاه های موجود، ظرفیت اضافه می شود. اما آنچه در دو سال گذشته دیده‌ایم تعطیلی است. ما شاهد بسته شدن پالایشگاه‌ها بوده‌ایم. ما شاهد کاهش واحدها هستیم. ما شاهد تغییر کاربری پالایشگاه‌ها برای تبدیل شدن به پالایشگاه‌های زیستی بوده‌ایم و ما در جهانی زندگی می‌کنیم که در آن سیاست، سیاست اعلام شده دولت ایالات متحده کاهش تقاضا برای محصولاتی است که پالایشگاه ها تولید می کنند. در هر سطحی از سیستم، سیاست دولت ما کاهش تقاضا است و بنابراین در تجارتی که سرمایه گذاری ها دارای سود است، انجام این کار بسیار سخت است.
به بیان کوتاه، سیاست های دولت طراحی شده برای از کار انداختن پالایشگاه ها موفق بوده است. این امر واقعاً پیچیده نیست. دولت می‌تواند سرمایه‌گذاری را از طریق سیاست‌های روشن و منسجمی که از توسعه منابع ایالات متحده پشتیبانی می‌کند، مانند فروش اجاره‌ای منظم و قابل پیش‌بینی و همچنین تأیید نظارتی ساده و پشتیبانی برای زیرساخت‌هایی مانند خطوط لوله، ترویج کند.
اما مصرف‌کنندگان آمریکایی به طور فزاینده‌ای بین سیاست‌های انتقال انرژی «باورنکردنی» و این واقعیت که هر بار در ایستگاه محلی توقف می‌کنند باید برای پر کردن مخزن بنزین خود پول بیشتری بپردازند، ارتباط برقرار می‌کنند. این درد مالی در پمپاژ شروع به ایجاد درد شدید سیاسی برای دموکرات ها در صندوق های رای می کند، همانطور که مایرا فلورس، جمهوری خواه برای اولین بار در 150 سال گذشته برنده منطقه 34 کنگره تگزاس شد.
درد سیاسی که مستقیماً با اقدامات سیاسی «انتقال باورنکردنی» مرتبط است، به نظر می رسد با گوترش و روایت جهانی او در تضاد است. پایبندی به این روایت برای دبیرکل بسیار آسان تر است، زیرا او در قبال افراد کوچکی که باید قبض نیازهای انرژی خود را بپردازند، پاسخگو نیست.
در نهایت باید گفت که این افراد اشتباهی هستند که همه تصمیمات سیاست انرژی را برای دیگران می‌گیرند. نخبگان سیاسی واقعاً هیچ مشکلی را حل نمی کنند، اما تلاش آنها برای مداخله و کنترل بازارها مطمئناً می تواند وضعیت را بسیار بدتر کند.
نظر شما